A I, taacüp haykırması; taaccüp veya memnuniyetsizlik edasiyle sual; 3

karğa- ıı, lânetlemek, ilenmek; korkutmak.

karğan ı, karı-v’ten geçen zaman partisipi.

karğan ıı, 1. yeminler savurmak; 2. lanetler okumak.

kargant-, kargan _ıı’den; karğantpay kesem tilinğdi folk. ilenç sözleri söyletmeden dilini keseceğim.

karğaşa, f. engel; sen mağa karğaşa kıldınğ: sen işimi bozdun; sen bana mani oldun.

karğat-, et. karğa –ıı’den.

karğı ı, boyunluk tasma: alğır bolso tayğanınğ, altından alıp, karğı tak ats. tazın alıcı olursa, ona altın boyunluk tak.

karğı- ıı. sıçramak, atlamak; üstünö karğıp mindi: üzerine sıçrayıp bindi.

karğıl, sesi kısık, sesi boğuk; kargıl ün: kısık ses.

kargıla-, boyunluk (tasma) takmak.

karğıladan-, hırıltı ses çıkarmak; karğıldanıp kaltırağan tabışı menen: hırıltı ve titreyen sesiyle.