karmaş ı, tutuşma; karmaş kılıp alp menen folk. dev ile tutuşarak.
karmaş – ıı. hep beraber yakalamak, hep birlikte tutmak, birbirini tutmak, kapışmak; kol karmaşıp: biribirinin elinden tutarak; el ele vererek.
karmat-,1. yakalatmak, tutturmak; at mağa karmatpayt: at bana kendisini yakalatmıyor; adat karmat-; âdeta riayet etmek; tamır karmat-, bk. tamır 2; 2. eline vermek; mağa bir köynök karmattı: benim elime bir gömlek tutturdu.
karmattır-; et. karmat-‘tan.
karmoo, 1. tutma; 2. yakalama; balık karmoo: balık avlama.
