| çəkin : ağramın. ətin).
yeməsən çəkin olmaz, əkməsən əkin olmaz. (çəkin: ağramın. ətin).
yeməyə baxmaqla doymaq olmaz.
yeməyə yemin sıçmağa poxun, deməyə sözün gərək.
yeməyin dadı duzdu, sevginin dadı düzdi! (- düzdi ?).
yeməyin qoyun olsun, gördüyün düyün olsun.
yeməyin yalğız yeyən, yükün özü qaldırar.
yemirəm, işmirəm, vermirəm, yatmıram burda olmaz.
yemiş yavuz bir əldən min tapanca.
yemiş yetişər, yeyən yeyər.
yemiş, ağacdan uzağ düşməz.
yemişi acı, əkmə ağacı.
yemişin gördün ağacın at. (itginin yarısından qayıt).
yemişsiz ağaca daş atarlarmış.
yemsiz inək süt verməz, kəsməz qılıc kar verməz.
yemsiz torba, at gətirməz.
yendikə uyan, yenidən qorxar. (yendikə: adətə).
yendikin qoymaq, ağrıtın törər (kəsəlin törər): bir alışqanlığın tərki, ruhi kəsəllənməyə nədən olur.
yenə başqa dildə yazıb oxuşu, ulu tanrı götürsana bu qışı. (oraz).
yengə var qada alası, yengə var qada salası. (
Dostları ilə paylaş: | 
