| Fatimə(s.ə)-nin Peyğəmbər(s)-in yazdığı vəsiyyətə olan ehtiramı.
Şeyx Əbu Cəfər Təbəri «Əddəlail» kitabında ibn Məsudun söylədiyi rəvayəti belə nəql edir:
Bir nəfər kişi Fatimə(s.ə.)-nin yanına gəlib dedi:
– Ey Allah Rəsulunun qızı, sizdə atanızdan yadigar qalan bir şey varmı ki, mən də ondan istifadə edim?
Fatimə(s.ə.) kənizinə buyurdu:
– O cəridəni (yazılmış vərəq) gətir.
Kəniz cəridəni nə qədər axtardısa, tapa bilmədi. Belə olan halda Fatimə(s.ə.) ona byurdu:
– Onu tez axtar tap, çünki o vərəq mənə Həsən və Hüseyn qədər əzizdir.
Kəniz axtarmağa başladı. Nəhayət, vərəqi toz-torpağın içindən tapıb çıxartdı. Görünür, evi süpürən zaman itirmişdi. Kəniz həmin kağızı Fatimə(s.ə)-nin yanına gətirdi. Orada belə yazılmışdı:
«Hər kimin qonşusu onun zülmündən amanda olmasa, möminlərdən deyildir. Kimin ki Allah və məada etiqadı varsa, qonşusuna zülm etməz, gözəl sözlər söyləyər və təbiətən mülayim olar. Allah-təala xeyirxah, səbirli və özünü haramdan saxlayanları sevir. Allah söyüş söyəni, acıdili, həyasızı, çox şey istəyib inadla təkid edənləri xoşlamır, çünki abır-həya imandandır. İman da behiştdə olar. Lakin söyüş həyasızlıqdan, həyasızlıq isə cəhənnəmdəndir».
Dostları ilə paylaş: | 
