qurbon qilishi «oliy manfaatlar» yuzasidan ro‘y beradi: inson ideal,
umumtarixiy maqsadlar o ‘zini fido etishga arzishini tushunadi. Qurbon
bo‘lishga tayyorlik, demak, insonning ibtidodagi belgisi emas, balki
uning aql bilan ish ko‘rishi oqibatida ro‘y beradigan hodisa sifatida
olinadi. Ekzistensiyachilik esa fidoyilikni insonning ibtidodagi xususiyati,
uni belgilovchi oddiy hodisa deb qaraydi. Ular, inson o ‘z hayotini
nim agadir baxsh etmasdan mavjud bo‘lolmaydi, degan fikrni ilgari
suradilar. Bu fldoyilik esa aynan barcha ijtimoiy barqaror qadriyatlar
barbod b o ‘lganda, inson o ‘zi uchun munosib og‘ir, muqaddas bir yukni
xuddi rizqi kabi izlagan bir paytda yuz ko‘rsatadi. Inson o ‘z nazoratidan
chiqib ketgan, noratsional voqea-hodisalar girdobiga tushib qolgan
paytid a qanday m a’naviy sabrga, chidam ga ega b o ‘lishi kerak?
Ekzistensiyachilikning bosh muammosi mana shu. Ekzistensiyachilik
borasida dastlabki qadamni Kirkegaard qo‘ygan b o ‘lsa, uning asoschisi
olm on faylasufi Martin Haydegger (1889—1976) hisoblanadi.
Ekzistensiyachilik Haydeggerdan so‘ng ikki yo‘nalishda — diniy va
dahriylik yo‘nalishlarida davom etdi. Diniy ekzistensiyachilikning eng
yirik namoyandalaridan biri olm on faylasufi Karl Yaspersdir (1883
1969). U o ‘z asarlarida, xususan, «Zamonning m a’naviy holati»( 1932),
«Falsafiy e ’tiqod»(1948) degan kitoblarida inson mavjudligini XX asrda
qanday tushunish masalasiga to ‘xtaladi va bu mavjudlikning axloqiy
jihatlarini tahlil etadi.
Inson bilan hayvon orasidagi farq haqidagi, boshqacha qilib aytganda,
insonning vujudga kelishi to ‘g‘risidagi masalani Yaspers eng muhim
deb hisoblaydi. Insonni qandaydir bir boshqa narsadan keltirib chiqarish
m um kin emas. Zero, u ham m a narsaning bevosita asosidir. Olamdagi
bog‘liqlikning barcha turlari va barcha biologik taraqqiyot jarayonlari
odam ning o ‘ziga emas, balki insoniy moddaga, insoniy materialga
daxldor. «Inson doimo o ‘zi haqidagi o‘ylaganidan, bilganidan ko‘ra
kattaroqdir. U ham ma hodisalarda bir xil bo‘lolmaydi; u — yo‘ldir», —
deydi faylasuf. Bu fikr ham butun insoniyatga, ham alohida odamga
taalluqli. Hech qachon inson haqida uzil-kesil xulosa chiqarish, uni na
umum iy tarzda, na alohida odam sifatida to ‘liq tushunish mumkin
emas.
Yaspersning fikriga ko‘ra, insonga hayvondan «taraqqiy topgan»
jonzot deb qarash noto‘g‘ri. Chunki bilish uchun hammasi tushunarli
Dostları ilə paylaş: