91
qarorlar bir nechta bo‗lishi mumkin. Ulardan eng oddiysi yaylovdan
foydalanishdagi ustuvorlikni unga birinchi bo‗lib o‗z
podasini olib kelgan
fermerga beruvchi qoidani qo‗llashdan iborat. Kelish tartibi bo‗yicha noyob resurs
(yaylov)ni taqsimlash – navbat instituti faoliyat ko‗rsatishining asosida yotuvchi
tamoyillardan birini aks ettiradi. Biroq navbat institutidan foydalanish podani qaysi
yaylovga olib borish to‗g‗risida qaror qabul qilish vaqtida fermerlarning
ikkilanishini kamaytirmaydi, balki oshiradi.
Bundan tashqari, ikkilanish undan
keyin ham har safar yaylovni tanlashda takrorlanadi.
Yaylovda mulkchilik huquqlarining o‗rnatilishigina masalani hal etishning
muqobil varianti bo‗ladi. Masalan, 1-fermer birinchi yaylovning, 2-fermer esa
ikkinchi yaylovning mulkdori hisoblansin. Hatto fermerlarning
nafliligi nuqtai
nazaridan bunday qarorning nomutanosibligini hisobga olgan holda,
ikkalasining
ham manfaatlari yo‗lida mulkchilik huquqlarini tan olish va hurmat qilish lozim.
Kam hosilli yaylovni oluvchi ikkinchi fermerning mulkchilik huquqlari joriy
etilgunga qadar va undan keyingi nafliligini taqqoslaylik.
Mulkchilik huquqlari o‗rnatilgunga qadar ikkinchi fermer,
agar u podasini
birinchi yaylovga olib borsa, 2 R
1
+ 8 (1- R
1
) = 8-6R
1
ga, agar u podasini ikkinchi
yaylovga olib borsa, 4 R
1
+ 1 (1- R
1
) = 3R
1
+ 1 ga ega bo‗ladi. So‗ngra, ikkinchi
fermer tomonidan birinchi yaylovning tanlanishi ehtimolini hisobga olgan holda,
R
1
, EU = R
2
(8-6R
2
) (3R
1
+1)ga, oddiy holatda R
1
= R
2
=
1/2 ga ega bo‗lamiz, bu
EU = 3,75 ni beradi. Mulkchilik huquqlari o‗rnatilganidan keyin esa ikkinchi
fermerga 4; ya‘ni, 4 > 3,75 ga teng bo‗lgan yutuq kafolatlangan.
Ikkala fermer ham bir vaqtning o‗zida bitta yaylovdan foydalangan hollarda
past yutuqlarga erishishiga alohida e‘tiborni qaratish lozim.
Mazkur holat ochiq
foydalanishda bo‗lgan resurslarni nooqilona iste‘mol qilishda o‗z aksini topadigan
«jamoat mulki fojiasini» namoyon etadi. Bunday resurslardan foydalanishning
xususiy va jamoat sarf-xarajatlarining nomuvofiqligi ularning tugashiga olib
keladi. Boshqacha aytganda, resursga nisbatan
mulkchilik huquqlari aniq
o‗rnatilmagan hollarda uning iste‘mol qilinishi salbiy tashqi ta‘sirlar yoki
eksternallarning paydo bo‗lishi bilan bog‗liq. Yana misol tariqasida ikkala fermer
92
tomonidan bir vaqtning o‗zida bir yaylovdan foydalanilishini tasvirlovchi holatni
ko‗rib chiqaymiz. Misolda ishlab chiqarishning faqat ikkita omili – fermerlarning
Еri va mehnati hisobga olinsin.
Faraz qilaylik, yaylovga qo‗shimcha mehnat birligi sarflangan, ya‘ni birinchi
fermer egallagan yaylovga ikkinchi fermer o‗z podasini olib keldi. Ushbu holatda
qo‗shimcha mehnat sarfining samarasi pasayadi. Ishlab chiqarish (etishtirish)
umumiy hajmi oshgani holda qo‗shimcha mehnat qilgan fermerning manfaatdorligi
pasayadi va o‗rtacha mahsulotning kamayishi yuz beradi. Agar yaylov xususiy
mulkchilikda bo‗lsa, u holda mulkdorning shaxsiy sarf-xarajatlari ko‗proq samara
keltiradi va renta eng yuqori bo‗ladi. Agar yaylov umumiy foydalanishda bo‗lsa,
mehnat sarfi samaradorligining darajasi pasayib, renta yo‗qoladi. Yuqorida bayon
etilganlarga
yakun yasab, ta‘kidlash lozimki, mulkchilik huquqlarining o‗rntilishi
kamida ikkita sababga ko‗ra iqtisodiy agentlar manfaatlariga mos keladi, ya‘ni
ularning o‗zaro hamkorligidagi noaniqlik (ikkilanish) kamayadi va resurslardan
foydalanish optimallashadi.
Dostları ilə paylaş: