Adamın biri deniz kenarında gezerken plajda oturmuş gelen giden dalgaları seyretmeye koyulmuş

48 - Dikenlerin bereketi

Karanlık ve soğuk bir Aralık (Dekemvri) günü idi. Sandra çiçikeçi dükkanına giderken derin bir sıkıntı hissetmeye başladı. sanki bunalım içine düşüyordu. Hayatı tezlere kadar çok rahat ve problemsiz geçti. Ama iki hafta önce, dört aylık gebe iken küçük bir trafik kazası geçirdi. Kendisine bir şey olmamıştı, ama bebeğini kaybetti. Beş sene bebekleri olmadıydı ve büyük umutla onun doğmasını beklemişlerdi. Artık bütün mutluluğu bitmişti.

Şimdi Noel (Koleda) yaklaştı ve tam bu zamanda doğum yapacaktı. Bebeğinin kaybi ona çok ağır geldi. Ve sanki bu yetmezmiş gibi, kocasının fırmasında bir sürü işçi atacaklardı ve kocasının da işsiz kalacağı beklenirdi. Çok daha zor günler onu bekliyordu. Yeni seneye Almanya'dan ablası gelecekti, ama o da son anda vazgeçti. Ablası her sene gelirdi ve onun ziyareti her sefer Sandra'ya çok büyük mutluluk verirdi. Ama o da bu sene olmayacaktı.

Ondan sonra topluluktan bir kızkardeş de Sandra'yı kızkdırdı: onun çektiği acılar Rabden bir ders imiş, istermiş onu olgunlaştırsın, öyle ki, o da başkalarına teselli verebilsinmiş. Sandra buna öfkelendi: "Neler çektiğimi ve kendimi nasıl hissettiğimi hiç anlamıyor" diye düşündü kendi kendine.

Noel, ha! Sevgi bayramı, şükran bayramı! Ne için şükretsin ki, açan bütün mutluluğu yok oldu. O kamyon şoförü için mi şükretsin, hani onun arabasını vurdu? Yoksa kendi arabasında airbag bulunduğu için mi teşekkür etsin? Tamam, o balon Sandra'nın hayatını kurtardı, ama bebeğin hayatını kurtaramadı.

"İyi günler, hanımefendim! Yardımcı olabilir miyim?" Sandra o kadar derin düşüncelere dalmıştı, nasıl çiçekçi dükkanına girdiğine fark etmedi.

"Ben ... bana bir buket lazım" diye kekelemeye başladı.

"Noel için mi? Sıradan ama güzel bir şey mi istiyorsunuz, yoksa benim özel hazırladığım 'Noel sürprizi' mi denemek istiyorsunuz? Bence çiçekler sadece süs değildir, her buket bir hikaye anlatıyor. Bu sene Noel için minnettarlık gösteren bir buket mi arıyorsunuz?

Sandra kendini tutamadı: "Minnettarlık mı? Ne minnettarlık? Son aylarda bütün işlerim ters gitti."

Öyle konuştuktan hemen sonra, Sandra satıcıya bu biçimde çıkıştığına pişman oldu. Ama adam gülümseyerek cevap verdi: "Sizin için tam uygun buketim var!"

Tam o anda dükkanın kapısındaki zil çaldı ve orta yaşlı bir kadın içeri girdi. "Hoşgeldin, Barbara. Te, siparış ettiğin çiçekler hazır." Satıcı bir yandaki odadan bir buket getirdi: içinde yeşillik, fiyonklar ve uzun güller vardı, yalnız ... bütün güllerin çiçekleri kesilmişti, sadece saplar kaldı. Satıcı sordu:"Bunu bir kutuya koyayım mı?"

Sandra gözlerine inanamadı ve müsterinin gözlerine dikkat etti. Bu bir maytao mı idi? Kim çiçekleri olmayan güller alacaktı? Sandra bekliyordu gülsünler, ama ne satıcı, ne de müsteri güldü.

"Evet, lütfen" dedi kadıın ve gülümseyerek teşekkür etti: "Bunca sene oluyor hep senin 'Özel Noel' buketini alıyorum ve sanırsan onun manasına alıştım, ama her sefer yeniden heyecanlıyorum. Neredeyse ağlayacam!" Buketini aldı ve dükkandan çıktı.

Sandra'nın kafası iyice karışmıştı: "Emm ... bu kadın ... hani, az önce ... kadının buketinde hiç çiçek yoktu, sade yeşillik."

"Evet", dedi satıcı, "Ben çiçekleri kestim. Buketin özel tarafı da zaten odur. O buketin asıl adı 'Noel diken buketi' koydum."

"Haydi be, olamaz! Sanki insanlar öyle bir şeye para verecek!" Sandra beklerdi her an bir adam çıksın ve "Gülümseyin, 'Gizli Kamera programındasınız" diye bağırsın.

Satıcı acıkladı: "Barbara üç sene önce tıpkı senin gibi mutsuz olarak dükkanıma geldi ve 'yok ne için şükredeyim' diye düşündü. Babası tezlerde kanserden ölmüştü. Ailesinin dükkanı iflas etmek üzere idi, onun oğlu narkotiklere karıştı, kendisi de ağır bir ameliyat olacağını beklerdi."

Satıcının gözleri biraz bulandı: "Aynı senede ben kocamı kaybetmiştim ve hayatımda sefte Noeli yalnız başıma geçirdim. Çocuklarım uzakta yaşardı, yanımda ne kocam, ne de başka karabam vardı, kocamın hastalığın yüzünden daha gırtlağa kadar borçlar içindeydim; onun için yolculuk yapamadım"

"Peki, o zaman ne yaptın?" sordu Sandra.

"Dikenler için şükretmeye öğrendim. Ben imanlıyım ve hayatımda her sefer iyi şeyler için Rabbe teşekkür etmeye alışıktım. Güzel şeyler sanki normal olarak kabul ederdim, ama ne vakıt kötü şeyler başıma geldi, asıl o zaman Allah sorlar sormaya başladım. Ancak zamanla öğrendim ki, karanlık günler de hayatımız önemlidir. Hayatının 'çiçekleri'ni hep severdim, ama Rabbin tesellisi ne kadar kıymetli diye, onu ancak dikenlerden öğrendim. Bak İncil'de yazıyor ki, sıkıntıya üştüğümüz zaman Rab bizi teselli ediyor ve ondan aldığımız teselliyi başkalarına da veriyoruz."

Sandra'nın aklına o imanlı arkadaşı geldi. O da ona aynısını anlatmaya çalışmıştı. Sandra düşüncelerine dalıp cevap verdi: "Galiba aslında teselli istemiyorum. Bebeğimi kaybettim ve Allaha dargınım'"

Tam o anda kel kafalı, tombul bir adam dükkana girdi. "N'aber Filip?" diye selam verdi satıcı.

Adam gülümseyerek cevap verdi: "Karım beni yolladı, her seneki 'Özel Noel' buketimizi alayım .... 12 tane uzun, dikenli gül" Satıcı buketi buzdolabından çıkarırken, Sandra kendini tutamadı, Filip'e dönerek sordu: "Kusura bakmayın, ama bunlar karın için mi? Yanlış anlama, ama hangi kadın öyle biçimsiz bir şey isteyecek?"

"İyiki sordunuz: dört sene önce neredeyse kadınla ben ayrılacaydık. Kırk senelik evliliğimizin sonu geldi sanki; gerçekten çaresiz idik. Ama Rabbin merhametiyle problemlerimiz tek tek çözdük. Evliliğimizi O kurtardı. Te, o zaman Anna (satıcının adı oydu) bana bir vaza gösterdi: içinde sade dikenli saplar kalmıştı. Onlar Anna'ya hatılattırdı ki, kendi hayatındaki o dikenli zamanlardan ne kadar fazla öğrendmişti. O zaman dedim kendi kendimi "Sana da öyle bir buket lazım". Aldım bir tane, eve getirdim. Sonra karınla oturup küçük etiketler aldık, her birisin üzerine belli bir problem yazdık ve güllere yapıştırdık. Ve en sonunda Rabbe tek tek teşekkür ettik, açan o problemleri çözdü."

Filip buketi öderken Sandra'ya dönüp, "Gerçekten o buketi tavsiye ederim!" dedi.

"Bilmiyorum", dedi Sandra, "Nasıl dikenler için şükredecem? Herşey daha çok fazla taze."

"Bak, kendi hayatımda tecrübe ettim ki, dikenlere bakarak çüçeklerden için daha fazla şükredecen. Rabbin yardımını zor günlerde daha fazla anlayacaz, daha çok kıymet biçecez, ne kadar kolay günlerde. Unutma ki, İsa Mesih de dikenlerden bir taç giydi, öyle ki, onun sevgisini anlayalım."

Sandra'nın yanaklarından gözyaşlar akmaya başladı. Kazandan sonra sefte Rabbe karşı olan gücenme duygularını braktı. "Tamam, ben de 12 tane çiçeksiz gül istiyorum" dedi ince bir sesle.

"Sevindim", dedi satıcı, "Hemen hazır edecem onları".

Sandra buketi aldı ve "Borcum ne kadar?" diye sordu.

Satıcı gülümseyip cevap verdi: "Hiç! Sadece bana bir söz verecen. Siz verecen ki, Rabbe izin vereceksin yüreğindeki duygularına şifa versin. Birinci buket her zaman benden hediyedir. Bak, şöyle bir kart da koydum içine. Ama belki de onu önce okumak istiyorsun."

Kartın içinde şunlar yazılıydı: "Rabbim, hiç bir zaman sana dikenler için şükretmedim. Güller için sana binlerce şükrettim, ama dikenler için hiç! Haç taşımak ne kadar yüce bir şey olduğunu bana öğret. Dikenlerin kıymetini bana göster. Acılarımın yolunundan ilerleyip sana yaklaştım. Gözyaşlarımın içinden senin gökkuşağın daha parlak görünüyor."

Güller için hamdet Ona, dikenler için şükret Ona!