| İlk dəfə o zaman mənim yanımda ağladı və açıq şəkildə dedi: "Allahdan istə ki, mən də gedim".
Həmin axşam bildim ki, o, əsgərlərindən ayrı qala bilməyən komandirlərdəndir. Bir gün müharibə bitsə, uşaqların hər birinin ölümü ona əzab verəcək. Üstəlik, o, məhdud bir əməliyyat idi, Beytülmüqəddəs kimi böyük bir əməliyyat zamanı komandirlik tərəfindən baş tutan hər bir səhv və hər bir şəhid qarşısında da məsuliyyət hiss edirdi. Mən onun əzablarını dərk edirdim. O zamandan onun şəhadətə rəğbəti daha da ciddiləşdi".
Son günlərdə şəhadətə həvəs və hazırlığını dostları da hiss etmişdilər.
"Şəhadətindən bir neçə gün öncə xanımı ilə birgə Süsəngird korpusuna gəldi. Qızını qucağına götürüb "Əzizim! Əzizim!" deyirdi. Şəhid Əli Haşimi Həsənin qızını qucağına götürüb əzizləyə-əzizləyə yavaşca ondan bir çimdik götürdü. Uşaq ağlamağa başlayanda Həsən dedi: "Əli, nə etdin ki, qızım ağladı?" Dedi: "Ağa Baqiri, qızının xuzistanlılardan xoşu gəlmir. Mən nə qədər əzizləyirəmsə, ağlayır". Həsən dedi: "Xeyr, yəqin çimdikləmisən".
Dostları ilə paylaş: |
