EHL-İ BEYT SEVGİSİNİN DİNİMİZDEKİ YERİ NEDİR ?
Ehl-i Beyt'i Allah için sevmek, dinimizde vaciptir. (İmam-ı Şafiî'ye göre farzdır). Cenâb-ı Hak Şûra suresinde şöyle buyurmaktadır:
"Resulüm, sizden peygamberlik vazifesine karşılık ücret istemez. Yalnız Ehl-i Beyt'ine meveddet (sevgi ve saygı) istiyor." (Şûra sûresi, 23)
Peygamber Efendimiz (SAV) bir hadîs-i şeriflerinde şöyle buyurdular:
"Size verdiği nimetlerden dolayı Allah'ı sevin. Beni de Allah için sevin. Ehl-i Beyt'imi de benim için sevin."
Diğer bir hadîslerinde ise:
"Bir kimse, sahabelerimi, zevcelerimi ve Ehl-i Beyt'imi sever de onların herhangi birine ta'n etmezse (ayıplamazsa), onların sevgisiyle bu dünyadan göçerse kıyamet günü benimle beraber olur" buyurmuşlardır.
Bu Hadîs-i şerif, Ehl-i Beyt muhabbetinin dinimizdeki önemini en veciz ve en açık bir ifadeyle ümmet-i Muhammed'e ders vermektedir.
Yine bir hadîs-i şeriflerinde Peygamberimiz (SAV) :
"Sizlere iki şey bırakıyorum. Onlara sarılsanız kurtuluş bulursunuz. Birisi Allah’ın kitabı, diğeri Ehl-i Beyt'imdir" buyurmaktadır.
Bu hadîs-i şerifte Allah'ın Kitabına ve Ehl-i Beyt'e tutunmanın birlikte zikredilmesiyle, bizlere şu hakikat ders verilmiştir:
Allah'ın Kitabı'na uyan her Müslüman, Ehl-i Beyt'i sevecek, Ehl-i Beyt'i seven her Müslüman da Allah'ın Kitabıyla amel edecektir. Binâenaleyh, Ehl-i Beyt'i seven bir mü'min, Kur'ân-ı Kerîm'in ihtiva ettiği bütün itikadî esaslara iman ettiği gibi, gerek ahlâka, gerekse ibadete dair bütün hükümlerine de inanacak ve onları hayatına tatbik edecektir.
Her şey gibi Ehl-i Beyt'i sevmenin de bir ölçüsünün olması lâzımdır. Bu ölçü ise, Resûlüllah Efendimizin (SAV) Sünnet-i Seniyye'sini, bütünüyle yaşamaktır. Bu hususu Bediüzzaman Hazretleri şöyle ifâde etmektedir:
"Ehl-i Beyt'ten vazife-i Risaletçe muradı Sünnet-i Seniyye'sidir. Sünnet-i Seniyye'yi terk eden hakikî Ehl-i Beyt'ten olmadığı gibi Ehl-i Beyt'e hakikî dost da olamaz"[ Lem'alar ]
Dostları ilə paylaş: | 
