Ali-Muhammedin sirleri indd

Saleh səhabələr arasında Səqifə gecəsi baş verənlər 
İçimdəkilərə güclə səbr edirdim. Gecə düşdükdə məscidə tərəf çıxdım. 
Ora çatdıqda Peyğəmbərin (s) Qurandan dodaqaltı oxuduqlarını xatırladım. 
Yerimdən qalxıb Bəni-Bəyazə tərəfə yollandım. Bir nəfərin minacat elədiyini 
gördüm. Onlara yaxınlaşdıqda susdular. Çevrilib getdim. Onlar məni tanıdı-
lar, lakin mən onları tanımadım. Məni çağırdılar, onlara yaxınlaşdım. Bunlar 
Miqdad, Əbu Zərr, Salman, Əmmar ibn Yasir, Ubadə ibn Samit, Hüzeyfə ibn 
Yəmani və Zübeyr ibn Əvvam idilər. Hüzeyfə dedi: “And olsun Allaha, onlar 
mənim sizə xəbər verdiklərimi edəcəklər. Vallahi, yalan söyləmirəm”.
Bir dəstə məsələni mühacir və ənsar arasında şuraya qaytarmaq istəyirlər. 
Hüzeyfə dedi: “Gəlin Ubey ibn Kəbin yanına gedək. O da mənim bildiklərimi 
bilir”.
Ubey ibn Kəbin yanına getdik, qapısını döydük. Çıxıb qapının arxasında 
dayandı və dedi: “Siz kimsiniz?”. Miqdad səsləndi. Ubey dedi: “Nə lazımdır?”. 
Miqdad dedi: “Qapını aç, buraya bizi gətirən məsələ qapı arxasında danışılası 
deyil”. Dedi: “Qapını açmayacağam. Nə üçün buraya gəldiyinizi bilirəm. Siz 
bu məsələ ilə bağlı mənim nəzərimi öyrənmək istəyirsiniz”.
Dedik: “Bəli”. Dedi: “Hüzeyfə də aranızdadır?” “Bəli” dedik. Ubey dedi: 
“Mənim sözlərim elə Hüzeyfənin sözləridir. Bütün bu baş verənlər bitmədikcə 
mən qapını heç kəsə açmayacağam. Ondan sonra olacaqlar isə bundan daha 
pisdir. Bütün şikayətlər Allahadır”.
Biz qayıtdıq. Ubey ibn Kəb isə evinə girdi.
Səqifə əhlinin Abbası xilafət məsələsində dilə tutmağa 
çalışmaları
Dedi: Xəbər iki şeyxə çatdı. Əbu Ubeydə ibn Cərrahın və Muğeyrə ibn 
Şöbənin yanına gəlib fi kirlərini soruşdular. Muğeyrə ibn Şöbə dedi: “Fikrim 
budur ki, Abbas ibn Əbdül-müttəliblə görüşəsiniz, ona da bu məsələdə bir pay 
ayırasınız ki, həm özü, həm də ardınca gələnləri üçün nəsibi olsun. Bəlkə bu-

---

Ali-Muhəmmədin sirləri
21
nunla onu Əli ibn Əbu Talibin yanında olmaqdan çəkindirəsiniz. Əgər Abbas 
ibn Əbdül-müttəlib sizinlə birgə olsa, bu, insanlara bir dəlil olacaq, işiniz asan-
laşacaq və Əli ibn Əbu Talib tək qalacaq”.
Peyğəmbərin (s) vəfatının ikinci gecəsində onların dördü də Abbas ibn 
Əbdül-müttəlibin yanına gəldilər. 
Yaşlı səhabə sözə başlayıb Allaha həmd-sənalar söylədi. Sonra dedi: “Al-
lah Muhəmmədi sizə peyğəmbər və möminlərə də mövla göndərmişdir. Onla-
rın arasında olmaqla Allah ehsan etmişdir. Sonra da Allah onu öz yanına ça-
ğırmış, insanlara isə özləri üçün məsləhətli, barəsində müttəfi q olub, ixtilafa 
düşməyəcəkləri bir şəxsi seçməyi tapşırmışdır. Onlar da məni vəli və öz işləri 
üçün başçı seçmişlər. Mən də bunu üzərimə götürməyə razılıq vermişəm. Alla-
hın yardımı ilə nə zəifl iyim, nə acizliyim və nə də ki, qorxaqlığım var. Bu işdəki 
uğurum yalnız Allahdan asılıdır.
Lakin hələ də bir narazı var ki, camaatın sözünün əksinə danışır, sizi özünə 
sığınacaq bilir, siz də ona və onun bu sözlərinə bir qoruyucu qala olursunuz. 
İndi siz, camaatın üzərinə müttəfi q olduqlarını qəbul edirsiniz, ya da onla-
rın meyl etdiklərinə arxa çevirirsiniz? Biz yanına gəlməklə bu işdə sənin və 
səndən sonra gələnlərin də bir payının olmasını istəyirik. Sən Peyğəmbərin (s) 
əmisisən. İnsanlar sənin və yoldaşlarının məqamını bildikləri üçün bu məsələni 
sənə ərz etməyi məsləhət bildilər”.
Səhhakın oğlu: “Allaha and olsun, ey Bəni-Haşim, bu, ciddi məsələdir. 
Həqiqətən də Peyğəmbər bizdən və sizdəndir. Biz öz hacətimiz üçün sizin yanını-
za gəlmədik. Lakin müsəlmanların barəsində icma etdikləri bir şəxs haqda nara-
zılıq yaradılması bizi məcbur elədi. Sizin və onların üzərini alacaq bədbəxtlikdən 
çəkinsin. Özünüzü və camaatı düşünüb nəzər yürüdün” -deyib susdu.