−Алимләрин кәрамәтләри−

«Xalis incilər silsiləsindən»

Peyğəmbər (s) buyurmuşdur: “Əgər Allahı layiq olduğu mərifətlə tanısaydınız, dəryalar üstündə gəzər, duanızla dağ yerindən oynardı.”³

«İmamət günəşilə birgə»

Mirzə Cavad Məlikinin xüsusi şagirdlərindən biri deyir:

Şahrudda bir gecə yuxuda gördüm ki, bir səhrada İmam Zamanın (ə) ətrafına çoxlu adam toplaşıb. Deyəsən, camaat namazı qılırdılar. Yaxına getdib mübarək camalını ziyarət etmək, şərəfli əlindən öpmək istədim. Həzrətin (ə) kənarında, simasından vüqar və əzəmət sezilən bir şeyxin durduğunu gördüm.

Yuxudan qalxandan sonra həmin şeyxin fikri məni götürdü. Fikrimdə çox çək-çevir etdim ki, görəsən, o şeyx kim idi ki, bu qədər İmam Zamana (ə) yaxın və ona bağlanıb?! Nəhayət, şeyxi tapmaq üçün yükümü bağlayıb Məşhədə yollandım, amma orada mənə rast gəlmədi. Tehrana gəldim, amma sorağını ala bilmədim. Quma səfər etdim. Axır, “Feyziyyə” mədrəsəsində hücrələrin birində tapdım.

O, tələbələrə dərs verirdi. Soruşdum ki, bu şəxs kimdir? Dedilər, Mirzə Cavad Məliki Təbrizidir. Yaxınlaşıb ədəblə görüşdüm. Mənimlə hal-əhval tutub buyurdu: Nə vaxt gəlmisən? Deyəsən, o məsələdən xəbərdar idi və məni tanıyırdı. Beləliklə dərslərinə qatılıb ondan ayrılmadım. Onu yuxuda necə görmüşdümsə, fikrimdə necə arzulamışdımsa, həyatda da o cür gördüm.

1343-cü (h.) ilin zilhiccə ayının on birinci gecəsi səhərə yaxın birdən yarı yuxulu-yarı ayıq vəziyyətdə gördüm ki, asimanın qapıları açılaraq, göyün üzündən pərdələr götürüldü. İlahi ərşin alt hissəsinə nəzər salanda gördüm ki, Mirzə Cavad ayaq üstə dayanıb, əlləri qunutda gözündən yaş damcıları süzülərək razü-niyaz edir, münacata məşğuldur. Onun Haqq Təalaya bu qədər yaxın olması məni heyrətə qərq etdi. Elə bu vaxt birdən qapı döyüldü. Tez qalxıb qapını açdım. Gördüm, dostlarımdan biri həyəcan içində dedi:

Filankəs, tez gəl, gedək ustadın evinə. Dedim:

Nə xəbərdir? Dedi:

Başın sağ olsun, bəs, ustad dünyadan köçdü!¹