یا اباة الضیم ما هذا السکوت
عن عبید کاد بالهَمِّ یموت
(Ey zülmü qəbul etməyənlər! Qəm-qüssənin şiddətindən az qala öləcək bu həqir bəndənin müqabilində sükutunuzun mənası nədir?)
Bu macəradan sonra bir axşam yatağa girdim. Hələ dərin yuxuya getməmişdim ki, qeybdən gələn nida səsinə yerimdən atıldım. Eşitdim ki, deyirdi: “Və biz istəyirik...”
Başa düşdüm ki, Quran ayəsidir və istəyir ki, mənə təskinlik versin. Bu səsi eşidəndən sonra dərin yuxuya getdim. Sübh, namaza yuxudan oyandım.
Səhər açılanda Mirzə Şirazi bizim evi öz qədəmlərilə işıqlandırdı. Bir xeyli oturub söhbət etdikdən sonra beş dəqiqəyə yaxın sükut edib üzümə baxdı. Elə bu vaxt bir Quran ayəsini oxumağa başladı:
بسم الله الرحمن الرحیم
و نرید ان نمنَّ علی الذین استضعفوا فی الارض و نجعلهم ائمة و نجعلهم الوارثین
Mirzə bu ayəni oxuyanda yuxuda gördüklərim yadıma düşdü.
Şeyx Razi deyir ki, ustaddan soruşdum:
Həmin yuxu barəsində siz Mirzəyə bir söz demişdinizmi? Ustad dedi:
Xeyr.
Beləliklə Şeyx Məhəmməd Taha elə bir məqama çatır ki, əsrin “Şeyxüt-taifə”si (Nəsirəddin Tusinin ləqəblərindən biri) ləqəbini qazanır. Mirzənin ona diqqətlə baxışı da bir növ bəsirət gözü ilə duyduğu həqiqət idi və həmin ayəni oxumaqla dünya və axirətdə nəsib olacağı yüksək məqamı müjdələyirdi.1
Dostları ilə paylaş: | 
