−Алимләрин кәрамәтләри−

«Şəfaverici nəfəs»

Etibarlı dostlarımdan biri deyirdi:

Şeyx Həsənəli İsfəhani ölən günü, bir nəfər məsihi qadın cənazənin yolu üstündə başına-sinəsinə döyüb şivən qoparırdı.

Dedim:

Məgər sən məsihi deyilsən? Axı bu kişi müsəlman ruhanisidir. Dedi:

Mənim yanımda olan bu iki qızım bir-iki il bundan qabaq çarəsi tapılmayan xəstəliyə tutulmuşdular. Nə qədər dəva-dərman elədik, bir xeyri olmadı. Hətta amerikalı həkimlərə də göstərdik, bizi məyus etdilər. Get-gedə xəstəlikləri şiddətləndi və ölümcül vəziyyətə düşdülər.

Müsəlman qadın olan qonşumuz bizim bu halımızı görüb dedi:

Xəstənizin şəfası üçün Noxudəki kəndinə gedin və İsanəfəsli Həsənəli İsfəhanidən kömək diləyin. Dedi ki, mənim bu çadramı da sal başına get ora.

Əlacsızlıqdan onun çadrasını başıma salıb soruşa-soruşa gedib şeyx olan kəndə çıxdım. Gördüm şeyx qapının qarşısında oturub və bir dəstə hacəti olanlar da ətrafında əyləşiblər.

Mən də öz dinimi izhar etmədən dərdimi söylədim. Dedi:

Bu iki ənciri götür, həmin o qonşuluğundakı müsəlman qadına ver. De ki, dəstəmazlı halda bunları qızlara yedizdirsin. Dedim:

Yeməyə halları yoxdur. Dedi:

Suda qarışdırın həll olsun, qarışıq suyu içirin.

Şəhərə qayıtdım və əncirləri həmin müsəlman qadına verdim. Dəstəmaz alıb əncirləri suda həll etdi və mənim xəstə qızlarımın boğazına tökdü. Gözlənilmədən bir-neçə dəqiqədən sonra gözlərini açdılar və şəfa tapdılar. Bəli belə bir insan bizim aramızdan gedib.²
Ruhul-Qüdsün feyzi əgər mədəd buyursa

Məsiha edəni hər bir kəs edərdi.