−Алимләрин кәрамәтләри−

«Mənəvi aləmə səfərin intizarında» 
Əllamə  Məhəmmədtəqi  Cəfəri  öz  ustadı  şeyx  Mürtəza 
Taliqani haqqında nəql edirdi: 
 Məhərrəm ayına iki gün qalmış hər gün olduğu kimi ustadın 
yanına dərs almağa getdim, dedi:  
Qalxın  gedin,  niyə  gəlmisiniz?  Deyəndə  ki,  dərs  üçün 
gəlmişəm, dedi:  
Dərs qurtardı. 
Mən  elə  bildim  məhərrəm  ayı  yaxınlaşdığı  üçün  belə  deyir, 
ona görə də dedim: Hələlik hövzələr tətil olmayıb. 
Dedi:  Bilirəm,  mən  müsafirəm,  mən  müsafirəm.  Taliqaninin 
ulağı getmiş, palanı qalmışdır, ruhu getmiş, cismi qalmışdır, la 
ilahə illəllah! 
Bunu  deyib  gözlərindən  bulud  kimi  yaş  axıtdı.  Anladım  ki, 
ölümündən xəbər verir, halbuki sap-sağlam gözə dəyirdi. 
Vəziyyəti belə görüb dedim:  
Mənimlə söhbət edin! 
Dedi:  
Afərin, ağacan, indi anladınız, indi anladınız. Sonra bu beyti 
oxudu: 
Fürsət var ikən çalış gün ağla özünə 
Qocalsın əl-ayağın baxmayacaqdır sözünə. 
 
 
1
 Abanın 8-i1376-cı il. 

---

 
90 
Bu  beyti  deyib  həmin  halda  “la  ilahə  illəllah”  kəlməsini 
söylədi. 
Çöhrəsinə  aydın  görünəcək  nur  çökmüşdü.  Mən  qalxıb 
getdim.  İki  gün  çəkmədi  ki,  Taliqaninin  ölüm  xəbərini 
gətirdilər.  Təəssüf  edə-edə  tələbələrlə  birlikdə  Taliqaninin 
qaldığı Seyyid Kazim Yəzdinin mədrəsəsinə tərəf yollandıq. 
Dedilər  ki  səhərə  yaxın,  adəti  üzrə  evin  damına  qalxıb 
münacat  etmiş,  sonra  sübh  namazını  qılıb  hücrəyə  girmiş  və 
artıq  çölə  çıxmamışdır.  Gün  qalxmazdan  qabaq  həmişə 
hücrədən  çıxıb  mədrəsənin  həyətinə  gələn  Taliqanini 
görməyən  tələbələr  nigaran  qalıb  onun  hücrəsinə  gedirlər... 
Görürlər ki, müraqibə halında söykənib canını tapşırıbdır. 
Qüsul  verib  kəfənləməyi  mən  boynuma  götürdüm. 
Qüsulxanadan qəribə xoş qoxu gəlirdi. Əvvəllər heç kim buna 
oxşar  xoş  qoxunu  duymadıqları  üçün  çox  təəccüb  etdilər. 
Cəsədində  də  qəribə  nur  hiss  olunurdu.  Cənazəni  Nəcəfin 
Vadiüs-səlam qəbristanlığında torpağa tapşırdılar.
1