−Алимләрин кәрамәтләри−

«Niyə ki... amma...!» 
Əbdünnəbi  İraqi  Nəcəf  və  Qum  elmi  hövzələrinin  böyük 
ustadlarından və dəyərli əsərlər sahibi idi. 
İraqinin  Ayətullahül-Üzma  seyyid  Əbul-Həsən  İsfəhaniyə 
böyük  hörmət  və  etiqadı  var  idi.  İsfəhanini  İmam  Zamanın 
təsdiq  və təyin etdiyi nümayəndələrindən və onunla görüşən 
şəxslərdən  hesab  edirdi.  Bu  barədə  eşitməli  olan  qəribə  bir 
mükaşifəsi də olmuşdur. 
İraqi bu barədə deyirdi: 
Nəcəf-Əşrəfdə  olduğum  vaxtlarda on  dörd mühüm  və  çətin 
məsələ  zehnimi  məşğul  etmişdi.  Həllini  tapa  bilmirdim. 
Qərara  gəlmişdim  ki, o  məsələləri  İmam  Zamandan  soruşum. 
 
1
 Əllamə Hüseyn Hüseyni Tehrani, “Məadşenasi”, c. 1, səh. 103 

---

 
92 
Həmin əyyamda eşitdim ki, şəri məşəqqət yolu ilə ali dərəcəyə 
çatmış bir nəfər mürtaz Nəcəfə gəlib və qəribə işlər görür. 
Onun  görüşünə  gedib  yoxladım,  gördüm  agah  adamdır. 
Sonra  ondan  soruşdum:  Səndə  olan  məlumata  əsasən  səncə 
İmam Zamanı görmək olar? 
Cavab verdi: Bəli. 
Dedim: Necə? 
Dedi:  Xalis  niyyətlə  dəstəmazlı  və  qüsullü  halda  səhraya 
gedərsən...  xəlvətdə,  gözdən  uzaq  bir  yerdə  üzü  qibləyə 
oturarsan...  Yetmiş  dəfə  “Ayətül-Kürsü”nü  bütün  vucudunla 
oxu, sonra hacət və istəyini tələb elə. Yəqin bil ki, dediklərimi 
eləyəndən  sonra,  yanına  gələn  ilk  şəxs  istədiyin  adam 
olacaqdır, onun ətəyindən yapışıb hacətini dilə. 
Bu  məqsədlə  günlərin  bir  günü  tam  hazır  vəziyyətdə  Səhlə 
məscidinin  biyabanına  yollandım  və  deyilənləri  üzü  qibləyə 
kamal-ədəblə  icra  etdim.  Gördüm  böyürdən  ərəb  paltarında 
bir nəfər görkəmli şəxs peyda oldu və mənə dedi:  
Sizin mənimlə işiniz var idi? Dedim:  
Sizinlə yox. Dedi:  
Niyə? Məni o qədər qəflət basmışdı ki, yenə də dedim:  
Yox, səninlə işim yoxdur. 
O  çıxıb  getdi.  Mən  birdən  özümə  gəldim  və  tez  onun 
arxasınca  düşdüm.  O  həmin  çöllükdə  bir  mənzilə  daxil  oldu. 
Mən  də  ora  çatıb  gördüm  qapı  bağlıdır.  Qapını  döydüm,  bir 
nəfər qapını açıb soruşdu:  
Nə istəyirsən? Dedim:  
Bura indicə daxil olan ağanı istəyirəm. 
Dedi: Buyur içəri. 
İçəri keçdim... Balaca bir ev idi. Qarşısında eyvanı da var idi. 
Həmin eyvana bir taxt qoyulmuşdu və taxtın üstündə on ikinci 
məsum  imam  Həzrət  Mehdi  (ə)  oturmuşdu.  Keçib  salam 
verdim.  Həzrət  salamımın  cavabını  verdi,  amma  özümü  elə 
itirmişdim  ki,  zehnimdə  tutduğum  bütün  məsələləri  tamam 

---

 
93 
unutdum.  Heyran-heyran  baxıb  nə  deyəcəyimi  bilmirdim. 
Axırda bir-iki başqa sual soruşub cavabımı alandan sonra çölə 
çıxdım. 
Evdən bir az uzaqlaşmışdım ki, zehnimdə tutduğum, sualına 
cavab  axtardığım  14  məsələ  yadıma  düşdü.  Tez  geri  qayıdıb 
təzədən  qapını  döydüm.  Yenə  də  həmin  adam  gəlib  qapını 
açdı və dedi:  
Buyurun: Dedim:  
Həzrətin  xidmətinə getmək  istəyirəm,  suallarım  var, onların 
cavabını soruşacağam. 
Dedi: Ağa getdi, amma naibi burdadı.  
Dedim: Əgər mümkündürsə icazə verin naibindən soruşum. 
Dedi:  
Buyurun, gəlin. Daxil oldum, amma baxanda gördüm Seyyid 
Əbül-Həsən  İsfəhani  Həzrət  İmam  Zamanın  bir  az  bundan 
qabaq oturduğu  həmin taxtın üstündə əyləşmişdir. Suallarımı 
bir-bir verib cavablarını aldım və xudahafizləşib çölə çıxdım. 
Çölə çıxandan sonra öz-özümə dedim:  
Əcəba!  Ayətullah  İsfəhani  Nəcəfdə  idi,  bura  nə  vaxt  gəlib 
çıxdı? 
Tez  Nəcəfə  qayıtdım.  Günortanın  yandırıcı  istisində 
gözləməyib  birbaşa  İsfəhaninin  evinə  yollandım.  İcazə  alıb 
içəri keçdim. Gördüm namaz qılır. 
Namazı  başa  vurandan  sonra  mənə  sarı  dönüb  hal-əhval 
tutdu və dedi: 
Məgər suallarının cavabını almadın? 
Dedim:  
Niyə ki ... amma..! 
İkinci  dəfə  soruşdum,  yenə  də  həmin  qaydada  cavab  verdi. 
Başa  düşdüm  ki,  məqamı  çox  yüksəkdə  olan  bir  şəxsdir  və 
İmam Zamanla (ə) əlaqəsi nə səviyyədədir.
1
  
 
1
 Şeyx  Məhəmməd Razi, “Kəramate Salehin”, səh. 166 

---

 
94