−Алимләрин кәрамәтләри−

«Xəbis ruhlarla söhbət» 
Seyyid Cəmaləddin Gülpayqani deyirdi: 
Nəcəf-Əşrəfdə  olarkən  bir  gün  qəbir  əhlini  ziyarət  etmək 
üçün  Vadiüs-səlama  getdim.  Hava  olduqca  isti  idi.  Zöhr 
namazını  qılıb  havanın  istisindən  özümü  kölgəlik  bir  yerə 
verib  əyləşdim  ki,  bir  az  yorğunluğum  çıxsın.  (Seyyid 
Cəmaləddin Vadiüs-səlama çox gedirdi. Qəbristanlıqda oturub 
saatlarla  ləngiməsindən  biz  belə  başa  düşürdük  onun  pak 
ruhlarla  nə  isə  bir  işi  var,  elə-belə  burada  oturmur,  öz 
aralarında  söhbət  edir,  bir-birlərinə  xəbər  ötürür,  xəbər 
gətirirlər.) 
 
1
 Əllamə Hüseyn Hüseyni Tehrani, “Məad şenasi”, c. 1, səh. 138 

---

 
118 
Gülpayqani deyir: Oturub çubuğu çıxardıb alışdırdım ki, bir 
az  istirahət  edim,  elə  bu  dəmdə  gördüm    bir  dəstə  pis  gündə 
ruh  mənə  tərəf  gəlir. Üst-başları  cır-cındır  içində  idi.  Yalvarıb 
məndən  xahiş  edirdilər  ki,  ağa  gəl  bizim  fəryadımıza  yetiş  və 
bizə şəfaətçi ol! 
Bu  ruhlar  mən  aralarında  oturduğum  qəbirlərin  yiyələri  idi 
və  hamısı  da  ərəbin  böyükləri  və  şeyxləri  olub  dünyada  var-
dövlətləri  ilə  ad  çıxarmış,  sağlıqlarında  təkəbbür  və  vəzifə 
sahibləri  olmuşdular.  Öz  xahişlərində  israr  edir,  yaxamdan  əl 
çəkmək istəmirdilər. 
Mənim  keyfim  bərk  pozuldu,  hamısını  qovub  dedim:  Ey 
insafsızlar!  Siz  vaxtilə  dünyada  yaşayırdınız,  xalqın  malını 
çalıb-çapırdınız,  cinayət  edirdiniz,  yetimin-yesirin,  zəifin 
haqqını  əlindən  alırdınız  və  biz  nə  qədər  sizə  desək  də  qulaq 
asmırdınız. İndi gəlmisiniz ki, bizə şəafət elə; itilin gözümdən, 
rədd olun gedin. Hamısını qovdum dağılışıb getdilər.
1