−Алимләрин кәрамәтләри−

«Həzrətə deməyiniz lazım deyil!» 
Ayətullah 
Üzma 
Əraki, 
Şeyx 
Məhəmmədhəsən 
Kermanşahidən belə nəql edir: 
 Mirzə Məhəmmədtəqi Şirazi vəfat edəndən sonra güzəranım 
çətinləşdi.  Neçə  gün  ağır  vəziyyətdə  oldum.  Nəcəfə  gedib 
hərəmə  daxil  oldum,  üzümü  pak  zirehə  söykəyib  hacətlərimi 
bildirdim. Çölə çıxanda hərəmin həyətində bir nəfər gəldi, bir 
miqdar pul verib getdi. Bir müddət həmin pulla dolandım, elə 
ki, pul qurtardı, yenə də hərəmə gedib Həzrət Əlidən (ə) hacət 
istədim. Bu dəfə də bir nəfər mənə yaxınlaşıb bir az pul verdi 
və neçə gün onunla keçindim. Üçüncü dəfə də bu minvalla pul 
aldım. Dördüncü dəfə yenə də pulum tamam oldu və bu dəfə 
də  gedib  Həzrətə  ağız  açdım.  Çölə  çıxanda  gördüm 
Ayətullahül-Üzma Əbul-Həsən İsfəhani hərəmin o biri başında 
−  oturduğu  yerdən  məni  gördü  və  səslədi.  Yanına  getdim, 
dedi: 
 Məhəmmədhəsən  nə  vaxt  pulun  qurtardı  gəl  məndən  istə, 
həzrətə deməyin lazım deyil! 
Bu barədə təkid də etdi. Mən təəccübdən donub qaldım ki, o 
hardan başa düşdü ki, mənim hacətim nədir? 
Hərəmdən  çıxıb  evə  getdim.  Sabahısı  günü  onun  təkidinə 
əsasən rəhmətliyin evinə yollandım. Qapını döydüm, özü gəlib 
açdı və dedi:  
Hə... pulun qurtarıb? Gəl içəri. 
Ağa  içəri  otağa  getdi  və  gəlməyi  bir  az  ləngidi.  Mən 
gəldiyimə  peşiman  oldum,  istədim  ki,  qayıdım,  gördüm  üst-
başı  tozlu  halda  gəldi.  Əvvəl  üzürxahlıq  etdi,  sonra  ətəyini 
açıb qarşıma çoxlu dirhəm, iraq pulları tökdü və dedi: 
Gec  gəldiyim  üçün  məni  bağışla,  içəridə  uşaqların  yığdığı 
pul  kasasını  axtarırdım,  onları  çıxarmaq  məni  bir  az 
yubandırdı. Bunları götür, sənə zəruridir. 

---

 
95 
Ayətullah  Ərakinin  dediyindən  məlum  olur  ki,  Əbul-Həsən 
İsfəhaninin uşaqlarının yığdığı pullardan başqa pulu yox imiş, 
çünki mərciyyətinin ilk günləri idi.
1