Allah’i arayan genç

KUTSAL KİTABIMlZ KUR'AN-I KERİM

Kur'an'da, Allah, bize faydalı ve zararlı olan şeyleri bildirmiştir. Fay­dalı olanları yapmamızı, zararlı olanlardan sakınmamızı istemiştir. Kur'an'da dünya ve ahiret için pek çok öğütler, geçmiş milletlerin ahlak bozukluğu yüzünden uğradıkları kötü halleri bildirir hikayeler vardır.

Kur'an; her şeyden evvel, Allah'ın birliğini bildirir. Dünyadan sonra bir de ahiret olduğunu, öldükten sonra insanların yeniden dirileceklerini haber verir. İnsanlara burada yaptıkları iyiliğin ve fenalığın faydasını ve zararını asıl ahirette göreceklerini, hiçbir fenalığın cezasız kalmayacağını söyler.

Sonra Kur'an'da; "Her yönden temiz olun, namaz kılın, oruç tütün, malınızın zekatını verin. Allah'ın ve Peygam­berin gösterdiği yoldan gidin. Muhtaçlara yardım edin, herkese elinizden geldiği kadar iyilik yapın, sakın kimseye fenalık düşünmeyin. Okuyun, annenize, babanıza saygılı olun, kalplerini kırmayın. Büyüklerinize saygılı, küçüklerinize şefkatli olun. Ah­lakınızı daima güzelleştirmeye çalışın, kötü huylardan uzak durun" diye emredilmiştir.

Her Müslüman, Kur'an'a inanır ve ona karşı en yüksek saygıyı gös­terir. Onu abdestsiz elimize almayız. Onun haber verdiklerine inanırız. "Yap" dediklerini yapar, "Yapma" dediklerini yapmayız. Kur’an-ı Kerim ne söylemişse, hepsi haktır, hepsi doğrudur. Kur'an'da ya­zılı her şey Allah'ın sözleridir. Biz Müslümanlar Kur'an'a böylece iman ederiz.

KUR'AN-l KERİM’İ ANLAYARAK OKUMA

"Kur’an okunduğu zaman onu dinleyin ve susun ki, size merhamet edilsin." (A'raf sûresi, 204. ayet)

Her kitabın, hatta her sözün, muhatapları tarafından çok iyi bir şekilde anlaşılması lazımdır ki, uygulanabilsin. Aksi halde hem anlatanı hem dinle­yeni sıkar ve yorar. Anlaşıldığı ölçüde de huzur ve rahatlık getirir, sevinç ve sürür verir.

Günümüzün insanı, kültüründen koptuğu için, kendisine ait pekçok de­ğerleri feda etmiş, geçmişi ile, günü ve geleceği arasındaki köprüleri uçur­muştur. Nehrin bir kıyısından öbür kıyısına bağırıp çağıran ve ne dedikleri anlaşılmayan iki kişi gibi, bağırıp çağırmakta ve ne söyleyen ne de dinle­yen bir şey anlamamaktadır. Dinimize ve kitabımıza bakışımız da bundan farklı değildir. Bu konuda Hz. Mevlana'nın "Mesnevi" adlı eserinde anlattığı güzel bir hikaye vardır. Hikaye şöyledir:

Sağır bir adam, hasta komşusunu ziyarete gitmek ister. Fakat "hasta­lıktan sesi kısılmış bir adamın konuşmasını nasıl işitebilirim?" diye endişe­lenir ve gitmeden kendine göre bir plan yapar:

Ona, "Dertli komşum nasılsın?" derim, o da bana, "İyiyim" diyecektir. Ben "Çok şükür" dedikten sonra. "Ne yiyip ne içiyorsun?" diye sorarım. O da. "şerbet ve mercimek çorbası" der. Sonra, "Kim gelip gidiyor?" derim. O da, "Konu-komşu filan" der. Ben de uygun bir cevap veririm diye, hastanın evine gider.

Hastaya: "Nasılsın?" diye sorar. Hasta: "ölüyorum!" deyince, sağır: "Oh! Çok şükür." Diye karşılık verir. Sonra hastaya, "Ne yiyip içiyorsun?" diye sorar. Hasta: "Zehir, zakkum!" deyince, sağır: "Afiyetler olsun." der. Önceki cevabına sinirlenen hastayı, bu cevap kahreder. Sağır daha sonra, kimle­rin gelip gittiğini sorunca hasta, iyice sinirlenmiş olarak: "Azrail" geliyor, defol be adam! diye bağırır. Sağır gayet sakin: "Ayağı uğurludur, sevin." cevabını verir ve hastayı deliye çevirir.

İşte, bizim halimiz de bundan farklı değildir. Kitabımıza karşı tamamen yabancı bir haldeyiz. Yüce Allah'ın, Kur'an'da bizden istediklerin'i anlama­dan okuyoruz. Onu, kendi hislerimiz ve çıkarlarımız doğrultusunda okuyo­ruz. Halbuki O, hayatımızı düzene koymak, dünya ve ahiretimizi mutlu ve huzurlu geçirmemiz için indirilmiş bir kitaptır. Bütün ilim ve bilimlerin kayna­ğıdır. İnsanların ihtiyacı olan her konuya ışık tutmuştur. Ancak onu anla­mak ve anlayarak okumak gerekir. Körler, sağırlar gibi anlamadan oku­makla anlaşılmaz.

PEYGAMBER DAVETÇİDİR

Sevgili Peygamberimiz, onun karşısında biz ve Peygamberimizin getirdi­ği din... Bu üç şey neye benzer, biliyor musunuz? İsterseniz bu benzetmeyi meleklerin ağzından dinleyelim:

Birgün Peygamberimiz evinde otururken tatlı bir uykuya daldı.

Melekler etrafını aldı. Kimi başucuna, kimi ayakucuna oturdu, içlerinden biri:

— Hazreti Muhammed'in sallallâhü aleyhi ve sellem hali neye benzer? Sِöyleyin bakayım! dedi. Bir diğeri:

— İyi ama o şimdi uykuda. Bizi duymaz. Konuşmamızın ona bir faydası dokunmaz ki! dedi.

Peygamberimizi iyi tanıyan ve ötekilerden daha bilgin olan bir melek:

— Hayır, o diğer insanlara benzemez. Gözleri uyusa da kalbi uyanıktır, diye açıkladı.

O zaman meleklerden biri söz aldı ve şunları söyledi:

— Vaktiyle zenginin biri güzel bir saray yaptırmış. Sarayın şöhreti kısa zamanda o kadar yayılmış ki, adını duyanlar onu görmeye, içini gezmeye can atıyormuş. Fakat sarayın sahibi, bu güzel sarayı ziyarete açmadan önce büyük bir ziyafet vermeyi tasarlıyormuş. Bunun için ahçılara türlü türlü yemekler yaptırmış, sofralar do­natmış. Sonra da çok güvendiği adamlarından birini çağırıp de­miş ki:

"Gördüğün herkesi ziyafete davet edecek­sin ve onlara diyecek­sin ki, bu ziyafete gelenler, sarayı gezip içinde dolaşabilecek. Ziyafete gelmeyenler ise, daveti kabul etme­dikleri için sarayı hiç­bir zaman göremeye­cekler!..."

Davetçi, söylenen­leri yapmış.

Ziyafete gelenler, o güzel sarayı gezip do­laşmış; gelmeyenler de bu fırsatı kaçırmışlar.

Bu sırada meleklerden biri söze karıştı:

— Anlattığın bu benzetme ile Hazreti Muhammed arasında nasıl bir ilgi olduğunu açıklasan da bunu o da anlasak dedi.

Bir melek:

— İyi ama, uyuyan biri bundan ne anlar ki! diyecek oldu. Bilgin melek, sözünü kesti:

— Dedim ya! Onun gözleri uyusa da kalbi daima uyanıktır. Bizi duyar ve anlar... Bir başka melek:

— Bu benzetmeyi ben açıklamak istiyorum, dedi ve şunları söyledi: Bu misaldeki,

Sarayı yaptıran zengin, ALLAH'tır.

Saray, CENNET’tir.

Davetçi, HAZRETİ MUHAMMED’tir.

Verilen ziyafet, onun herkesi İSLÂM’a çağırmasıdır.

Ziyafete gelenler, İSLÂM dinini kabul edenlerdir.

Bu demektir ki, peygamberlerin getirdiği hak dine inananlar cennete girecek, kabul etmeyenler de hiçbir şekilde cennete giremeyecektir.

Daha sonra Peygamber efendimiz uykudan uyandı. Meleklerin konuşmasını, yanında bulunanlara böylece bir bir anlattı.