Kişiler: Anne ( SUDE ), Baba( GÖKSEL), Erkek Çocuk ( MURAT )
( Baba ve çocuk koltukta… Baba gazete okur. Çocuk televizyon izler. Anne ( SUDE ) temizlik yapar.)
ANNE ( SUDE ) – ( Islak bezle yerleri siler. Sinirlidir. Babaya sinirlenir.! ) Kaldır ayaklarını! ( Yeri siler.)
BABA (GÖKSEL ) – Silecek başka yer bulamadın mı?
ANNE ( SUDE ) – Vicdanınızı da silmek isterim. Acıma duygusu yok mu sizde? Kıçınızı kaldırıp bir yardım etmiyorsunuz. Köle miyim ben?
BABA(GÖKSEL ) – Sana köle diyen var mı? Ama senin işin bu… Sanki işkence yapıyoruz….Allah Allah!...
ANNE ( SUDE ) – Tamam, tamam! İndir ayaklarını! (Çocuğa yönelir.) Sen de kaldır ayaklarını. Babası kılıklı şey! (Çocuk ayaklarını kaldırınca yeri siler.) Annene biraz yardım etsen ne olur!
ÇOCUK ( MURAT )– Ama anneeee…
ANNE ( SUDE ) – Tabiiiii… Televizyon seyretmek varken… Kapatayım şunu da gör!
( Televizyonu kapatır.)
ÇOCUK ( MURAT )– Seyrediyorum ama… ( Ağlar.)
ANNE ( SUDE ) – Sus bakayım! ( Vurur. Çocuk bağıra bağıra ağlamaya başlar.) Yalandan ağlıyor bir de!
ÇOCUK ( MURAT )– Çocuk Hakları diye bir şey var herhalde. Bana vuramazsın!
ANNE ( SUDE ) – Ne hakkıymış o? Bizim hakkımız yok mu? Bacak bacak üstüne atmasını ben bilmiyor muyum, ha?
BABA (GÖKSEL ) – ( Annenin karşısına dikilir.) Ne vuruyorsun çocuğa?
ANNE ( SUDE ) – ( Ellerini beline koyar.) İşinize gelince insan hakları… Bana gelince hayvan hakları bile geçerli değil! Bu işkence evini ve sizi terk ediyorum. ( Bezi kaldırıp yere atar.) Haydi, hoşça kalın! ( Çıkar.)
BABA (GÖKSEL ) – ( Seyircilere döner. Gülerek.) Biz bir oyun oynadık…
ÇOCUK ( MURAT )– Biz böyle değiliz gerçekte. Ben annemi çok severim. Ona her işte yardım ederim.
BABA(GÖKSEL ) – Ben de, ben de… ( İçeriye seslenir.) Hayatım, gelir misin?
ANNE ( SUDE ) – ( Gülerek girer.) Evet, bir oyundu bu sadece. Yoksa böyle bir hayata dayanamam ben. ( Baba ve çocuk, anneyi ortalarına alırlar.)
BABA(GÖKSEL ) – Eşim, evimizin her şeyidir. Her anne gibi eli öpülecek kadındır.
ÇOCUK( MURAT ) – ( Babasına) Yavaş baba. O senin eşinse benim de annem…
( Annesini öper.)
ANNE ( SUDE ) – İnsan hakları deyip durdunuz. Haydi bakalım, iş başına…
ÇOCUK ( MURAT )– ( Bezi alıp yerleri silmeye başlar. Seyircilere bakıp gülerek.)
Of! Of! Of! Of!...
BABA (GÖKSEL ) – ( Koltukların tozunu alırken) Yaşasın insan hakları! Yaşasın tüm babalar!
ANNE ( SUDE ) – ( Gülerek) Aferin! Her zaman böyle olun. Unutmayın, hak varsa görev de vardır! Aferin!...