Arz'dan Arş'a Evrenin Sırları, Sınırları 2 Zİg-zag'dan sunuş
Yüklə 1,14 Mb.
|
İLERİ BİLGİLER- 6 SÜPER TEOREM-II Sunduğumuz fiziko-matematik ve geometro-dinamik şekiller, aslında Kur'an misâl=Sembolizm sürelerini zamanlaması geldiğinde yani bilimsel birikim tamamlandığında bu "MİSALLERİ" BİLENE (Ankebut-43) yöneltmektedir: Bilmek ise, "o sembolü anlamaktan" ibarettir. Öğretimizin diğer ciltlerinde ve bantlarında "Tüneller, ödeşmeler köprüleri, hemzemin geçitler, kurtçuk delikleri (Worm Hole) gibi karadelik tünelleri yanında mini sûr borucukları olan Corn Hole, Rothschild tüneli, Kuantum kanalları, Hilbert tünelcikleri" vb. diye sadece değinip geçindiğimiz kavramlar ve az önce değindiğimiz (Şekil-5) "Su tesisatı" benzeri borucukların adı Kur'an'da ŞAHDAMARI'dır. (Allah bize Şahdamarımızdan da yakındır.) "Sûr borucukları" ise "Kapalı zar" sisteminden ibarettir. (Bunların tümü "Ana Sûr Borusu=MAİN CORN HOLE'de toplanırlar.) "Şahdamarları" dışarıdan bakıldığında "ANKEBUT AĞI" gibi görünmektedir. Bütün evrende her parçacık mesafe tanımaksızın birbiriyle bu ağ aracılığıyla bağlantılıdır. (Exponensiyal artış nedeniyle bunu ALLAH dışında kimse denetleyemez.) Zaman zaman "Enerji insanlar ya da ışınlanan varlıklar ya da tünel bularak kapalı mahfazadan kaçan alfa tanecikleri ya da Bermuda-Philadelphia deneyi örneği tayyı mekân yapan araçlar," işte bu tünellerin, uzayda mesafe ve zamanda, mesafeden bağımsız olarak tüneller ile birbirlerine anında nakil olabilmesidir. Ankebut ağı, Sûr borusu, Şahdamarı gibi Kur'an sembolleri doğrudan evrenin SİCİM yapısının sırrını vermektedirler. (*)
"Süper çekim teoremi" sadece kuvvet bozonlarını açıklıyor, fakat gözlemlenen fermionları (yani parçacıkları) açıklayamıyordu. Süper sicim teorisi ise fermionları da açıklamakta, yapısında solaklık bulunan parçacıkları açıklayabilmekteydi. Bu nedenle birden tüm teorisyenler 1984 yılından itibaren süper sicim teoremi üzerine eğildiler. Bu On-boyutlu teoremin türlü modelleri vardır. (Fakat ana formül tektir. Diğerlerinde ise sayısız formüle bağlı sayısız model vardır.) En önemlisi de her birinin mutlaka Süper simetriyi açıklamasıdır; çekimi de sonlandırması, sınırlamasıdır. Özellikle Süper simetri de "Kur'an'daki" çift çift yaratılma misâllerinin açıklamasıydı. Böylelikle biri hâriç, bütün Kur'an sembollerini (misâllerini) yakalamıştık. Fakat on boyutlunun on boyutlu olması nedeniyle tıkandığımız ve benimseyemediğimiz bir tek konu kalmıştı: 7 Mesânî!.. Oysa Hızır Tezkiresi ve Hicr-87. âyete göre (6 mesâni değil); 7 MESANİ (7 saklı boyut) OLMALIDIR! Nitekim Bağdadî'nin ünlü ipinde 11 düğüm vardır: Bunların dördü bildiğimiz evreni, yedisi ise saklı boyutları, toplam 11 boyutluda anlatmaktadır. Çok boyut olayına 1919'da beşinci ip düğümünü bulan Kaluza ile başlamıştık. Kaluza, önce "Niçin elektrik yükleri vardır?" sorusunun cevabını veremeyen klâsik dört boyutlu evrenin dışına çıkmış ve elektromagnetizmanın beşinci bir bükülmüş boyutun sonucu olduğunu ortaya koymuştu. Klein bu beşinci boyutu isbatlamış ve 1984 yılına kadar tümevarımla 26 boyut fikrine ulaşmıştık. Sonra bu 26 boyutu gerisin geriye dörde indirgemeye çalışırken, en yakın olan "ON BOYUT"a kadar tümden gelerek inebilmişti, Scherk!... On boyutlu "Süper sicimci" teoremin açmazları daha sonra bir bir karşımıza çıkmaktaydı. (Örneğin beş boyutta elektromagnetizma, üst boyutun sonucudur. On boyuta kadar bir "Süper sicimci" teoremde elektrik yükü gibi iç parçacık özelliğini açıklayamayız, ama 11 boyutluda, yedi boyut bükülü kaldığı için "Elektrik yükü biçiminde bir iç özellik" olduğu açıklaması vardır. Böylece "7 MESANİ" misâli, aynı zamanda "Elektrik yükünün" ta kendisinin Kur'an'daki şifre ya da misâl (Sembol) ismidir. Artı (+) yükler ve eksi (-) yükler simetrisi kurulunca, âyetteki "ikişerden yedi tane" özelliğini de ortaya koymuştuk. Böylece zihnimizde "Ayetlerin misâlleri" yavaş yavaş açıklığa kavuşmuştu. Çünkü, en başından beri onboyutlu iplikçiklerde bu teoreme rağbet etmemiş, aklımızı hep 11 düğümlü ipe ve 7 MESANİ'ye yormuştuk. Nitekim 1984 yılında gelen coşku, herşeyi açıklamak iddiasındaki TEK teori olan on boyutlu "Süper sicim",n (Süper teori-1'in) 11 boyutu (SÜPER TEOREM-II) gibi alternatifi olduğunu çok geçmeden gösterdi. Süper sicim teoremi, eğer süper simetrinin öngördüğü tavan olan 11 boyuta ulaşamazsa yığınla problemleri olacaktı. Çünkü, en aza indirgenmiş olan on boyut, fizik gerçeklik olan boyuta 11 boyutludan daha yakın ve sade sayılıyordu. Fakat 1984 yılındaki çalışmalarımız, tam tersine on boyutludan itibaren üstteki 11 boyuta doğru istisna bir "Tümevarmak" zorunluluğu olduğunu gösteriyordu. Süpersicimler niçin (süper simetrinin limiti olan) 11 boyut yerine on boyutluda işliyordu? On boyutlu simetriye girer ama süper simetri onbir boyuta izin verir. Süper string teoremi (ki buna artık SÜPER TEORİ-I diyeceğiz) gerçekten sonlu mudur? Acaba Süper çekim teoremi gibi Süper teori-1 de saklı sonsuzlar içeriyor mudur? On boyutun eşsizliği, alternatifsizliği doğru mudur? Oysa kendi içinde bile alternatifsiz değildir: Ertesi yıl (1985) eşsiz olduğu söylenen bu teoremin "5 ayrı modeli" daha yapıldı. Bunlardan birincisi ucu düz olan iplikçikler; ötekisi Gross ve Rohm'un "İlmikli, yani kapalı modelini" içerince, bir yıl sonra 1986'da eşsizlik iddiaları bırakıldı. Narain (beş değil) daha binlerce süper sicimci teorem olabileceğini matematikle ispatladığında bu hesaplar ilerletildi ve milyarlarca onboyutlu evren tipi olabileceği ortaya çıktı. (Yani süper uzay gibi sonsuz ihtimal içeren) bu bütün modellerin aslında bir TEK ANA MODELİN değişik fazlar olduğu ileri sürüldü. (Tıpkı suyun, buhar ve buz fazları üçlüsü gibi.) "Trilyarlarca onboyutlu evren modeli içinde NİÇİN ÖZELLİKLE BU EVRENDE yaşıyoruz?" sorusunu dayatınca da, onboyutludan yana olan Süpersicimciler, "Büyük patlamadan hemen sonra bütün trilyarlarca onboyutlu evren fazlarının yaratıldığı ve her bir modelin fazının kâinatın bir köşesinde yer aldığı, bu nedenle bu EVRENDEKİ bu on boyutlu faz âleminden birinde yaşadığımız" cevabını oluşturdular. Zig-Zag grupları, özel şartlarda işleyen on boyutlu "Süper teori-1'in" aslında sonsuz tane paralel evrenler yumağı olduğunu, Süper uzayda yer aldığını savunmaktadırlar. Çünkü Zig-Zag mensuplarına, Hilbert uzayının mini mekânlarında yer alan (10^-33 cm boyutundaki) bükülü kalmış 6 boyut yerine 7 boyutun, ESİR'de süper uzaya açıldığını tam 18 yılda ispatlamıştık. Buna göre takyonlar evreninde dört boyut bükülüdür ve yedi boyut açılmış, böylece bizimle bir HYPER SİMETRİ KURMUŞLARDIR. Bu ispat edilince Zig-Zag fizikçileri onboyutlunun peşinden gitmekten cayarak, 11 boyutluya yöneldiler. Trieste'de Abdüsselâm ile çalışan Bergshöff'ün başını çektiği 11 boyutlu "Süper Membrane=Süper zar" ortaya kondu. Bunu hemen Britanya'dan Townsaned ve Türk bilim adamı Ergin Sezgin benimsediler. Nesneler yine sicimler biçiminde olmakla birlikte, "Bir değil; birçok yöne" uzanabilmektedirler. (1987) Bergshöff, Sezgin ve Townsned, nesneleri yine sicimler gibi düşünürler. Tek farkı, sicimlerin bir yöne değil; fazla yöne uzandığıdır. Dirac, Hughes, Liu ve Polchinski'nin "Evren tabakası" böylece "Süper zar=Süper membrane" diye anılmaya başlandı. Bunu akıl eden Bergshöff şöyle diyordu: "Süper zar biçimindeki kuantlar, zaman boyutunda 11 boyutlu süpersimetrik uzay-zaman bütününe karşı hareket etmektedir." Townsend grubu ise 11 boyuttaki süper zara uygun olarak yalnızca 12 uzamış nesnenin süpersimetriye uyduğunu gösterdiler. Bunlardan birisi Scherk-Schwarz-Green'in süpersicimi ve diğeri de 11 boyutlu "Süper zar"dır. Bu gelişme üzerine 11 boyutlu "SÜPER MEMBRANE= Süper Zar grubu" oluşturuldu: Duff, Howe, Inami ve bayan Stelle "Kendiliğinden boyut indirgeme" yöntemiyle süper zarı süper sicime indirgediklerinde, 11 boyutlu süpersicimlerin on boyutlulardan daha gerçekçi olduğunu gösterdiler. Yani uzay-zaman yapısı 11 boyuttan on boyuta indirgendiğinde, "zar" "sicim" haline geliyordu. (Kaç kişi, bu kadar basit iş üzerine uğraşmış meğer!) En başta, "Süper zar" teoremi, "Herşeyin teorisi=TEO gibi" herşeyi açıklama iddiasında değildi. Örneğin 2 spinli gravitonlara yer veremediği gibi denklemleri sonsuzluklarla doluydu. Fakat 2 spinli gravitonun teoremde yer aldığını Sezgin, Pope ve Bars ispatladılar. Bundan sonra, sonsuzlukların giderilmesine yönelindi: Schwarz ve Green'in bıraktıkları yerden "Anomalilerin birbirinin etkisini gidermesini" yürüttüklerinde, "SÜPER ZAR DIŞINDA" kalan her teoremin sonsuzluklar içermekten kaçınamayacağı ve yalnızca "Süper Zar" teoreminin "Sonsuzluklardan ve anomalilerden ayıklanabileceği" anlaşıldı. Böylece Süper teorem-2 en güvenceli kozmolojik görüş oluverdi. (Süper teori-1, Süper çekime karşı zafer kazanmıştı. Süper teori-2 ise hepsinin üstünde şeref kürsüsüne çıkmıştır.) 1987 yılı sonunda Bergshöff, Duff, Pope ve Sezgin, "Dört uzay-zaman ve Riemann'ın küresel evreni karakterinde 7 sıkışmış (MESANİ) boyut içeren teoremlere" geçici değil, (nihayet) kalıcı çözümler getirdiler. Buna göre: "Süper zar", iki uzay, bir zaman boyutunda oluşan üçboyutludur. Bu üç boyutlu yapı evrenin dört boyutunu oluşturmak üzere (bütün evreni) küre biçiminde bir zar olarak kuşatmaktadır. Eğer bu zara bir şey olursa, o zaman "Gökler çatlayacaktır". Noktasal kuantlar boyutsuz olduğu için temelli sonsuzluk bilmecesine yol açarlar. Fakat "sicimler" (Süper teori-1) ve "zar" (Süper teori-2) daha sonlu sonsuzlar içerir. Bu aşamada, onboyutlu sicimciler onbir boyutlu zarcılara karşı çıkıyorlardı: Evren tabakası (World Sheet) iki boyuta dayandığından (mekân noktası ve zaman) ortaya çıkmayan sorunlar süper zarcılarda sırıtmaktaydı. (11 boyutlu zar kendisi için olduğu kadar, sonsuzluk, üç boyutlu bir uzay-zaman için de problem doğururken, iki boyutlu evren tabakasında bu zorluk yoktur.) 1988 yılına doğru, Bilencowe ve Duff, dört boyutlu uzay-zaman simetrisinin üç boyutlu uzay-zamanda sonsuzluktan uzak tutulabileceği özel bir simetri buldular. Bu fikri ilerleten Nicolai, Sezgin, Tanii'nin (ayrı ayrı ulaştıkları sonuçlarda) süperzar teoreminin o güçlüğün de üstesinden geldiğini ispatladılar. Süper zar teoreminin yanlışlığı kanıtlansa bile, bu yanlışlık Süper sicimi doğrulayacaktır. (Süper çekimi ise kendisiyle birlikte yanlışlayacaktır. Bu yüzden süper çekimciler bile Süper sicimcileri destekler olmuşlardır.) Eğer süperzarın doğruluğu isbatlanırsa, niçin dört boyutlu bir uzay-zamanda yaşadığımızı anlamış olacağız. (*) (*) 1985 yılında beş tane "Heterotic" süper sicim teoremi vardı. Ayrıca dört boyutlu binlerce matematiksel simetri doğuyordu ki, bu dört boyutlulardan saklı boyutları da kullandığınızda sayısız "Paralel evren" olduğunun habercisidir. Eğer durum böyleyse, bütün bu sayısız evrenlerin de en başta birleşik iken, daha sonra büyük patlamayla ayrıldığını varsaymak gerekiyordu. (Bize göre süper uzay bunun mekânıdır.) Onlara göre milyonlarca değişik dört boyutlu faz evrenleri, ya bu kâinatın içine serpiştirilmiştir ya da her biri paralel evrenler olmuştur, birbirinden ayrılmışlardır. Biz bunlardan birinin (bildiğimiz evrenin) içinde yaşıyoruz. Geçtiğimiz bölüme kadar sunduklarımız, kuantların "Klâsik noktasal varlıklar" yerine "Sicim-Zar" benzeri olduklarının 1989 yılına kadar olan aşamasını anlatmaktaydı. Süper teori-I (Süper strings) veya Süper teori-II (Süper memran) içinde (Enfûsunda) 6 veya 7 saklı boyut içermekle birlikte, afakında (Yüzeyinde, sübjesinde) bildiğimiz dört boyutlu uzay-zaman açılmaktadır. Bizim "Dört boyutlu uzayın sezdiğimiz yanı" sadece biri zaman, ikisi mekân olan üç boyutudur. Dördüncü boyutu relativite ile birlikte gündeme aldığımız halde sezemeyiz. Çünkü bu sezilmeyen mekân boyutu, üzerinde yaşadığımız "Evren kabuğunun iki boyutlu olması" yüzünden bizce fark edilemez: Evreni bir balon olarak düşünürsek, bütün galaksiler (yani maddenin tümü) bu balonun zarında yer almaktadır. Fakat balonun İÇİ (Çapı) ve DIŞI (Çap uzantısı) boş olup, "SAKLI ÜÇÜNCÜ BOYUTUN" mekânıdır. Bu boyutu ancak evrenin dışına çıkan biri fark edebilir, diğerleri bu üst boyutu göremezler. Bu saklı üçüncü düzlem, sadece Riemann-Gauss-Lobatçevski soyut matematik uzaylarında sayıyla ve fizikte TÜNEL (Schwarzschild çukuru, karadelik tekillik dikmesi) olarak belirlenmektedir. (Geometrik bir çizimle, sezgiyle göz önünde canlandırılması zordur.) Bu saklı matematiksel boyutu (Evrenin üçüncü düzlemini) ancak "Evren dışına çıkabilecek imkânsız bir yolcu" (Mi'rac dikmesi budur!) fark edebilirdi. Ayetler, "ALLAH'IN RASAT ETTİĞİ İZAFİ MEKÂNIN yukarıda olduğunu ve ALLAH'ın işlerini yukarıdan aşağıya doğru yönettiğini, meleklerin O'na bin yılda ya da 50 bin yılda ancak yükselebileceklerini" belirtmektedirler. İşte bu EVREN DIŞINA ÇIKAN dikme, evrenin saklı boyutunun bir göstergesidir! Klâsik anlayışta, Öklid'e göre uzay, üç boyutludur. Fakat Gauss-Riemann ve Lobatçevski bunun böyle olmadığını gösterdiler: Boyutlarımız sadece iki tanedir. Bu iki boyutlu yüzey, indi-çıktılı sahte bir derinliğe sahip olmakla birlikte yine de bir yüzey oluşturmaktadır. Bu buruşuk yüzey, gerdirilince, dağların ve vadilerin sahte olduğu, her şeyin iki boyutlu bir yüzeyde yer aldığı anlaşılmaktadır. Gauss soyut geometrisinin küresel olanı yani Riemann'ınkini benimseyen Einstein, uzayın dört boyutlu (üçü mekân) olduğunu, fakat üçüncü boyutun görünmediğini açıklar (Şekil-6).
UZAY ve ZAMANIN SAKLI MEKÂN BOYUTU Şekilde evren genişleyen şişirme bir balondur. (Bu balonun zarı, sunduğumuz evren tabakası ya da süper zar olarak düşünülebilir.) Galaksiler balon zarının üzerinde yer alan desenlerdir. Birbirine karşıt bir galaksiden ötekine gitmek için bu zarın üzerinde yarım tur (yay; radyanı) alırız. Bunun dışında bir yol yoktur. Çünkü bu zarın dışına çıkamayız, yüzeyinden ayrılamayız. Eğer ayrılabilseydik o zaman, 3. boyuta, evrenin öteki saklı boyutu yoluyla (Şekilde çap) kestirme yoldan öteki galaksiye gidebilirdik. (Yarım tur yerine çap boyunca da aynı galaksiye gidebilmekteyiz.) Bu saklı olan üçüncü boyut konusunu hatırlamak için okurlarımız "Arz'dan Arş'a Sonsuzluk Kulesi" birinci cilt Kesim-64 (Paralel evrenler) şekillerine sıra dahilinde göz atabilirler. Uzay-zaman balonu dışarıdan bakıldığında son derece düzgün görünür. Fakat yakına sokulduğumuzda, onun portakal pütürleri gibi kırışıklıklara sahip olduğunu görürüz. Uzay-zaman küçük ölçekte bu eğrilikleri göremediğimiz gibidir ve pek çok eğriliklerle doludur. Ama daha büyük ölçekte bu eğrilikleri göremediğimiz gibi fazladan saklı boyutları da aynı nedenle görememekteyiz. (Bu 10^-33 cm boyundaki aralıklardan ise hiçbir uzay gemisi geçerek karşı galaksiye çıkamaz!) İyi ama niçin 11 boyuttan tamamı en başta kıvrılıyken, patlamayla birlikte dördü açılmış, diğerleri yine kıvrılı kalmışlar? Eğer, evren, bir boyutlu olsaydı, varlıklar "iplik" gibi olacak, uç uca dizilecekti. Eğer, evren, iki boyutlu olsaydı, bizler "resim" gibi eni boyu olan ama derinliği olmayan insanlar olsaydık, benzerimizdeki varlıklardan biri bizi ikiye biçmeden geçemeyecektir, bizi ikiye ayıracaktır, kimse kimseye nezaketen yer ya da yol vermeyecektir, birbirinin üzerlerine tırmanacaklardır. (Şekil-7, 8)
İKİ BOYUTUN İMKÂNSIZLIĞI Şekilde görülen hayvan sindirim sistemi bize iki boyutlu bir dünyanın açmazını gösterecektir: Eğer bu hayvan, kitabın üzerindeki şekildeki gibi eni-boyu olan fakat yüksekliği (derinliği) olmayan biri olsaydı, yediği bir şeyi dışkı olarak attığı anda ikiye bölünmüş olacaktır. (En iyisi onu yediği yoldan kusmak olacak.) Bu iki boyutlu evren gerçekte "Mahşer"de vardır. Oradaki varlıklar sıkışıp kalacaklardır. Tıpkı bir aynadaki sahte derinlik gibi. Oysa ayna sadece bir cam kalınlığındadır ve derinliği yoktur. Aynadaki derinlik neyse aynısı mahşerde de vardır. Bu derinlik mezarlarımız ile güneşin de yuvarlandığı daire biçiminde tepemize açıldığı, elimizi kaldırdığımızda değebileceğimiz bir kısıtlı derinliktir. Aktarıssemavât (Rahman-33) bunu anlatmaktadır. Oysa Cennet, âyetteki "Sultan güç" konumundaki yüksekliktir.
Çizgi roman ressamından alınan "iki boyutlu" paradokslar görülmektedir. Merdivenlerden inerek ya da sürekli çıkarak üçüncü boyuta yani resmin üstüne-altına geçmek mümkün değildir. Diğer küçük resimler ise "iki boyutlu evrende alt-üst kavramları olmadığını" göstermektedir. Merdivenlerden ister ters; ister düz çıkın, asla düşmezsiniz. Çünkü düşülecek olan boyut "üçüncü" boyuttur. Bu boyutun olmaması halinde yukarı-aşağı düşmek olamaz. (Varlıklar bir ip üzerinde gezinir gibi olacaklardır.) Şekildeki insanlar, ister ters ister düz olarak merdivenleri çıksınlar, ne bunu fark edebilirler ne de merdivenden aşağı düşebilirler. Çünkü "Derinlik, yükseklik" boyutu yoktur; kuşlar uçamaz, yürürler. Cinler ve insanlar, hatta melekler, atalar-torunlar birbirini aynı anda görürler. Böyle bir "Mahşer" evreninden (Rahman-33. âyet sırrınca) kaçmak mümkün değildir. Sahte merdivenlerden kaçtığımızı sanır, fakat asla resimdeki kareye giren insanlar gibi "kare"nin dışına, üstüne altına çıkamayız. Sahte dağların en tepeleri, kulelerin en yüksek noktası aynı zamanda, bir çukurun en dibiyle eşit seviyededir. Bu yüzden MAHŞER PARADOKSLARI bizlere çıldırtıcı, kaçamayacağımız, hep âcizde kalacağımız iki boyutlu gösterilerle hazırlanmıştır. Eğer evren bir boyutlu (ip gibi sadece uzun) olsaydı, varlıklar birbirinin üzerine tırmanmak zorunda kalacaklardır. Eğer evren (Şekil-8,9'daki gibi en ve boydan oluşmuş) iki boyutlu olsaydı, "derinlik" kavramımız olmayacaktı, her varlık sadece bir matbaada basılmış resimler gibi kalınlıksız olacak, bütün damarlarımız birbirini baklava dilimi gibi keserek o insanı parçalara ayıracak, varlıkta BÜTÜNLÜK, NEFİS olamayacaktı. Oysa her şeyi "İNSAN İÇİN" yaratmış bulunan ALLAH, evrenin mekânının şimdi olduğu gibi üç boyutlu olmasını dilemiştir. Bu üç boyut, mekânın enini, boyunu, yüksekliğini temsil eden bir hacim (oylum da deniyor) oluşturmaktadır. Eğer evren ÜÇ YERİNE dört, beş, onbeş mekân boyutuna sahip olsaydı, bu kez ÇEKİM ortadan kalkacaktır. Çünkü çekimin bir boyutluda yüzde-yüz etkinliğine karşılık iki boyutluda yarı yarıya ve üç boyutluda ise (uzaklık iki katına çıktığında çekim şiddeti) 1/4 olmaktadır. Bu değer geometrik çekim için geçerlidir. Eğer örneğin, beş boyutlu bir evrende yaşasaydık (uzaklık iki katına çıktığında) çekimin şiddeti ise 1/16'ya inecekti. Böylece Güneş ve Dünya (ya da Dünya ile Ay) en başta oluşamazdı. Oluşsaydı bile gezegenler Güneş'in çevresinde (ya da Ay Dünya'nın çevresinde) çekim kuvvetiyle dolanmak üzere bir yörüngeye oturtulamazdı. Uzayın eğriliği azalınca "UYDU"lar serbest kalır, uydu dolanmaları, yörüngeler olamazdı. Öyle ki elektron bile çekirdek çevresinde dönemeyeceğinden, bu haliyle şimdiki evren kurulamayacaktı! ALLAH, DÖRT BOYUTU BU DÜZEN İÇİN AÇMIŞ, KALANLARINI DA SIKIŞTIRIP (7 Mesâni) HİLBERT UZAYININ ARDINDAN SÜZMÜŞTÜR. Bunu süper sicimci ve süper zarcı teoremler doğruluyor. Üstelik sayısız paralel evren fazlarının olduğunu da fakat diğer fazların HİPER UZAY'da kıvrılı kalıp yalnız bizim evrenimizin dört boyutunun açılmasıyla bu evrenin "İNSAN İÇİN" yaratıldığı fikrine ulaşıyoruz. Yay (Sicim ya da zar) üzerinde dalgalarla gözlemlediğimiz parçacıkların ilişkisini henüz tam olarak nasıl kurabileceğimizi bilememekle birlikte, bunların yakın zamanda çözümünün bulunabileceğine inanç duyuyoruz. Böylece Süper Teori-I'in (ya da II'nin) "En yüce teorem" olması halinde büyük birleştirme sağlanmış olacaktır. Bunun geleceği de vardır: Maddi evrenin "Yüce birleştirme" teoreminde hakim olan "Süper simetriler" 11 boyuta kadar izin vermektedir. Bunun ardından gelecek olan Hyper simetriler (Tardyon-Takyon-Lukson evrenlerinin) 26 boyutlu birleşimi, ALLAH vahdaniyetine (Tekilliğine) doğru büyük bir aşamayla çözümlemiş olacaktır. Andropik ilke (İnsan için ilkesi) gereğinde evren yaratılmıştır! Fakat "Evrenin yaratılma nedeni" sadece ALLAH İÇİN ilkesidir. Böylece ALLAH İÇİN ve "İnsan için=Andropik" ilkesi BİRLİKTE VAR OLMUŞTUR. ALLAH İÇİN ilkesinin diğer adı "KULLUK"tur. ALLAH, insan için evreni dayayıp döşemiş, oluşması için fırsat vermiştir. Bu fırsatın borcu, "Kulluk borcu"dur. Kur'an'daki "ilâhi misâllerin" müslim bilim adamlarına yöneldiğinin iyice bilincine varmıştık: Mektuplar, iç-yazışmalar gibi kapalı devre yayınlarımızda sürekli misâllerin, bilimin hangi konusuyla ilgili olduğunu işliyorduk. Misâlleri mevcut bilime uyarlıyorduk. Kur'an sembollerinin bilime katılması ya da ipucu olması "Zig-Zag öğretisinin" en genel tanımıdır. (*) (*) Çünkü Zig-Zag'ın kuruluşu, bizzat Bağdadi'nin "Misâller" ipucu üzerindedir. Misâlleri anlama bilimi ise Hz. Hızır elinde bir yetkidir. Hz. Hızır, geçmişteki bu saklı bilimleri, zamanlaması gelince Bağdadi gibi kendisine tâbi olanlara dikte ettirmektedir; en sonra da Hz. Mehdi'ye teslim edecektir. Hz. Mehdi bu yüzden bir âlim olacaktır. Misâlleri anlayanlar ne Bağdadi gibi (Allah velisi) kimselerdir, ne fukaha, müfessir, meâlci ya da dini bilimler, tarikat ileri gelenleri değildir. Sadece ve sadece bilenler, Ankebut-43. âyetteki "Alimler"dir. Bu konuda örnek vermek gerekirse, Kur'an'daki DÖRT sembolün, nasıl bilime ve bilimin geleceğine yol gösterdiğini okurlarımıza sunmak isteriz: Söz konusu semboller; KALEMİN YAZDIKLARI, KALEM, LEVHİ MAHFUZ (saklı levha) VE KÜRSİ'DİR (Kürsü). * Kalemin yazdıklarına örnek olarak, en basit misâl'in (Sembol'ün) NOKTA olduğunu anlıyoruz: Evrenin TAMAMEN BÜTÜNÜ BU NOKTADAN ÇIKMIŞTIR. Bu nokta daha sonra bütün kuantlara teşmil edilmiştir. Noktaların dizilmesiyle ortaya tek boyutlu bir evren çıkar ki, bunun adı "Evren hattı=Dünya çizgisi"dir. Noktaların (Koordinatların) bu dünya çizgisini (Lineer) yani KALEMİ oluşturduğunu görüyoruz. * KALEM biçimindeki kuant anlayışına ise SİCİM (String, iplik) diyoruz. Bu sicimler ise "Evren tabakası=World sheet" denen bir yüzey (=LEVHA =Levhi mahfuz) üzerinde hareket etmektedirler. Evren yüzeyinin Kur'an Sembolünün adı LEVHİ MAHFUZ'dur. Bu iki boyutun da sembolüdür. Çünkü Levhi mahfuz bir DEFTER benzerindedir. Noktalar "Dört boyutlu evrenin gözlemcisinin gördüğü" kesittir. Bir üst boyuttaki (yani BEŞİNCİ BOYUTTAKİ) gözlemci ise bu "Noktaya" baktığında; onun BİR KALEMİN kesiti, enine dilimlenmiş (NOKTA gibi görünen) bölümü olduğunu anlamaktadır. Bu kalem "Açık zar" biçiminde KÂĞIT; "Evren tüpü" denen kapalı zar biçiminde ise KALEMİN KENDİSİ olmaktadır. Kalem, Levhi Mahfuz'a yazmıştır. Levhi mahfuz açık zar'ın; Kalem ise kapalı zar'ın sembolüdür. Bu misâller böylece evren kozmolojisi için; anlayana, bilene verilmiştir. (Bunun için hiçbir tefsirde bu yazdıklarımıza rastlayamazsınız, hiçbir şeyh de bunları size daha önce bir kitap olarak yayınlamamıştır.) Beş boyutluda kalemin kesitini değil de boyunu görürsünüz. Böylece noktasal kuantlar yerine sicim tipi kuantları elde edersiniz. 4 boyutluda kuantlar "Nokta" izlenimi verir. Fakat beş boyutlu rölativitede bu "Nokta" bir uzunluğa sahiptir. O uzunluğun Kur'an'daki sembolü KALEM, bilimdeki sembolü ise SİCİM denen tek boyutlu kuanttır. Noktalardan kalem içinde sayısız tane vardır: Noktaların kalem içinde hareketine "Evren çizgisi=World line" denmektedir. Çünkü kalem noktaları yazmaktadır. Bu klâsik kuantum teoremi, kuantları nokta, hareketi ise KALEM olarak şifreler. Dört boyutluda noktaları fark ederiz, kalemi göremeyiz. 
NOKTASAL ve DOĞRUSAL KUANTLAR Klâsik anlayışta nokta biçiminde olan kuantlar, aslında dört boyutlu uzay-zamandaki bir gözlemcinin (G-1) gördüğü noktalardır. Fakat beşinci boyuttaki bir gözlemci (G-2), bunun enine değil boyuna kesitinin bir uzunluk (Kalem) olduğunu görmektedir. Nokta'nın hareketi "Evren hattı"nı oluştururken; Kalem'in hareketi ise "Evren zarı"nı oluşturmaktadır. Dikine olan düzlem evren tabakasıdır. İzleyen şekle bakınız.
BİR ÜST BOYUTTA KALEMİN "DEFTER" GÖRÜNMESİ Dört boyutlu gözlemcinin (G-1) gördüğü nokta beş boyutludaki gözlemcinin (G-2) kalem olarak gördüğüdür. Nokta boyutsuz, kalem tek boyutludur. Nokta, evren hattı (Bir boyutlu) üzerinde hareket etmektedir. Eğer altıncı boyuttan bir gözlemci olsaydı (G-3) o da kalemin aslında bir kitabın dörtkenarından (herhangi) birinin kesiti olduğunu fark edecektir. On boyutlu süper sicimler, aslında 11 boyutlu "Süper zar"lardır. Süper zarlar ise hareket ettiklerinde bir "Hacim" yani "World Cube" içinde hareket etmektedirler, izleyen şekle bakınız.
EN ÜST BOYUTTA DEFTERİN "KÜRSÜ" GÖRÜNMESİ Altıncı boyutta bir önceki şekildeki gözlemcinin gördüğü defter "Levhi Mahfuz, Evren zarı" aslında bir kürsünün kapağı gibidir. Yedinci boyuttaki bir gözlemci (G-4) altıncı boyuttaki gözlemcinin gördüğü "Levhanın" kürsünün (ya da masanın) üstü olduğunun bilincine varır. Ekibimizin bu Kur'an şifrelerinin aşamasına mevcut bilimin gelebilmesi için çok daha zaman istemektedir. Modelin tek güçlüğü kürsü biçimindeki "World Cube=Evren küpü"nün hareket etmesi halinde, hangi evren katmanında hareket ettiğinin bilmecesidir. Üç boyutlu kuantlar kendiliğinden böylece dört boyutlu evrene indirgenmektedirler. Fakat bu aşamaya 21. yüzyıl içinde gelinebilecektir. Böylece 7 MESANİ aynı zamanda 7 GÖZLEMCİ anlamına da gelmektedir. Evreni dört boyutluya indirgemenin tek yolu: Kuantları üç yöne uzatılmış parçacıklar olarak düşünmek gerekir. Artık "zar fikri" de aşılmış ve KÜRSÜ tipine ulaşılmış olunmaktadır. Örneğin a3 kuantı a4 bir hacimde hareket eder ki, bunun ne demek olduğu şimdilik bilmecedir. Bir hesaba göre, (a4) boyutu doğrudan ZAMANI ortaya çıkarmaktadır. Eğer bu ispat edilirse, kuantların üç boyutlu olduğu; 11 boyutluda zar, 10 boyutluda sicim ve dört boyutluda nokta gibi göründükleri kesin ortaya çıkacaktır. Aynı mantıkla izleyen şekiller de incelenince (Kalemi beş boyutluda bir uzunluk olarak gören gözlemcinin bir üst boyuttaki arkadaşı) kalemin (sicimin) sadece kalem olmadığını; bunun bir defterin ya da levhanın (zarın) kenarı olduğunu fark edecektir. Onun üstündeki YEDİNCİ BOYUT GÖZLEMCİSİ ise bu levhanın KÜRSİ olduğunu fark edecektir. "Yukarı sistemdeki 7 tane gözlemci" Tarık süresindeki "Hiçbir nefis olmasın ki gözetleyen(!) bulunmasın" âyeti uyarınca alt boyutları rasat etmektedirler. O halde gerçek bir kuant modeli KÜRSİ tipi olmalıdır ki, evrenin içini ve dışını (yalnızca ipini, zarını değil; tamamını) kapsasın! (a) uzunluğu bir sicim verir.
Evrenin; "BOYUTLAR BİLEŞKESİNCE" matematik sağlarken, ilk olarak, üçü sıfırdan uzun somut, reel, gerçel (x, y, z) ve üçü sıfırdan kısa soyut, imajiner, sanal (-x, -y, -z) toplam altı boyut içerdiğini, (a4)'ün ise komple 6 boyutun BİLEŞKESİ YEDİNCİSİ olduğunu öngörmüştük. Örneğin, bizim (xyz) mekânımıza öteden bir de -x getirirseniz bizim dört boyutlu uzay-zamanımız ortaya çıkar. Ya da tersine bizden somut (x gibi) bir uzunluğu öteki soyut koordinatlara (-x, -y, -z) aktarırsanız, karşıt soyut evrenin TERS AKAN bir zamanı olduğunu ortaya korsunuz. Yüklə 1,14 Mb. Dostları ilə paylaş:
|
