Avctarii indici tomus quartus
Yüklə 19,02 Mb.
|
|
le complementum gratiæ non effectivum, con- venienter prętermitti: & verosimile est, si quem ille habet affectum retrotrahi, ut illo, qui bap- tizatur, non penitus defraudetur, ad eum mo- dum, quo Baptismus ipse caussat gratiam re- cedente fictione, retrotrahitur enim ille ad hu- jusmodi affectionem, & quasi tunc perficere- tur, & esse inciperet, operatur. Et in hujusmo- di quidem eventu, sicut Sacramentum opera- tur ut præsens, ita & Sacramentales ritus, qui- bus aliqualis respondet effectus, etiam retro- trahuntur, ut illos præstent. Unde in eo etiam casu, in quo Baptismus sine aliqua suscipientis culpa fuit nullus, tale aliquid circa Sacramen- talia dicta dici verosimiliter potest ut legitima superveniente receptione ad suos effectus sus- citentur, & virtute Sacramenti id habeant, quod erant in priori receptione, si legitima fuisset, habitura. Quæ quidem ex occasione dicta, neque, ut æstimo, supervacuè. Nec de Confirmatione plura, ubi de illius solùm for- ma agimus, & de qua alibi non pauca.
de Incarnatione, ubi de peculiari existen- tia SS. Trinitatis in ipsa.
der Tract. 4. Disput. 2. qui Quæst. 22. adducit Cañedum Cap. 1. de Extrema un-
hujus Sacramenti esse istam: Indulgeat tibi Deus quidquid peccasti per visum, sive auditum &c. In nomine Patris, & Filij, & Spiritus sancti. Quod quidem citatus Leander non approbat, eo quòd in hujusmodi forma desideretur id, quod ad unctionem spectat necessariò explicandum. Et quidem meritò, cùm pro eo adeò apertè mi- litet Conciliorum Florentini, & Tridentini auctoritas. Dici quidem potest unctionem non indigere significatione verborum, quandoqui- dem ungens Sacerdos actu ipso ungendi satis quod agit repræsentat, & verbis prædictis suf- ficienter finis unctionis ostenditur, ritu depre- cationis adjuncto. enim ratione dici posset hanc esse sufficientem Baptismi formam: In nomine Patris, & Filij, &
hæc enim seipsam sufficienter repræsentat, & per adjuncta verba ejus & finis & effectus in- dicatur. Id quod etiam de Confirmatione dici posset. Ad quod quidem dici poterit Baptismi<-P> @@0@ @@1@ cidit in Extrema unctione. Contra id siquidem stat, Christum actionem ipsam præcepisse, cum adjunctis verbis, non verò expressionem verba- lem ablutionis. Unde ergo obligatio pro illa, uti pro parte ad substantiam formę pertinente? Ex traditione utique in Ecclesia ab Apostolorum temporibus observata. Ergo similiter est in Extrema unctione dicendum: in cujus admi- nistratione ab antiquissimis temporibus sem- per ijs verbis usus constitit quibus unctio desi- gnaretur. Quod quidem à Cōcilio Tridentino Seßione 14. Cap. 1. de hoc Sacramento luculen- ter expressum, sic enim ibi: Quibus verbis ut ex Apostolica traditione per manus accepta Ecclesia di- dicit, docet materiam, formam, proprium mini- strum, & effectum &c. Unde & in illis formis specialium Ecclesiarum, minùs ab aliquibus ut in Problemate vidimus, probatis, unctio sem- per expressa, uti id, in quo dubium esse nullum poterat, per quæ P. Arriagæ discussa dubitatio Disput. 53. n. 26. improbari, ex eo scilicet quod additur tam- quàm substantiale, In nomine Patris &c. Cùm enim de usu Romanæ Ecclesiæ ioquamur, pro qua est forma à Concilijs præfatis designata, nequit illi quidquam superaddi tamquàm sub- stantiale. Unde & Sacramentum erit nullum, cùm error in forma admisceatur, juxta com- munem Scriptorum doctrinam de Baptismo loquentium, si post SS. Trinitatis nomina Vir- ginis nomen adjiciatur. Secus si ex devotione, quasi quidpiam accidentale, ut apud fere om- nes de Baptismo tractantes habetur obvium. Neque hic locum habet illorum sententia, de qua Problem. 5. circa verba absolutionis, ut sci- licet intentio possit usque ad finem prolationis trium divinarum Personarum prorogari, quod non displicuit Nobis. In illa enim unica est oratio expressiva plenè eorum, quæ sine divi- narum Personarum expressione implicitam si- gnificationem habebant, unde pro eadem re- putantur. In forma autem, de qua agimus, di- stincta oratio est, ut constat, nec pro una & eadem haberi possunt. Præterquam quòd pro- tensio illa intentionis ex eo accidere potest, quod juxta Concilia possint verba illa sanctæ invocationis adjungi: quod tamen in casu no- stro non accidit, cùm talis adjectio minimè sit Ecclesiæ menti conformis: aliàs posset etiam Virginis prolato nomine, aut devoti alterius Sancti, usque ad finem prolationis intentio protelari. Præterquàm quòd additio In nomine Patris &c. aptum sensum cum præcedentibus habere non potest, scilicet, Indulgeat tibi Deus &c. quia Deus non dicitur propriè indulgere
ista distinctam orationem continere: sic enim & alibi sæpè videre est, & præsertim initio Missæ: neque enim cum Antiphona, Introibo unam integrat orationem, ut ex interpunctio- ne liquet, aliàs post Psalmum Iudica me Deus simul repeteretur. Unde & receptissimus apud Fideles usus, cùm aliquid aggrediuntur, & ita in verbis prædictis, licet verbo careant, ali- quod subintelligendum est, videlicet, aggre-<-P>@@ <-P>diar, agere volo, vado, tendo, nomine adjutorio SS. Trinitatis invocato. Et in Missa quidem sa- tis est nota intentio illam celebrandi, ut id de- beat intellectum credi & Ecclesiæ intentione contentum, quidquid de Sacerdote celebraturo sit ad hæc minùs attento.
non multa in præsenti. accommodata forma illius essentiā consistere dictũ & probatũ cum multis §. 4. Contra quod insurgit P. Leander Tomo 2. Tract. 6. Disput. 3. Quæst. 12. Nam duplex potestas confertur: er- go per duplicem materiam & duplicem for- mam. Consequentia patet, & Antecedens pro- batur; Nam in primis confertur potestas admi- nistrandum Sacerdoti vasa Corporis & Sangui- nis Christi, & hæc confertur per traditionem Calicis vacui & vacuæ Patenæ cum verbis il- lis: Videte cujus ministerium vobis traditur &c. Rursus confertur eidem potestas altera ad le- gendum Epistolas solemniter in Ecclesia, & hęc datur per traditionem libri Epistolarum sub hac forma: Accipite librum Epistolarum, & habe- te potestatem legendi eas in Ecclesia Sancta Dei &c. Sed cōtra est. Nam etiam Subdiacono tra- duntur Urceoli cum vino & aqua, & bacile cum manutergio: nec tamen proptereà tradi- tio talis ad substantiam dicitur pertinere. Et quidem traditione tali conferri potestatem ad suggerendum vinum & aquam in Eucharistiam Sanguinis Christi nobiliori modo quàm Aco- lyhto manifestum est; cùm tamen citatus Scri- ptor id ad substantiam illius gradus asserat per- tinere Quæst. 17. Nec dici potest illos tradi ab Archidiacono, neque formam supra illos pro- ferri, id quod in Acolytho secus accidit: nihil enim ex ijs obstare ostensum n. 1320. & qui- dem indubitabile est per hujusmodi urceolo- rum traditionem ad ministerium dictum tradi potestatem, quomodocumque illud placeat ex- plicare, unde & tactus in Pontificali præscri- bitur. Quare ergo ad substantiam non perti- net? Ideò equidem, quia minimè ab Ecclesia ut substantialis hujusmodi traditio virtute po- testatis à Christo acceptæ adhibita reperitur. Quod equidem ex Concilio Florentino con- stat, juxta dicta in Problemate, ubi & alia addi- ta, quibus consentaneæ minimè responsiones perhibentur. Et ita præter citatos, & alios ad- ductos à P. Leandro tenet P. Bonæ-Spei Tract. 7. nu. 19. & seqq. Antonius Fernandez de Moure Parte 3. Cap. 11. §. 5. nu. 2. P. Arriaga
5. Cap. 2. Resp. 3. P. Esparza Lib. 10. Quæst. 104. Arti. 12. & alij. Mag. Acacius de Velasco Tomo 2. Resolut. 339. n. 2. ita scribit: Materia remo- ta est Calix & Patena vacui, & liber Epistolarum:<-P> @@0@ @@1@ margine Decretum Eugenij Quarti. Ubi mi- rari juvat virum doctum eo in errore fuisse, ut definitum à Concilio sibi persuaderet, quod ita indubitanter profert; cùm oppositum potiùs, & satis quidem probabiliter asserere potuisset. Eugenius enim traditionis libri non meminit, unde illud est præcipuum oppositæ sententiæ fundamentum.
cum propria forma substantiam esse hu- jus Ordinis constitutam, statutum §. 5. pro quo P. Leander multo plures refert, quàm pro sententia opposita probabiliore ab ipso judica- ta. Stant etiam pro nostra citatus Moure loco eodem. P. Bonæ-Spei n. 24. & seqq. Mag. Aca- cius Resolut. 340. Quidquid P. Esparza, & P. Busenbaus videantur adversari: nihil tamen speciale adducentes, cui non sit obvia ex di- ctis §. citato satisfactio. In Magistro autem Acacio peculiaris doctrina occurrit, quæ & profectò difficilis, ait enim principale Diaconi ministerium versari circa traditionem Calicis cum vino in Missa, & Patenam cum Hostia, dum assistit Sacerdoti, & nihilominùs, & li- bri Evangeliorum traditionem, quod ad mi- nisterium minus principale spectat, esse mate- riam ejus Ordinis. Et rationem reddit: Nam
Sed quidem incredibile apparet, ut quod minùs principale in Sacramento est, sit unicum sub- stantiale significatum: quod quidem in nullo alio Sacramento reperietur, & rationi valde dissonum comperitur. Neque ratio adducta ullo modo satisfacit, in qua aliquid pro illius complemento deesse videtur. Neque enim ex eo quod Calix & Patena sine vino & aqua sint materia Subdiaconatus, sequitur cum illis Diaconatus materiam constituere, cùm hoc ex dispositione Ecclesiæ juxta datam sibi potesta- tem à Christo dependeat, neque è converso, juxta ipsius sententiam, de qua nu. præced. etsi proportio servanda est inter utrumque Ordi- nem, duplex utrique est materia designanda, cùm in utroque & liber, ac Calix & Patena sint. Alius autem videtur esse sensus rationis dictæ, quandoquidem ea, quæ diximus, con- tra ipsum directè non sunt. Vult ergo ex eo quòd Calix & Patena vacui materia Subdia- conatus sint, non stare ut materia Diacona- tus sint, etiamsi cum Vino & Hostia exhi- beantur, quia exigua in eo apparet differentia, consideratis instrumentis eisdem, licet aliàs magna sit, quatenus magis ad Eucharistiæ con- secrationem accedit. Iuxta quæ ratio adducta ab ipso non videbitur claudicare, ex defectu<-P>@@ <-P>unius membri divisionis, si dicamus subintel- ligi illud, quod revera oportuisset ampliùs de- clarari. Sed quidem ratio illa potest apertè redargui in Ordine Presbyteratus, qui adhibi- tis Calice & Patena confertur. Unde videtur dicendum ministerium, quod Evangelij tradi- tione confertur, esse præcipuum, quia pro eo major solemnitas, quàm pro alijs adhibetur, juxta dicta in Problemate: sic enim voluit Christus Evangelium honorari. Præterquàm quòd hujusmodi traditione non solùm desig- natur Evangelij decantatio, sed etiam prædica- tio, quæ ad Diaconum pertinet, ut habe- tur in Pontificali: Prædicatu divino, exem- plo perfecto, portandum scilicet Ecclesiæ Ta- bernaculum, quod quidem ministerio circa Eucharistiam præmittitur. Sic enim amplifi- canda illa, id quod est Christo maximè glorio- sum. Quibus non obstantibus veneranda est doctrina S. Thomæ in 4. Dist. 24. Quæst. 2. Arti. 3. juxta quam Auctor, sed minùs exactè.
nata forma ad illius substantiam concurrere dictum & comprobatum §. 6. quod & tenent citati omnes nu. præced. Circa id au- tem, quod dictum n. 1378. de substantiali ne- cessitate panis & vini, ita ut unum ex illis non sufficiat, P. Bonæ-Spei eidem assertioni con- sentiens ita scribit suprà n. 29. Quidquid P. Mar- chantius in Resolut. de Sacramento Ordinis Ca- su 1. dicat Ordinationem illam Titij factam per porrectionem Calicis absque vino fuisse omnino vali- dam, & pro valida haberi debere, neque absolutè, neque conditionaliter debere repeti in eo, cui Calix sine vino, & Patena cum Hostia porrecta est. Hanc enim sententiam gravi censura notat P. Tannerus Tomo 4. Disput. 1. Quæst. 2. Dub. 4. & ideò eam prudenter declinat P. Herincx Disput. 10. num. 42. Sic ille: qui id quidem in P. Henri- quez à Nobis adducto similiter sentiente, si legisset, pariter rejecisset, nec ita in alijs ibi- dem citatis, qui licet cum P. Henriquez sen- tiant quoad sufficientiam materiæ, nō ita circa iterationem Ordinationis saltem sub conditio- ne. Circa quod P. Arriaga doctè discurrit n. 24. & seqq. ubi ita scribit: Vnde clarißimè infertur esse obligationem repetendi saltem sub conditione eum Ordinem, si quis velit actus illius exercere. Et inferiùs: Dixi, si velit exercere eos actus: nam si nolit eos exercere, sed manere ac si esset laicus, non est cur obligetur ad eam repetitionem. Sic ille, mi- nùs advertens sic Ordinatum non posse, si ve- lit, ut laicum remanere, cùm supponatur Dia- conus. Potest autem dubitari an audire Con- fessiones possit, cùm sit probabiliter Sacerdos, quidquid de Missæ celebratione sit; & ratio dubitandi ex eo desumitur, quod est communi sententia receptum, Ecclesiam scilicet posse defectum in Sacerdote supplere probabiliter procedente, ob multa & gravia inconvenien- tia, quæ ex hujusmodi defectu, si supplemen- tum desit, sequerentur. Ubi verosimiliter dici posse videtur: quòd si opinio statuens verum esse Sacerdotem falsa sit, non sit locus supple-<-P> @@0@ @@1@ substantialem Sacramenti: si autem revera Sa- cerdos sit, defectus poterit suppleri; immò nul- lus videtur defectus, qui suppleri debeat: nisi dicamus Ecclesiam nullo modo admissuram sic ordinatum ad exercitium Sacerdotale, & de- fectum admissionis posse ex titulo præfato sup- pleri, stante errore communi, & titulo colo- rato, si hic est etiam necessarius, quod multi negant, de quo aliàs. Et potest quidem sic or- dinatus defectum ignorare, ut nullo modo in eo peccatum admisceatur. Si autem defectum agnoscat, id quod dicitur de abstinentia ab actibus Ordinis, si velit manere ut laicus, in- telligendum est, si nihil occurrat, propter quod obligatio iterandæ Ordinationis oriatur, ut videtur occursurum moraliter loquendo, ra- tione scandali, si videatur minimè se gerere ut Sacerdos, aut ex alijs circumstantijs. Qui- bus etiam deficientibus non apparet omnino certum posse sic manere; quia ejus manus ad Officium Sacerdotale consecratæ sunt: sicut autem post illarum consecrationem non pos- set resilire dicens se nolle ordinari: ita & dice- re nequit postquàm modo dicto ordinatus est, se nolle in assecuratione Ordinationis pro- cedere, ut certæ consecrationi non certa or- dinatio respondeat. Ad eum modum, quo sup- positis sponsalibus tenetur quis Matrimo- nium contrahere, & non utcumque, sed cer- tò: secus enim injuria fit Ecclesiæ, suo in mi- nistro deceptæ, ut ejus nequeat uti mini- sterio. Circa formam autem secundariam & impo- sitionem manuum Episcopi, duæ difficultates occurrunt, quas contingentia ipsa suscitavit. Pro casus contingentia. sanctũ &c. ita protulit: Accipe Spiritum sanctum, quorum remiseris peccata retenta sunt, & quorum retinueris, remissa sunt. Et id quidem nō ex ignorantia, sed ex inadvertentia. Et quidem tunc eo modo ordinati ex reverentiali quodam timore tacuerũt: posteà autem vehementer sti- mulati ex suspecta nullitate quoad partialẽ il- lam Ordinis completionem, minimè potuerunt quiescere, donec Episcopum, immò & Ar- chiepiscopum, (talis enim erat, & in suprema Indiarum Metropoli,) humiliter adeuntes, ite- rationem Ordinis exacta verborum prolatio- ne, benignè & placidè, obtinuerunt. Circa quod quidem non defuerunt qui iterationem minimè sunt necessariam arbitrati; nec jam quidem ex eo quòd impositio manuum prædi- cta de necessitate Ordinis Presbyteralis non esse censeretur, juxta illos, quos in dicto §. 6. n. 1346. retulimus nec paucos quidem, nec contemnendæ auctoritatis; sed ex eo quòd in verborum transmutatione materialis tantùm<-P>@@
forma illa Baptismi à Pontifice Sanctissimo & doctissimo Zacharia approbata: Ego te bap-
de qua in Cap. Retulerunt de Consecrat. dist. 4. Ubi solùm fit exceptio, quam verba illa signi- ficant: Si ille, qui baptizat non errorem introdu- cens aut hæresim, sed pro sola ignorantia Romanæ locutionis &c. Cùm ergo in casu dicto nullus error sit intentus introduci, & ea sola fiat ex- ceptio, videtur de transmutatione eadem esse ratio, ac de infractione verborum, cùm revera nullius verbi fuerit defectus. Ex prædicta enim Pontificia decisione ad aliorum Sacramento- rum formas Doctores sumendum asserunt com- muniter argumentum. Nescio autem an quod à præfatis contra iterationem instru- ctum, ita fuerit expensione prædicti Capitis roboratum. firmum prorsus est, & nimiùm probans, con- tra omnium scilicet Doctorum sensum, qui etiamsi error non intendatur introduci varia- tione formæ, posse prorsus invalidam reddi, & consequenter Sacramentum unanimiter con- testantur. Si videlicet varietur sensus, ita ut non sit æquivalens verborum virtus: quæ cùm adest, pro eadem reputatur. Pro quo quotquot in citato Problemate adducti, & in Superioribus §§. allegati. In præmissa forma non ita acci- dit; variatur siquidem sensus contraria appli- catione verborum, dum retineri pro remitti sumitur, & remitti pro retineri, contra expres- sam Christi institutionem; unde falsa absolu- Yüklə 19,02 Mb. Dostları ilə paylaş:
|