Avctarii indici tomus quartus
Yüklə 19,02 Mb.
|
|
tatur incerta, & ad summum probabilis ad cultum aliquem sufficiens, sua Patrono anti- quo prærogativa reservata. clesia dispositum, servatis servandis. Nam ut ex Codice Matritensi constat pro Ordine reci- tandi divinum Officium &c. in præcipuis utriusque Castellæ Ecclesijs An. 1672. ubi pro Ecclesia Segoviensi prædict usdies 15. Octo- bris uti Patrono assignatus invenitur. Divo autẽ Herotheo ejusdem mensis tertius, in hunc modum 3. S. Hierothei Episcopi & Confessoris.
nec tantumdem illi quantùm S. Fructo tribui- tur: Duplex cum Octava in Civitate, & Diœcesi. Videtur ergo Segoviensis Ecclesia observantiæ Decreti Urbani VIII. Rubricæ Breviarij de Octavis, n. 1. conformis, circa Patronos at- tenta, ut unius tantùm principalis sit: & circa alia privilegijs Hispaniæ pro Sanctis naturali- bus uti voluisse, pro quo probabilis sufficere potest opinio. Et sic judicatum in caussa SS. Martyrum Urgabonensium ab Eminentissimo Cardinali Sandovalio Episcopo tunc Gien- nensi, de quo citatus P. Bivarius in Libello illo @@0@ @@1@ jure patron. Garcias de Benef. 5. p. Cap. 9. nu. 71. & in terminis scribit Barthol. Gavantus in Comment. ad Rubricas Missalis, & Bre- viarij Romani 3. p. Cap. 12. Quarè prudentißi-
præsenti caussa dici opportunius potuit, si omittamus id, quod de jure communi addi- tum, & tantùm spectat ad Festorum institu- tionem: cùm sit omninò exploratum clerum & populum in ordine ad declarandam sancti- tatem eorum, de quibus celebrandis agitur, non esse advocandos; id enim Pontificiæ tan- tùm auctoritatis est, ut ab Auctore dictum. Neque in adducto Cap. Nobis, & allegatis Scrip- toribus quidquam est, quod ad rem faciat, in qua versamur. dultum Gregorij XIII. quod ad Patronos & Naturales extenditur, nam ait (sub Data 3. Dec. A. C. 1573.) Declaramus unamquamque Hispaniæ Ecclesiam eorum Sanctorum, qui in Bre- viario non sunt descripti, Officia celebrare posse, qui vel illius Diœcesis sunt Naturales, vel ejus Ec- clesiæ seu Diœcesis sunt Patroni. Id quod pro Sanctis illis, de quibus agebatur, ritè cadit, erant enim Naturales. Divus autem Hiero- theus non apparet talis, cùm Atheniensis Epis- copus fuerit, & inde in Hispaniam transmigra- rit. Verùm Naturalis compellationem posse ad Episcopum extendi respectu illius Oppidi, in quo eam habuit amplissimam dignitatem, & alios pro eôdem suffragari titulos, videri po- test apud P. Quintanadueñas Tomo I. Singulariũ Tract. 7. Singul. 12. & 13. Quibus & adden- dum non deesse Scriptores, qui eum patria Segoviensem faciant, quod in Ambrosio de Morales celebri Chronographo nostro ægrè fert Dom. Marchio Dissertat. 2. Cap. 1. nu. 5. quem secuti alij. Neque occurrit aliquid, prop- ter quod id esse impossibile possit demonstrari. Et quidem cùm fuerit Studiorum mater Athenæ: quid vetat suspicari juvenem ingenio nobili, & sciendi percupidum eò se contulisse, vel oc- casione alia, ex multis, quæ ad peregrinan- dũ possunt occurrere, Deo sic altiùs disponen- te, ut qui nihil tale cogitans è patria exierat, ad illam futurus ejus Apostolus, & supremæ felicitatis auctor, verteretur.
videtur aliqua esse difficultas: nam Gregorij Indultum nihil pro illa continet: & in Rubrica citata principali tantùm Patrono conceditur, & Festis alijs, quæ apud quasdam Ecclesias, Con- gregationes, & Religiones consueverunt solemni- ter cum Octava celebrari. Non ergo consuetudi- nis inchoatio admittitur, sed jam firmatam continuari generaliter indulgetur. Unde pro celebratione Divi Francisci Borgię cum Octa- va, speciale Clemens X. qui eum Catalogo Sanctorum adscripsit, providit Indultum, de quo dictum Tomo Auctarij 3. Et quidem cùm de consuetudine in Rubrica agitur, de illa intelligenda venit, quæ est legitimè, juxta Ec- clesiæ rituales formulas inchoata: sicut de Pa- tronis cùm statuit Octavæ ritu celebrandis: de illis dispositio procedit, qui electione sunt le- gitima constituti. Nihilominùs dici potest id jure actum: nam cùm Divo Hierotheo Patroni solemnitas simpliciter loquendo debeatur; & propter præoccupatam prærogativæ hujus- modi possessionem illa careat: totum id ipsi conferendum, quod sine Patroni titulo potest convenire, & ita Octava multis communis, & minoribus quidem titulis. Id quod ab eadem sancta Segoviensi Ecclesia non ita observatum aliàs reperitur: cùm enim S. Fructum uti Pa- tronum præfato die 15. Octobris celebrandum assumat; sequenti die 16. Sanctos Valenti- num & Engratiam, germanos S. Fructi, ut Duplex tantùm festum pro civitate proponit; cùm tamen Patronatum ob similes cum fratre titulos mereantur. Neque inconveniens sit ut multi Sancti per modum unius Patroni sint, ut notavit Gavantus citato Cap. 12. n. 3. ut SS. Cosmæ & Damiani; vel etiam sub diversis festis, ut ibidem. Quod non tantùm ad Titu- lum, sed ad Patronatum ex contextu referen- dum. Et quod ad Octavam attinet, ut non multiplicetur, una intra aliam ferè penitus in- clusa, de qua sola Commemoratio, præter Octavum diem facienda, valde congruum ra- tioni videtur; id enim pro Octavis intra Nati- vitatem Domini occurrentibus propter illius majorem solemnitatem peculiare. Quòd verò adeò titulo impar exhibeatur solemnitas, ratio, quæ convincat, non sublucet; licet pro nega- ta Patronatus qualitate dici possit S. Fructum in id honoris solum assumptum, ob celebrita- tem nominis, & frequentia miracula. ctis non obstantibus, Patronatus titulum, & quæ illum consequuntur, tribui potuisse. Si- quidem Gregorij allegatum privilegium non videtur limitationem ad unicum Patronum direxisse verbis illis: Vel ejus Ecclesiæ seu Diœ-
dicasse: id quod in Pampilonensi Ecclesia sic ad usum redactum invenitur, in qua S. Firmi- nus, ut vidimus, die 6. Iulij uti Patronus coli- tur, & die 19. Novembris S. Saturninus. Et quod plus est, Ecclesia Toletana tres Patronos percolit, D. Ildefonsum die 23. Ianuarij, S. Eu- genium die 15. Novembris, & S. Leocadiam, die 9. Decembris. Licet autem dici possit pro eo privilegium extare, sicut pro celebrando<-P> @@0@ @@1@ Adventus, quando in eam inciderit, de eo cer- tè non constat, & celebritates illas ante De- creta recentiora constat viguisse, nec propter illa revocatas: quia in illis, sicut neque in Rubricis, de privilegijs nihil derogatum. Ne- que Dom. Marchio positioni præsenti con- traibit, qui admisso S. Hierothei Festo, Pa- troni futurum esse ut certum statuit propter Apostolatum dictum, de quo Dissertat. 1. Cap. 5. nu. 9. Posse autem admitti, verosimiliter in Præfatione ad Lectorem affirmat, testatus ea, quæ scribit, ad aliud esse tempus referenda, in quo D. Hierothei cultus non ita provexerat, & sua interesse judicavit pro ijs, quæ priùs dixerat, & acri fuerant stylo transfixa, defen- sionem adornare. Quia verò neque hoc mo- do de impressione in Regnis Castellæ potuit esse securus, in Aragoniam, promissa sibi se- curitate & commendatione, tetendit: sed quàm feliciter viderint alij: mihi enim sat fuerit pro D. Hierotheo & natali origine aliquantulùm studiosæ operæ contulisse.
esse in Virginis laudatione laudabi- lem, id quod nostro pro modulo comproba- tum. Juvat autem prædictis pro ea laudabili- ter contentiosis, Angelicum addidisse juvenem, Joannem Bercmannum Societatis nostræ, Sta- nislaum, aut Gonzagam alterum, de quo sic P. Balinghem in Kalendario Virginis sub ipsum, quo hæc scribo, diem, Augusti, inquam, 13.
B. M. V. Quo in genere alios superabat, tum mul- titudine, tum excellentia titulorum, & ubi alij subsistebant, ipse porrò pergebat, alios semper atque alios honoris suggerens titulos, potiusque eum defe- cisset hora, quàm materia. Sic ille: & quid eo pulchrius, aut aptius pro caussa præsenti? In laudibus cælestis sponsi celebre illud habemus elogium sponsæ labijs purissimis proclama- tum: Labia ejus lilia distillantia myrrham pri-
bus fuerat ab illo nuper affecta, videtur inten- disse respectum: fuerat enim varijs titulis de- corata, dum dixit: Aperi mihi soror mea, amica mea, columba mea, immaculata mea. v. 2. Ideò ergo myrrham primā distillasse proclamat. Primam, primam, quia quæcumque laus semper est prima, ita ut post quamlibet alia possit expe- ctari, & post ipsam alia, quæ etiam prima, etsi millesima sit. Hunc ergo sponsi divini sty- lum Angelicus Bercmannus amplexus, in lau- dibus Virginis semper labia ejus myrrham pri- mam ipsis gratissimam distillarunt. supremus illi labor fuit, (Davidi) sicut ille va- tum Latinorum elegantißimus; de quo ipse: @@ Atqui constat Virgilio non fuisse extremum in vitæ decursu laborem illum, quandoqui- dem post illum Georgicorum libros quatuor, & duodecim Æneidos lucubravit, ut ex initio hujus compertum & pueris: Ille ego qui quon- dam &c. Non ergo pro vitæ extremo acci- piendum illud, sed juxta subjectam materiam; & verborum proprietatem, unde & dicere David potuit: Nam & cum Christo locutus ille, cum dixit post alia: Vnxit te Deus, Deus tuus oleo lætitiæ. Ab unctione enim Christus compellationem accepit. Potuit etiam cum alio dicere:
Quia &
Et senectæ quidem ille deplorabat incommo- da, cùm tamen quinquagenarius tantùm, de quo utinam verè quod sequitur cecinisset: Addere lustra quatuor vates noster potuit, post quæ licet frigeret, & cùm operiretur vestibus, non posset calefieri, delicijs tamen cælestibus calescebat. Unde & dicere poterat sorte feli- cior:
Licet enim addi posset, Excepto sermone Vriæ 3. Reg. 15. v. 5. quia tamen, quamvis aliquate- nus adhæserit, non tamen inhæserit macula, stare præconium hujusmodi potuit, juxta id quod Siracides de illo Eccli. 47. v. 9. In omni opere dedit confeßionem Sancto, & Excelso in ver- bo gloriæ. De omni corde suo laudavit Dominum, & dilexit Deum, qui fecit illum. Licet sequa- tur: Dominus purgavit peccata illius. v. 13. Pro quo & Cap. 49. v. 5. Assecutus ergo quod ille non potuit, qui, & dicebat: Pro quo & oraverat, cùm diceret Psal. 70. v. 9. Cùm defecerit virtus mea, ne derelinquas me. Quando scilicet opertus vestibus, non potero calefieri. Et quid ego ad hæc? Dicam, sed quod jam spectat ad num. seq. cui Titulus: sic transigenda vita, ut dulces in se- nectute fructus colligantur, Davidis inquam ex- emplo, cui & alia adjecta, sic quæ dixeram, terminavi: Consenescat anima mea senectute isto-
præclaris dicam cecidisse. Psal. 15. v. 6. Ita cùm scriberem, vix octo vitæ lustra numerabam, & ultra votum Deus videtur peculiari provi- dentiæ suæ beneficio hucusque processisse.<-P> @@0@ @@1@ quillæ vitæ transegi, & cùm operior vestibus, quibus utebar & juvenis, sicut & lecti stragu- lis, calefio. Quid alia est opus addidisse? Nunc scribo, mihi ipsi post evolutionem li- brorum, & meditationem seriam, amanuensis individuus, talisque ut authographa ipsa pos- sint typographiæ committenda transmitti, non veritus eorum crisim, qui nihil probandum existimant, nisi quod multis fœdum fuit ipsa in lucubratione lituris. Sed unusquisque suo abundet in sensu, cùm de meo in præsenti ea sit cura, ut sit ille in gratiarum actione conti- nuus, præfervidus, inconcussus, erga bene- volentissimum Dominum, qui me sortis Davi- dicæ, in præclaris, inquam, quod dixi partici- pium exhibuit, nec me usque in senectam & se-
inquam dereliquit, neque in præfatis, neque in alijs, pro quibus vatem præcipua reddebat cura solicitum, utpotè quæ ad salutis æternæ negotiorum negotium pertinebant. tinet attentionis Propheticæ fuisse, ipsius po- test verbis comprobari: sic enim ille citato Psal 70. v. 19. & 20. & usque insenectam & se-
Circa quæ Cardinalis Bellarminus ita Pro- phetæ sensum exponit: & simul rogo, ut usque
observandum penitus documentum occurrit, senectam non amore tantùm longioris vitæ petendam, sed ob singulare aliquod Deo ex ip- sius directione præstandum obsequium, quod scilicet ad ipsius possit gloriam conducere non leviter promovendam. Tunc enim exitus so- lent esse felices, quia suam agit Deus caussam, vitæ benignissimus propagator. Deinde cùm Psalmorum librum perficere David haberet in votis, & Psalmus noster ceteris excellentior sit, ut luculenter demonstratum, in illum pro- fectò juxta divini Spiritus directionem ipsius rapiebatur intentio, in quo & divini brachij fortitudinem annuntiavit, ut compertum ibi:
In quo & ego est cur benignitatis ejusdem gratiam supra meritum recognoscam, quando- quidem non solùm pro exornatione Psalmi competentem vitæ impertivit usuram, sed etiam usque ad senectam & senium (seu Canos, juxta Hebræa) dextera providente perduxit, ut & Recognitionem istam erga illum possem cum hac gratitudinis significatione perficere. Et ista quidem licet ad me tantummodò vi- deantur spectare, commemorare libuit, ut qui votum illud meum legerint, noverint & illius,<-P>@@ <-P>quem sum præfatus, effectum, & inde aliquid pro suis eliciant, measq́ue gratiarum actiones exiles & tepidas suis juvent, ut de lectorum pietate præstat feliciter ominari. Notabilia quædam circa modum existendi Christi in Eucharistia, & alia. Circa Num. 54. & 66. lebris D. Hilarij sententia legitur; Ideò enim neceßè ait venire scandala, quia ad Sacra- mentum reddenda nobis æternitatis, omnis in eo Pas- sionis humilitas esset explenda. Non est autem citatus locus unde illa desumpta est, scilicet Commentar. in D. Matthæum Canone 18. post ini- tium. Neque insolitum, ut sententiæ aliquæ non solùm Patrum, sed etiam Scripturæ sacræ memoriter apponantur, unde & citatio legalis omittatur: quod quidem à me vitari solitum, sicut & generaliter censeo faciendum, nisi res Yüklə 19,02 Mb. Dostları ilə paylaş:
|