Avctarii indici tomus quartus
parte mutari vel ei aliquid addi, aut
Yüklə 19,02 Mb.
|
|
in toto, vel in parte mutari vel ei aliquid addi, aut omnino detrahi posse: ac quascumque personas præ- dictas, quæ sacerdotalia munera exercere, aut alia quæcumque in ipso Cæremoniali contenta facere, aut exequi debent, ad ea peragenda & præstanda, juxta hujus Cæremonialis formam & præscriptum teneri, neminemque ex ijs, quibus ea exercendi & faciendi munus impositum existit, nisi formulis, quæ hoc Cæremoniali continentur, servatis, satisfacere posse, perpetuò statuimus, & ordinamus. Sic Pon- tifex. Ad quæ quidem præfatus Scriptor re- spondet juxta receptas doctrinas non induce- re obligationem sub mortali, quia circa gra- vem materiam non versantur. Consideretur se-
minio, aut saltem plena reddituum admini- stratione, nec non ex famulorum ornatu, qui juxta Alcedum esse sericius potest. cappas magnas cùm tendat, nimiùm aliàs vi-<-P>@@ <-P>detur extendi. Ut enim vidimus juxta ipsum, non est tolerandus usus serici habitus in Reli- gioso, nisi fortè in aliqua magna festivitate, tuncq́ue non splendens, sed attritus. Rogari enim & tunc potest, cuinam virtuti vestis ta- lis opponatur? & responderi si libeat, mode- stiæ, instantia est obvia, quia modestiæ non opponuntur gemmæ in calceis, adamantes in Mitra, pretiositas in annulis. Unde neque le- nocinantis oculis splendoris habitus venit con- demnandus, cùm nitidiores gemmæ sint, & qui eo utitur opulentus est dominus sive admi- nistrator, potestq́ue famulos serico splendido ornatos habere. Hoc ergo cùm præfatus vi- deatur discursus evincere, non ad cappam ma- gnam tantùm, sed ad universalem Serici usum videtur extensus, qui tamen cùm aliàs non admittatur, nimium, ut dixi, videtur probare, & consequenter nihil, juxta commune Diale- cticorum effatum. Deinde allata Cæremonia- lis verba de Cappa non procedunt, sicut neque alia, de quibus inferiùs tenoris sequentis: Et, si erunt in propria sua Diœcesi vel provincia, cùm de eorum promotione certum nuncium habuerint, domi & foris utantur loco Mantelleti Mozzeta ejusdem coloris supra Rocchettum. Sic ibi. Cappæ autem proptereà mentio nulla, quia illa tan- tùm pro Ecclesiæ aditu assumenda; unde Præ- lati circa hæc attenti nullo modo illa utuntur aliàs domo egressi: id quod ab Illustrissimo Dom. D. Petro de Villagomez Limano Ar- chiepiscopo per annos triginta Præsulatus sui vidimus observatum, & erat ille rerum ista- rum scientissimus, affirmabatq́ue aliter fieri non posse. Id quod in Cæremoniali non obs- curè designatum. Postquàm enim de vestitu egit, vidimus jam quid dixerit circa exitum è domo: pro quo & statim: Præsentes in Curia
Curia visum etiam quid statuatur, Mozzeta pro Mantelleto commutata. Ille est ergo habi- tus in publico apparentis, dum ad Ecclesiam celebraturus non tendit, aut in magna aliqua celebritate. Quod & in Cap. 3. habetur ex- pressum, ibi: Extra Diœcesim & Ecclesiam suam,
quid velit præfatus Scriptor de Cappa magna: pro alijs equidem ut Cæremonialis non urgeat auctoritas, cujus adeò urgentes clausulæ majus videtur rationum & auctoritatis pondus afferri debuisse. magni nominis Scriptore habeo Prælatos in Hispania genere & dignitate sublimes à pro- motione sua numquàm illas induisse. Unde nescio quàm convenienter Indicus Præsul, à quo est suffraganeus consecratus, qui & vole- bat à Serico prorsus abstinere, illi persuaserit, ne esset in hoc singularis, cui morem gerere opportunum judicavit. Et erat ex Religioso Ordine Consecrator, pietate insignis & sa- pientia, cujus & amicitiam professus, dum in litteraria palæstra pariter certaremus. Sic au-<-P> @@0@ @@1@ currere suo judicio non leves rationes potue- runt. Sed nulla mihi major Pontificia jussio- ne. Nullo autem modo sericeæ. Sed quid de alio, qui Mozzeta ex aurea tela valde splendida utebatur: quem cùm invisisset quidam prima- riæ auctoritatis togatus in cubiculo subobs- curo, ita scintillanti textura perstrictus est, ut si visitatum non nosset, de cælo delapsum ali- quem supernum incolam credidisset. Et quid ad hæc diceret providentissimus Clemens, se- riceas propulsans vestes, & aureas deprehen- dens? Forsitan solùm in regionibus istis In- dicis talia posse contingere, quò non videntur Pontificia Decreta pervenire. Sed perveniunt sanè, contra quæ si delinqui tamen accidat, non sunt opportuna semper remedia, dum pro- prij judicij amplificatur imperium, & esse quis- piam potest, qui periculoso illi adhærescit effa- to Episcopum sua in Diœcesi idem posse quod in tota Ecclesia Pontifex. Ex quo fiet pro ta- libus laborem Cæremonialis fuisse frustra- neum. Sed absit ut exemplaria hujusmodi quis- piam maturi cerebri, quales futuros eos, qui- bus scribuntur isthæc, æmuletur, quæ tamen prudentis cautionis gratia visum est præsenti hoc articulo protulisse. tali materia esse sufficiens possit, non videtur posse rationabiliter dubitari. Pro Religiosis enim ex eo ostenditur, quod circa illos dicunt graves Scriptores, asserentes peccare ipsos graviter si pannis utantur pretiosis. Pro quo luculenter Mag. Lezana Tomo 1. Cap. 16. de Reformatione Regularium nu. 28. & 29. Fr. Pau- linus Berti in Praxi criminali Regularium Cap. 25. §. 7. Pro quo & Clemens V. Lib. 10. Clement. 1. ubi illud inter alia: Nec in qualitate panni Re-
dum: Si quis autem præmissorum temerarius exti- terit violator, Regulari subjaceat disciplinæ. Licet autem prædicta, sicut & alia ibidem contenta ad Benedictinos Monachos dirigantur, ad om- nes quidem spectat quod de Regulari mode- stia dicitur, quæ pretiosarum vestium usu vio- latur. Unde & Navarrus Clericus Regularis pro eo stat, affirmans se numquam vestem ad- misisse ex panno Contrai dicto, eo quòd pre- tiosum habebatur. Ex quo & manifestũ evadit de Sericea veste similiter sentiendum, quę mul- tò magis potest Regularem modestiam viola- re. Circa quod Cardinalis Lugo Tomo 1. de Iust. & Iur. Disputat. 9. nu. 185. ita scribit: Hoc ta- men totum judicandum est ex circumstantijs, ut di- xi, & ex usu: nam in aliquibus Religionibus quæ- dam erunt contra paupertatem, quæ in alijs non sint. Et quidem in nostra Societate ego non libera- rem à peccato gravi contra paupertatem eum, qui haberet stragula, vel ornamenta serica ad lectum, vel qui haberet triginta indusia linea ad suum usum privatum; hæc enim & similia non decent, sed graviter dedecent paupertatis statum, quem no- stra Societas profitetur. Hæc ille; qui excessum prædictum non ex eo statuit, quod votum pau- pertatis usurpatione proprietatis violetur, prop-<-P>@@
tionem: sed ex ratione status, qui pauperis est, & eo pacto ad perfectionem tendentis. Quod quidem & in Episcopis meritò etiam exigi po- test, siquidem statum perfectionis profitentur: pro quo graviter & eruditè Cardinalis Bellar- minus in Opusculo ad Nepotem Episcopum Tomo 1.
to sub mortali materiam esse hanc, de qua agimus, sufficientem: quidquid de recepto usu dici aliàs possit, quem oportebit comprobari. firmat & multis probare contendit Scriptor qui suprà Quæst. 2. & sine peccato etiam veniali id stare posse, si habitus Religio- sus retineatur. Primò Quia non est prohibitio pro eo à suprema potestate descendens. Nam Caput. Vt periculosa. Ne Clerici vel Monachi. tentibus habitum ad Episcopos non spectat, pro quo adducit P. Azor Tomo 1. lib. 12. Cap. 7. §. Verum. Et Emmanuelem Rodericium, & Barbosam referentem alios. Deinde. Quia in Cap. Clerici officia, de vita & honest. Clerico- rum, ubi specialiter agitur de Rocchetto, so- lùm prohibetur illius usus, si habitus Religio- sus dimittatur, verba illius sunt: Pontifices autem
Cæremoniali adduci potest, non urget, quia narrativè procedit, & non decisivè, sic enim
non utantur dicatur, ad voluntarium Episcopo- rum Regularium usum est referendum, qui ta- men Auctori non placuit, Roccheti usu ob majorem commoditatem assumpto, eo quod longæ superpellicei manicæ pro vestitione vi- deantur incōmodæ, cùm debeant post tergum rejici, & ita aut majori pondere premere cum tot alijs, aut gibbi deformitatem importare.
nos Antistitis Dom. Ludovici Lopez de So- lis. Tertiò, Quia est signum jurisdictionis, unde in aliena Diœcesi indui prohibetur. Atqui Regulares Episcopi alijs sunt in jurisdictionis prærogativis æquales: Ergo eo pariter uti va- lent. Addit quòd etiamsi centum prohibitio- nes extarent, non deberent in exercitio Ponti- ficalium intelligi. Cùm enim in illis gemmati calcei, Mitra pretiosa opere phrygio, solium, umbella, & alia magnitudinem præ se feren- tia admittantur, non debet profectò linea tu- nica denegari, ut ratione illius discrimen inter Episcopos statuendum videatur. Unde nihil se vetitum in hac parte, sed usum expeditissi- mum protestatur. @@0@ @@1@ fundamenta pro usu hujusmodi minimè talia sunt, ut in re momenti non exigui, sed juxta Ecclesiæ sensum, non gravis modò, sed & gra- vissimi, id factu licitum proferatur, & facilè, quod ab ipsa apertè prohibitum comperitur. Aliquod quidem inter Episcopos ex sæculari- bus, ac Regularibus electos esse discrimen ir- refragabilis Ecclesiæ sensus est, ne scilicet in istis Regularis professionis memoria deleatur, pro qua & suas etiam obligationes extare re- ceptissima Doctorum sententia est, quam & tenet præfatus Antistes Quæst. 3. Arti. 4. n. 31.
crationem manere verissimè Religiosos, unde & votis solemnibus (quidquid sit de alijs,) re- ligatos. Tunc sic. Etgo illud, quod pro discri- mine hujusmodi designando statuitur, leve ali- quid non est, sed momenti magni. Id quod de diversitate habitus in Religionibus eviden- tem habet probationem: unde & obligatio sub mortali resultat, immò & excommunicatio juxta citatum Cap. Vt periculosa. Atqui pro discrimine hujusmodi designando negatio Rocchetti auctoritate est Pontificia consti- tuta: ergo quod ad illud attinet magni mo- menti est. Item Rocchettum, juxta eumdem, est signum jurisdictionis: ergo sicut jurisdi- ctio res magni est momenti, ita & illud, sic enim ejus tertia procedit ratio, ut nuper vidi- mus. Neque dici potest pro discrimine diversi- tatem coloris sufficere, quia præter colorem potuit Ecclesia signum aliud adjicere, sicut Religiones præter colorem solent signis pe- culiaribus discerni, ut videre est in Patribus Trinitarijs, & Mercenarijs, ac nonnullis alijs.
attinet, prius illud de excommunicatione in Cap. Vt periculosa non urgere concedimus. Ex- positionem autem Cap. Clerici officia, ut cum habitu Religioso stare Rocchettum queat, sa- tis esse violentem tenor ipsius evincit: illud enim quod alijs & conceditur, & jubetur, Re- gularibus denegatur institutum amplexis Mo- nachale; eam enim habet vim illud, Nisi Mona-
re posset, ineptus esset loquendi modus, quan- doquidem utrumque stare posset, & ita dicen- dum: Etsi Monachi fuerint &c. Quàm autem diversæ significationis sint, Nisi, ac etsi tam est clarum, quàm quod clarissimum. Quod & usus in Universa Ecclesia receptus satis etiam apertè convincit. Unde cùm ex sua & alijs Religionibus adducat plures, qui ad Episcopa- tum promoti habitum commutarunt, nullum certè ex illis ex Rocchetti assumptione com- mendat: sic enim dictum Caput fuit intelle- ctum, sicut & novior interdictio, de qua infe-
mutarunt, quorum commendat aliquos, afferri quisquam potuit præter unum, ex quo argui nequit; cùm una hirundo non faciat ver, & possit etiam dici pro eo Pontificiam licentiam habuisse: præterquam quòd usus talis ante Cæ- remonialis editionem accidit, cujus manife- stissima decisione antiquius est Juris præcep-<-P>@@ <-P>tum declaratum & confirmatum. Ex quo se- cundum manet fundamentum quàm sit debile demonstratum. tim apparet infirmum, quòd nimiùm expro- bari videatur, scilicet Episcopos omnes, qui eo non utuntur, malè se gerere, eo quòd non fe- rant suæ jurisdictionis insigne, sicut malè age- ret Archiepiscopus, qui sua in Provincia Cru- cem ante se non portaret Archiepiscopalis in- dicem potestatis, unde illa ipsi in aliena Pro- vincia prohibetur. Ut stet ergo jurisdictionis esse signum, dubitari nequit ab Ecclesia posse signum tale prohiberi, cùm alia suppetant. Ubi jam resumendum, quod circa primum funda- mentum ex Cæremoniali est positum, in quo expressa Rocchetti prohibitio extat. Ex eo autem quod utuntur, & non utantur dicatur, le- vissima est sanè conjectura: nam præsentis si- gnificatione stare prohibitio potest, quod est ex tenore locutionis colligendum. Et quidem explicatio dicta ex eo inepta convincitur, quòd si de voluntaria Rocchetti omissione ageretur, non posset generalis esse assertio. Cùm enim illud non prohibeatur, & aliàs mutatio habi- tus concedatur, non posset non in multis usus Pontificiæ facultatis pervideri: neque enim convenire potuerunt omnes in omissione præ- dicta, sicut non convenerunt in usu facultatis pro habitus mutatione, quia id videtur volun- tati promotorum reservatum. Deinde, quod ad retentionem habitus dispositum fuerat in citato Capite Clerici officia, ita moderatum est, ut mutato illo color inviolabiliter conserve- tur: Atqui quod ad Rocchettum attinet, & quod ad colorem, eodem modo est à Pontifice in Cæremoniali dispositum, per Verbum sci- licet præsentis temporis, ut jam vidimus: Non utuntur Rocchetto, sed retinent in vestibus colorem habitus suæ Religionis. Ex quo evidenter colli- gitur etiam in modo illo dicendi imperium contineri. Id quod etiam comprobari potest ex
quod nuper dicebamus, in modo scilicet lo- quendi præsentis temporis debitum extare, cùm adeò acuratè pro ea diversitate, quæ esse inter Religiosos & sæculares Episcopos debet, Pon- tifex semel & iterùm proloquatur. mus ex Rubrica Missalis de Ritu servando in cele- bratione Missæ nu. 2. ubi sic habetur: Quibus dis- positis accedit ad paramenta &c. calceatus pedibus, & indutus vestibus sibi convenientibus, quarum ex- terior saltem talum pedis attingat, induit se, si sit Prælatus sæcularis, supra Rocchettum, sit sit Præla- tus regularis, vel alius sacerdos sæcularis, supra superpelliceum, si commodè haberi poßit &c. Ubi quidem licet per verba de præsenti agatur, in- eptissimè quisquam dixerit narrativè & non dispositivè, quæ dicuntur, accipienda, & con- stat quid de casu, in quo sumus decernatur.<-P> @@0@ @@1@ moditate superpellicei dicitur, quod erunt non qui irrideant pauci, sicut alia farinæ ejusdem: proceditq́ue ex qualitate superpellicei non ritè præcognita: neque enim illud oblongas illas debet habere manicas, quibus pro communi usu Clericorum conficiuntur, sed brachijs æquandas, quales thoracis, aut sotanæ. Et quia hujusmodi Prædicatores annis præteritis ute- bantur, earum est illis usus prohibitus, utpotè quæ Episcopales, & ita illis planè adscriptæ, ad quos legitimè pertinebant. Unde quod de centum prohibitionibus dicebatur, nescio quo- modo cum observantia Sedi Apostolicæ debita possit componi: quando vel unica esse suffi- ciens, in personis præsertim talibus, debuisset. Ubi erunt fortè qui dicant, sicut sunt licentiæ poëticæ, esse etiam Indicas licentias, sicut & fuere nonnullæ aliæ, quæ neque Auctori sic loquenti placuerunt, de quibus Quæst. 1. Arti. 9. & seqq. juncta Epistola, de qua in fine Col. 2. bitus. tistes, & licet unicuique ut suæ devotioni indulgeat relinquendus sit, juvat ta- men nonnihil circa hoc adjecisse in gratiam Indicorum. Ergo Quæst. 2. citata nu. 16. hanc statuit Conclusionem. 2. ordine. Species in- gratitudinis est dimittere Episcopum Religiosum habitum suæ Religionis. Nulla est in statu Religioso celsitudo, ex qua poßit observata modestia Religio- sus asserere se habitum honorare suum: potest tamen absque nota, & discooperta facie de se id Episcopus quilibet affirmare. Et est ingratitudinis genus non honorare illum, quando honorare valet. Et cùm Se- Yüklə 19,02 Mb. Dostları ilə paylaş:
|