Avctarii indici tomus quartus
Yüklə 19,02 Mb.
|
| sionibus, quibus protervè insectabantur ignotorum
verecundiam, quam perturbabant gratis illuden- do, atque inde pascendo malevolas lætitias suas. Nihil est illo actu similius actibus dæmoniorum. Sic Doctor Sanctissimus, quod utinam non es- set opus in Catholicis Academijs deplorare, in quibus cum actibus throno dignis actus mis- centur dæmoniorum, dum lætitiæ malevolæ ignotorum verecundiæ, & studijs addictæ sinceritatis, perturbatione pascuntur. Pro quibus hæc satis. torem. bernus Ordinis PP. Minorum Stri- ctioris observantiæ, qui Anno 1673. Romæ edidit opus inscriptum Lima limata, in quo Venerabilis Toribij Alfonsi Mogrovejo Ar- chiepiscopi Limani singularem curam zelo & sapientia instructam erga traditam sibi Eccle- siam & Provinciam celebratione Concilio- rum, & diœcesanarum Synodorum, ijs pro- positis, & doctis Scholijs exornatis, Orbi Christiano conatur reddere manifestam. Sed quidem præter Concilium Provinciale cele- bratum An. 1583. quod est à Sede Apostoli- ca approbatum, & Regia auctoritate muni- tum, vix est aliquid, quod possit uti obliga- torium allegari. Secundum enim celebra- tum An. 1591. de quo Auctor pag. 130. &
que necessarijs alijs, quæ pro præcedenti præmisimus, roboratum. Et unus tantùm in Eo Episcopus cum Archiepiscopo concur- rit, de quo sic citatus Scriptor Adnotat. 2. In
præfatum Fr. Gregorium fuisse ex Ordine Prædicatorum ex Montalvarum familia noto- riæ nobilitatis, unde, præclari equites ex Valverdiorum, & Contrerarum familijs eo illustrissimo cognato gloriantur. Tertium proponitur pagina 185. & seqq. cele- bratum An. 1601. assistentibus cum Metro- politano Illustrissimis Fr. Ludovico Quitensi Episcopo, & Doct. D. Antonio Episcopo Panamensi. Et publicatum solemni ritu: sed quod prædictis est præsidijs Pontificio<-P>@@
opus fuisse, cùm nihil in eo extet, quod fu- tura respiciat præter Confirmationem & commendationem Decretorum prioris ex di- ctis Concilij, in quorum observatione, felix Peruvianæ Ecclesiæ status videtur constitu- tus. Non ergo mirum si ex illis nihil in no- stris scriptis occurrat. Sic autem circa illud scribit Auctor Adnotat. 3. In Decreto præpara-
de las Charcas donatus, ad quem cùm migra- ret, Limæ videns Ordinis sui Cœnobium à se fun- datum, quasi mortem præsagiens, in nidulo, in- quit, meo moriar. Idque factum, nam in eodem Limensi conventu defunctus mense Iunij, an. 1604. ibidem sepultus est doctus & Sanctus Pastor, ut Herrera eum vocat in Præfatione vitæ nostri Tori- bij. Sic Auctor. Ubi quod ex Provinciali præ- fectus dicitur Quitensi Episcopatui error Hi- storicus est, priùs enim fuit Episcopus Flumi- nis argentei, & Regia ex Commissione non- nulla in beneficium Peruanæ Provinciæ pere- git. Ex Quitensi etiam Episcopatu non est in Argentinopolitanum Archiepiscopatum promotus, quia promotionis illius tempore nondum erat Ecclesia illa in Metropolitanam erecta, id quod An. 1607. factum, ut videri potest apud Dom. Solorzanum Tomo 1. de In-
stimonium ipse perhibere aliquale possum, qui primum Archiepiscopum, Illustrissimum D. Ildefonsum de Peralta Arequipensem Limæ vidi, (ubi & modò scribo) post An. 1610. & præfatus quidem Dom. Solorzanus Argyro- polim, seu Argenteam civitatem vocat, mini- mè ab Argentinopoli diversam, sed ex Græco & Latino nomine incongruè non compacto vocabulo, sicut in alio apparet, unde mirum est hoc ex capite, non quidem quoad vocem, sed quoad rem ipsam deprehendisse Aucto- rem, quod in P. Cypriano condemnaret. Qui de Panamensi Episcopo sic etiam scribit: In eodem Decreto Antonius Calderon. Hic S. Theo- logiæ nescio, an Iuris Doctor. Portus locupletis pri- mùm, Vulgo Puerto rico, Episcopus fuit sub Ar- chiepiscopo Insulæ S. Dominici. Posteà Panamen- sem Ecclesiam in Provincia Limensi adeptus, pro ea huic Provinciali Consilio interfuit: nec aliud de ipso scire potui. Sic ille: & ille quidem, de quo nihil scire aliud potuit, ex Panamensi Ec- clesia ad novè erectam cum Metropoli Ar- gentinensi S. Crucis ad Montana translatus est, fuitq́ue primus illius Pastor, ubi & quievit multiplicatus in senecta uberi, viridi, seu flo- renti, juxta Davidicam promissionem Psal. 91. v. 13. tiones attinet, negari nequit esse illas pietate,<-P> @@0@ @@1@ nis Peruvianæ Ecclesiæ directione valde con- venientes, pro quo res ipsa loquitur, & præ- tereà testimonium extat gravium Consulto- rum Sacræ Rituum Congregationis apud Au- ctorem post præliminarem allocutionem le- ctori directam. Ut verò obligationem nullo in foro præ se ferant, & revera inducant, ex eo videtur convinci, quod in Regio India- rum Consilio registratæ non sint, sine cujus beneplacito nequeunt publicari. Pro quo ita scribit Fr. Emmanuel Rodriguez Tomo 1. qq. regular. q. 35. art. 2. Vers. Advertendum & similiter, nec Metropolitani, nec Episcopi possunt publicare Concilium Provinciale, vel Synodale, quousque Rex in Hispania videat ne perturbent seu impediant conversionem Indorum. Conquesti sunt enim Religiosi Indiarum, quia per sua statu- ta Episcopi perturbabant eos in suorum privilegio- rum usu, quæ Rex Hispaniæ eis impetrabat à Pa- pa. Et sic Rex providit ut dixi. Quæ omnia sa- piunt non jus patronatus, cùm valde limitatum sit, sed delegationem auctoritate Apostolica fa- ctam. Sic ille: ex quo Dom. Solorzanus Tomo 2. de Iure Indiarum Lib. 3. Cap. 7 n. 41. & in Politica Lib. 4. Cap. 7. Vers. Pero aun quando. pag. 545. adductus etiam Tomo 2. Auctarij Parte 7. n. 97. Et ratio quidem à Fr. Em- manuele adducta videtur evincere ex defectu Registri obligationem non consurgere, quan- doquidem Rex non utcumque Patronum in eo agere constet, sed auctoritate Apostoli- cæ Sedis operari. ruvianos Episcopos sine ullo ad Registrum re- spectu Synodos diœcesanas celebrare, & ita publicare, ut impleri statutis terminis in ijs præcepta velint, circa multa contra transgres- sores censuris fulminatis: neque Regium In- diarum Consilium circa hoc quidquam dispo- nere, ratione cujus talis agendi modus illegi- timus & vitandus censeatur. Dum enim con- tra Synodalia decreta non sunt qui se oppo- nant, eo quòd illis se gravatos sentiant, nullum inconveniens arbitratur Consilium, si & docti & prudẽtes Senatores pariter conticescant. Sic autem rebus se habentibus obligatio videtur urgere. Quod quidem non solùm respectu Diœcesanæ Synodi, sed etiam Provincialis ita Venerabilis Toribius videtur censuisse. In
quod Concilium Provinciale opportunè pro- viderat, sed inobservantia subsecuta, ita post alia subdit: Quapropter tam necessarijs rebus providere volentes, ordinamus & præcipimus quòd Indorũ Parochi deinceps observent & adimpleant statutum & Ordinationem Sacri Concilij Constit. 19. & 20. & 28. Actionis 2. juxta & secun- dùm quod in ijsdem continetur. Eosdem admonen- tes, quòd si id omiserint, contra ipsos severè pro- cedetur, usque ad privationem doctrinarum, & alias pœnas pro nostro arbitrio. Hæc ille. Fuit autem Synodus prædicta celebrata An. 1585.<-P>@@ <-P>quo Provinciale Consilium nondum fuerat confirmatum: id quod An. 1588. obtentum. Regiæ autem auctoritatis accessio An. 1591. Ut ex tenore utriusque constat pag. 53. & 56. Licet autem, quæ pro obligatione militant, eam, quam ostendimus vim videantur habe- re; pro foro tamen conscientiæ erunt forsitan qui minimè illam recognoscant, propter di- cta n. præcedenti, & Parte 7. n. 77. Unde circa hoc proculdubio expediret certum aliquid, & in quo inoffenso decurri posset pede, stabi- lire. Et quidquid de illo sit, quod ad Syno- dos præfatas attinet, non est quod conscien- tias gravare possit, quia antiquatæ illæ, & ita pro praxi minimè advocatæ, pro qua Sy- nodus Diœcesana D. Bartholomæi Lobo Guerrero (de qua Nos aliàs) præsertim attẽdi- tur, qua & potuerunt præcedentes antiqua- ri, sicut & noviori alia Illustrissimi Dom. D. Ferdinandi Arias de Ugarte: cùm in illis so- lus Episcopus suffragium decisivum habeat, quo nequit successoris potestas coarctari, quandoquidem par in parem non habet pote- statem. Nec de his plura. hibitum, dubitatũ à Nobis Tit. 16. Thesauri n. 103. & 104. an prohibitio ad communicatu- ros omnes extendatur. Ubi Mexicani Con- cilij pro eo Decretum adductum, & nihil tale pro Peruvianis regionibus extare insinua- tum. Pro eo tamen emersit nuper visum De- cretum Synodi 9. Limensis Archiepiscopi præfati, sic enim habetur Cap. 18. Quòd
ciali, Act. 3. Cap. 24. Ubi non obscurè vide- tur innui Decretum Concilij pro Sacrificaturis tantummodò prodijsse. Cujus fidelissimus te- stis ipse est, qui in Concilio præfuit, nec pro- priam tunc mentem potuit ignorare. Quia verò, ut nuper diximus, nutat Synodi hujus auctoritas, aliunde est obligatio demonstran- da, pro quo plura apud citatum, quocum versa- mur, Auctorem pag. 61. 62. & 63. & dicta Tom. 2. Auctarij Part. 6. Sect. 11. troductas, de quo dictum à Nobis Tit. 12. n. 280. & seqq. illius introductorem nuper ad- ductus Scriptor conatur defendere, pro quo sic post alia circa Synodum 7. in Notis. Vers. Hinc ipse pag. 311. Nec inane exemplum habuit in decreto hujus Synodi Limensis Archiepiscopi Toribij ipsius Paraguayanæ Diœcesis quondā Metro- politæ; quandoquidem non minor fuerit vel utili- tas, vel neceßitas, &c. Sed quidem ex sini- stra isthæc persuasione procedunt, & res ad eum statum consideratione reducitur, qui si admittatur, cessat concertatio. Decretum quidem D. Toribij sic habet Cap. 3. Iuxta @@0@ @@1@ Festivitas ergo & distantia pro licita gemina- tione Missæ à Venerabili Archipræsule requi- sita. Et quid ad hæc illud, de quo ibidem. Per quatuordecim annos continuos celebrabat sin- gulis diebus duas Missas? Ubinam hîc & Fe- stivi dies, & distantia locorum, ut non inane esse exemplum queat? Id ergo est quod à Nobis efficaciter improbatum: ut verò ab Auctore proponitur, exploratæ veritatis as- sertio est, quam libenter amplexamur: cùm tamen opposita à Sacra sit Congregatione Rituum reprobata, de quo dictum Tomo 2. Auctarij Parte 7. n. 299. tas à Clemente VIII. de quibus dictum à No- bis n. 427. & 821. & seqq. agit Auctor pag. 121. & seqq. & pro defensione earum, quæ in Catechismo Peruviano continentur, addu- cit satis gravia fundamenta, ex quibus secun- dum est tenoris sequentis: Secundò, quia in his Litanijs Peruanis luculenter completur finis illius præcepti in Decreto his verbis expressus: Vt animarum devotio, Deique ac Sanctorum invo- catio sine ullius detrimenti spiritualis periculo fo- veatur. In his autem tantùm abest ejusmodi peri- culum, ut potiùs pericula quæ esse possent, clara & distincta verborum expreßione præveniantur. Hæc ille; quæ quidem Litanijs D. Francisci Xa- verij veniunt pariformiter applicanda, occa- sione ingentis superati periculi à Doctissimo Prælato concinnatis, pro quibus & feliciter semper accidet frequentari. Quia verò in fine Indicis Librorum prohibitorũ Alexandri VII. fit Litaniarum mentio, ut videri potest apud eumdem Scriptorem Vers. Ex his nunc: id quod diximus de non usu, temperandum, & ad Indias, & circumstantias prædictas non ex- tendi favorabiliter pronuntiandum. tatus Scriptor in Notis Vers. Cap. 5. per erro- rem, cùm sit Cap. 40. difficultatem movet ex eo quòd Concilium an. 1582. die 15. Augusti inchoatum fuerit, & sequenti anno die 18. O-
ergo potuit in Concilio præfatum Diploma videri, unde subdit reponendum, datum fu- isse Diploma, an. 1582. vel 1581. aut alio veriori. Circa quod agens tandem post errata typographica me citato verosimiliorem sibi ad-<-P>@@ <-P>hibet explicandi rationem. Sed quidem jux- ta illam non salvatur veritas assertionis Syno- dicæ, in Concilio scilicet visum præfatum Diploma. Circa quod ille non censet hæren- dum, cùm errorem in designatione anni non vereatur affirmare, non Synodo, sed transcri- benti tribuendum, unde in allatis à Nobis verbis nihil tale habetur, quod à præfato Scri- ptore subtiliter cum circumstantijs alijs adno- tatum. Facilior tamen explicandi ratio est, si dicamus privilegium dictum 1. die Ianuarij concessum, ut habet P. Joannes Baptista in Animadversionibus pro Confessarijs Indorum. fol. ult. Et Manuale Limense de quo inferius. Sic enim opportuno tempore potuit Limam pervenire quod ergo pro Januario November positus, error nescio cujus fuerit. currit in citatis Notis, de qua Vers. citato & ul-
Provinciale pertineat, & privilegia, quæ in ipso visa, & jussa sunt ad Catechismi calcem collocari, ex quibus unum sic habet; ut vide- ri potest pag. 112.
Quod Indi per ipsorum Parochos, vel eos, qui ipsorum curam peragunt, poßint absolvi ab omni- bus casibus, etiam Summo Pontifici reservatis, etiam in Bulla Cœnæ Domini contentis, imposita eis pœnitentia salutari. Ex Manuali Mexicano, fol. 134. Sic ibi. Quod non videtur confor- me ijs, quæ ex Confessionali ejusdem Con- cilij proposita Tit. 12. n. 295. de quibus & sibus in Bulla Cœnæ contentis solùm privile- gium Gregori XIII. speciale recognoscitur, & non cum illa amplitudine, cum pro abso- lutione hujusmodi necessaria facultas Episco- porum exprimatur. Et privilegium quidem dictum in Concilio visum, & alijs jussum ad- jungi, ex dictis nuper constat. Cùm tamen inter illa non extet: & solùm pro absolutione dicta quod ex Paulo Tertio est exhibitum, inveniatur. Unde videtur subesse error, & pro Gregorio Paulum suppositum, atque il- lius formam variatam. Quod quidem ita vi- detur Auctori præfato Vers. ult. adducto, ubi ait sic legendum, ut pro Parochis, & alijs,
bilis Toribius solum Gregorij privilegium in Concilio visum, & alijs adjunctum. (nec so- lum jussum, sed ita factum) amplexus, jubet ut Indorum Parochi Prælatum generaliter mo-
aliàs nullius roboris esset constitutio præfata. videtur irrefragabile, ex eo desumptũ quod in privilegij ipsius propositione refertur; desump- tũ scilicet illud ex Manuali Mexicano cum fo-<-P> @@0@ @@1@ sum ergo illud ab eo, quod est in Peruvium à Yüklə 19,02 Mb. Dostları ilə paylaş:
|