Avctarii indici tomus quartus
Yüklə 19,02 Mb.
|
|
in illo, aliquod in Amphitheatro reperit sup- plementum. Dignissimæ quidem castrorũ acies ordinatæ, ut in earum commendatione integra volumina pangerentur. In quo Carmelitana familia habet unde valde possit, sobriè tamen gloriari, cujus unus filius, Venerabilis P. Fr. Dominicus à Iesu Maria, talem ac tantum meruit Encomiastem, qui elegantia summa, & libro molis non exiguæ, vitam est ejus dignis cum parergis Religionis Sanctæ complexus: Illustrissimus inquam D. Ioannes Caramuel, qui curas inter sublimes docendi mundum, temperato jam spiritu, & se hinc inde acriter impetitum defendendi, laborem illum, qui adeò videbatur peregrinus, assumpsit. Ipsum siquidem tantoperè odor religiosæ illius insti- tutionis attraxit, ut in eo non solùm sequelam jucundam & amaverit, & fuerit deprecatus dicens: Trahe me: in odorem curremus &c. Cant. 1. v. 3. Sed per otium ipse voluerit, dum li- brum conscriberet, & sic præclara gesta revol- veret, usque ad summas delicias delectari. Bo- no quidem pollebat gustu Sanctus Elias Car- meli habitatione jucundissima recreatus: & bono etiam proculdubio pollent, qui decore Carmeli se refovent, de quo Isaiæ 35. v. 2.
clesiæ inquam datus decor, qui à Carmelitana familia venit. In quo & negotium Virginis agitur, de quo & dictum n. 33. & seqq. Neque enim de mole illa terrea quantumvis amæna & fertili sermo esse potest, in barbarorum ja- cente potestate: unde ad sensum est sublimio- rem adsciscendum, & satis ille commodus, si de Carmelitanis alumnis accipiatur. Verissimè enim Religiosis eorum cœtibus Ecclesia deco- ratur. ceatum sibi celebrandum adlegit: nec tamen proptereà existimandum ad solos Teresianos Carmeliticam transvolasse sanctitatem, cùm in primigenio florere etiam instituto videatur. Unde nostris diebus S. Andream Corvinum, & S. Mariam Magdalenam de Pazzis, Catalogo vidimus Sanctorum adscriptos, & alijs etiam additos celeberrimæ in Ecclesia probitatis. Quod autem ad sapientiam attinet, sunt etiam ex Carmelitis complures & clarissimi Scripto- res, qui videri possunt apud Sixtum Senensem
bus in Tomis eruditißimi Apparatus. Sed sunt prætereà alij noviores, inter celebriores jure optimo referendi. An non talis Mag. Joannes Baptista Lezana moralis Theologiæ jubar? An non Mag. Franciscus Bonæ Spei, Scholasticæ? An non etiam Mysticæ, exegeticæ, & Con- cionalis Mag. Joannes da Sylveira? Ut sua etiam sit laus Salmanticensibus, & Complu- tensibus suomet lumine manifestis. Quomodo enim sublimi adeò in monte fundati latere<-P>@@
tos filios non studeat continuatis cæli dotibus promovere? Illius est vox: In vijs justitiæ am- 8. v. 20. & justitiæ quidem ac judicij æquitas postulat, ut erga filios copiosior sit, & conti- nuata largitio: filios inquam quadam primo- genituræ prærogativa sine aliorum injuria præferendos. Quos oro ut sint brevi hac, sed sincera commemoratione contenti. Et de Cle- ricalibus quidem Ordinibus dictum nihil, cùm possent multa, quia, & si liberet, non licuit urgentioribus impedito. Et modò unius ex præcipuis commemoratione subjuncta, inde poterunt alij quod sibi benè visum fuerit, simi- litudinis conscij, me annuente & plaudente in suam gloriam derivare. Pro quo audiendus P. Fr. Illuminatus Moronus in Responsis mora- de quo ibi, sic habet: & ita practicatur in Illu- strißima Religione PP. Theatinorum, quæ multis doctißimis viris decoratur. Sic ille, & ego, qui- bus & tacentibus, mundus loqueretur Univer- sus. Videndus etiam præfatus Scriptor Responso 89. nu. 27. Pro Societate IESV & illius Elogio à Num. 916. Ibidem Ntus pro Natus. col. 3. Can- dentibus pro Cadentibus. Ubi juxta rei verita- tem stare utrumque potest. De hæreticis siqui- dem erat sermo, qui in Septentriore Luthero duce & auspice, tamquàm stellæ draconis cir- cumvolutæ caudæ ceciderunt. Et quidem quia candentes, ardore inquam effrænatæ li- bidinis, pro quo ille egregius magister, qui & diabolica æmulatione cœpit facere & docere, virgine Deo Sacrata ducta inferales nuptias, cujus & illa dogmata, veneris usum non mi- nùs necessarium quàm victum; & quòd si uxor non annuat, subintret famula. Et quales ex hac schola discipuli prodituri? Quid An- glia? & cui non nota Henrici Octavi decan- tatissima turpitudo? & super candentes car- bones istos nova Ecclesia fundata, quam illi clamitant reformatam. Cùm tamen Christus suam & unicam & veram super petram dixe- rit esse fundandam: petram, inquam, continen- tiæ exactissima observantia frigescentem, cu- jus & posset esse magister dicens: Vt per hæc Pet. 1. v. 4. Ubi Societatis filij speciatim ad- moniti, quos Deus, ut Ecclesia clamat, teterri- mo monstro Luthero, & alijs farinæ ejusdem, singulari providentia opposuit; quos & prop- tereà sanctissimus Fundator corpore & mente Angelicam voluit puritatem imitari. Outinam conservet Deus, quod operatus est in illis, sic cum Vate Rege clamantibus Psal. 67. v. 29. @@0@ @@1@ opponantur illi, quos orantes vates inducit, & quibuscum ille orat, eximia est accuranda custodia puritatis, qualem in Societate & gra- tulamur, & exoptamus, & corditus deprecamur; non enim nisi cælesti rore candens potest fri- gefieri caro, & Angelicam puritatem æmula- ri. Hinc Angelum supra petram sedentem vi- derunt mulieres sanctæ resurrectionis die, & ac- Matth. 28. & quo hoc tempore? Valdè manè. Marci. 16. Quando videlicet lapis perfusus ro- re: nam & circa lapides etiam adhibenda cura, siquidem, & lapis solutus colore in æs ertitur. Job 28. v. 2. & duros ad talia solet libidinis ardor reddere dissolutos. Est ergo lapidum cum Angelis jucunda cognatio, sed si illi præ con- tinentia frigidi, & rore cæli perfusi. Quàm hoc in hominibusmutationis genus fre- quens, ut æternorum loco terram & terrena, er- rore lamentabili, complectuntur? Dilectus meus
16. Circa hunc locum discursus versabatur. Et ex eo fit planum cælestem sponsum sic no- stri amatorem fidelem, ut totum se nobis im- pendat, affectum nostrum à terra & terrenis abstractum velle, ut dicere quisque cum Spon- sa velit: & ego illi, & quis ille? Audiatur Apo- stolus quidquid desiderari posset in hac parte complectens dum sic ait: Primus homo de ter- 15. v. 47. 48. & 49. Ubi cælestia pro æternis constitui certissimum est, quia & talis secun- dus Adam, juxta eumdem: Jesus Christus heri, & hodie: ipse & in sæcula. Hebr. 13. v. 8. Qui ergo futurus Christi, & futurus Christo, terrenum debet vitare contagium, quia cum cælesti res agitur, & eatenus ad æterna prope- randum. Et quidem Sponsus cùm cælestis es- set, pro nobis non solùm terram assumpsit, sed & terra factus est, quia factus homo, cui di- ctum suo ob Opifice: Donec revertaris in ter- ram, de qua sumptus es: quia pulvis es, & in pul- verem reverteris. Gen. 3. v. 19. Sed ita factus terra, ut eam redderet sua assumptione cæle- stem, dotibus cælestibus exornatam. Unde & dicere Apostolus meritò potuit: Secundus homo de cælo, cælestis. filios sanctissimus Parens, dum propter mini- steria adeò gloriosa, & Ecclesiæ utilia omne terrenum compendium exclusit, neque hono- ris gradus cum privilegijs ad corporalia com- moda spectantibus ulla ratione permisit. Vt sic dicere quilibet cum Sponsa queat: Dilectus meus mihi, & ego illi. Vbi & quod additur huic mysterio deservit: Qui pascitur inter lilia. Hoc enim considerationem nostram pulsat; ut re- cordemur iterùm liliorum, quæ divinum En- comiastem meruerunt, dum sic Matth. 6. v. 28.<-P>@@ terrenis eximij, & Dei paternæ providentiæ concrediti pulcherrima simulacra, inter hos enim nobiles spiritus pascitur Christus: hæc enim est eorum felicitas, & cura reciproca, ut sicut ipsi solicitudinem circa terrena depellunt, ut possint dicere: Ego illi, ita & pariter: Dile-
licius: cùm & dicere pariter possit: Venerunt mihi omnia bona pariter cum illa. Sap. 7. v. 11. Cum illa inquam æterna Sapientia, & æterna Sapientia Christus est. Quod si de humana in- terpretari libeat, potest Societatis alumnus id- ipsum pronuntiare, qui Sapientiæ immoratur officijs, nullo terreno commodo reportato, ut- pote qui omnia bona aliàs desiderabilia, sola habita, & ritè dispensata sapientia possideat, & sit illa suimetipsius & pretium & præmium non terrena, aut animalis à Divo Jacobo Maje- state Apostolica condemnata. Iacob. 3. v. 16. Vbi non est animus, ut aliàs dictum, honestas alibi consuetudines vigentes suggillare: visum est enim prudentibus legislatoribus pro majori, quod spectabant, bono, suis attentis institutis, fragilitati naturæ aliquo modo connivere. Sæ- pè turbæ secutæ Christum, & tamen bis tan- tùm mitaculosa sunt panum & piscium multi- plicatione refectæ. Quid ibi caussæ? quia tunc Dominus, pro occasione & tempore illud op- portunum subsidium, ut libentiùs deinde con- currerent, misericorditer arbitratus. Misertus est super eos, quia erant sicut oves non habentes pa- storem, Marci 6. v. 34. Eorum ergo fragilitati subsidio specialiter destitutæ impendendam tunc & iterùm, & non aliàs judicavit. Quod poterit qui voluerit circumstantijs perpensis applicare. Amorem. & Respondere pro Rependere, in D. Bernardi auctoritate circa citatum locum Cant. 2. v. 16. qui Societati accommodatus un- de minùs benè mutatio amoris in timorem cadit: siquidem Sanctissimus ejus Institutor nō timore, sed amore potiùs voluit eamdẽ ample- xos in progressu divini servitij gubernari: Sic enim Parte 3. Constitutionũ. Cap. 1. §. 26. verbis illis: Omnes rectam haberi intentionem studeant
le: quibus nihil dici opportunius potuit ad vim sententiæ explicandam, quam sumus cum Sponsa prosecuti, Dilectus meus mihi. En illius charitatem, & eximia beneficia, quibus nos Creator, Redemptorq́ue prævenit. Totum se ipsum impendit: debet ergo propter se ipsum amari: debet & propter beneficiorum eximiam<-P> @@0@ @@1@ mur affectus, quantùm fieri potest, à creatu- ris, & in illo collocandus. Hinc, & ego illi. Ego inquam, non mei aliquid, & ita quantùm fie- ri poterit, nihil creaturis attrahentibus reser- vandum, sed quasi ex æquo amorem gerere, quod à D. Bernardo dicebatur. Ad quod equidem Societatis legitimus filius debet contendere, quia per timorem nulla stare potest æqualitas, cùm amori amor, non timor debeatur. de servili, laudabili tamen, timore, sermo est. Cùm enim & servi simus, mirum non est si proprius talis timor, ut amoris adminiculum, exigatur. Capite nobis vulpes parvulas, quæ demo- mediatè præcesserat. v. 15. Vbi timoris, à quo incipiendum, incitamentum exhibetur. Et si quis in statu gratiæ sit, & vinea floreat, timen- dum tamen à vulpibus, cujus tanta esse astutia potest, ut vineam demoliantur, ut animam à statu gratiæ infelicissimè, & fortè irrevocabili fortuna deturbent. Divus Gregorius Nyssenus pro illustrando præfato loco, & declarandis vulpibus, illud gravissimum D. Pauli commo- nitorium adducit ex Ephes. 6. v. 10. & seqq. ubi armatos omni armorum spiritualium genere fideles cupit: Quoniam non est nobis colluctatio
Ideò de timore sic præmiserat: Servi obedite dominis carnalibus cum timore & tremore, in sim- plicitate cordis vestri, sicut Christo. v. 5. Christo ergo in timore & tremore serviendum, & quis non timeat, cùm armatas contra se inferni vi- deat potestates? Hoc ergo est, quod Sponsæ dicitur, cùm de capiendis vulpibus præceptum intimatur. Ut timeat quidem, sed non ut in ti- more persistat, sed ut in eo ipso Deibeneficium agnoscat. Pro quo citatus Doctor sanctus au- diendus, sic enim ille in citatum locum post alia, quibus in Scriptura sacra significatam dia- boli potentiam demonstravit. Hic ergo talis &
do timoris proponuntur ingentia motiva, dæ- monum ante oculos potestate prolata, Ange- lorum pariter subsidia proferuntur, qui vul- pium prædictarum solertissimi venatores: ut amor inde sic providi animarum custodis ex- citetur. Sic & Apostolus cùm timorem & tre- morem præmisisset, subdidit: In simplicitate cordis vestri. Quod ad amorem spectat, quia ad sinceram intentionem, ut à D. Ignatio su- periùs illustratum. Utinam & illum nos, non degeneres filij, dicto obsequentes illustramus. Sic oro; & obsecro ex animo, hoc ipso funda- tę Societatis Anniversario die, centum jam tri- ginta & sex elapsis annis ut inter antiquos possit Ordines numerari, Divis Cosma & Da- miano fortunatis auspicibus, & benè Arabibus,<-P>@@
ter Arabiam, felicem nuncupatam, quidquid visum magno Poëtæ fuerit, cui
fœdus lapsus: cum enim sic ille: Vigoris loco ignis: unde nec sensus poterat, nec carminis legitima structura constare. Ubi quidem quod ad rem ipsam attinet, error ma- jor, cùm juxta doctos Interpretes, rationalem animam igneam esse Maro censeat, addit P. Cerda, etiam aëream, quia ex igne & aëre conflatam, unde & cælestem dictam, sicut ex terra & aqua corpus. Sed quod ad aërem spe- ctat bono suo discursu elicit doctus Pater, cùm ex Virgiliano textu nihil appareat tale, unde & P. Pontanus solius ignis meminit, quem so- lum in Vate recognovit. Vult autem etiam ille priorem carminis partem per se stare, neque illius sensum à subsequente pendere. Itaque illud: Conditionem animarum indicat, & ollis non esse cum seminibus construendum, cum dici- tur:
Cum sensus sit seminibus cælestem originem adscribendam, quæ in animabus hominum præ alijs excellit. Neque enim semen dici solet id, quod virtute seminis procreatur. Ad quod qui- dem facilè responderi posset. ut stet congrua locutio convenientius dicendum illud ollis non designare animas, sed semina, cùm nihil cogat aliter arbitrari. Mundum esse animatum indi- caverat ille, cùm illius præcipuis partibus me- moratis subjunxit:
Quod P. Cerda ad pium trahit intellectum de existentia Dei in illis. Sive autem hoc, sive illo sit loquendum modo, apud eumdem sic statim:
Ad hæc ita Igneus est Ollis &c. Ex quibus con- spicuum habetur illud ad animas hominum non esse tantùm referendum, sed ad illos, pe- cudes, vitasq; volantum &c. Ut etiam in illis vi- gor igneus sit, si non ita cum seminibus congrua constructio videatur. Quòd autem Yüklə 19,02 Mb. Dostları ilə paylaş:
|