Avctarii indici tomus quartus
Yüklə 19,02 Mb.
|
|
enim & asperioribus nominibus Amphitheatrum consecratur, quàm Capitolium omnium dæmonum templum. Tot illic immundi spiritus, quot homines capit. Sic Tertullianus in Libro de Spectaculis Cap. 12. Vide quales exquisitissimæ auspices voluptatis. Qui & audiendus de Theatro Cap. 17. Sic locutus: Hoc igitur modo à Theatro se-
tione in illa, ex quibus & in nostra intertexta non pauca. P. Salianus. Similis error alibi, de quo & dictum. Et posset quidem D. non immeritò designare Doctorem: sicut enim fuit qui Magister histo- riæ dictus, scilicet Petrus Comestor, ita & ci- tatus Scriptor Doctor dici historiæ potuit, & jure quidem potiori. Magister enim historiæ multas apocryphas interseruit narrationes, ut adnotavit Sixtus Senensis in Bibliotheca Lib. 4. lit. P. pag. 287. Cùm tamen Salianus noster exactissimus fuerit investigator veritatis, nul- lum in eo lucubrationis genere parem habens, neque, ut mihi videtur, habiturus. Num. 13. Jesse nomen perperàm variatum. Et Jesse qui- dem idem est ac Ens, existens, ut in Biblicis in- terpretationibus. Eliciamus ergo hinc id, quod in mundo maximè videtur Ens, consistens, du- rabile, & inconcussum, esse nihilominus ob-<-P>@@
ad eum Dominus: Fili hominis pone faciem tuam ad montes Israel, & prophetabis ad eos; & dices: Montes Israel audite verbum Domini Dei: Hæc dicit Dominus Deus montibus, & collibus, rupibus, & vallibus: Ecce ego inducam super vos gladium &c. Quid firmius montibus, collibus, & rupi- bus? Sed nihil firmum, quando eorum conditor offensionum cumulo ad eximendum gladium provocatur. D. Hieronymus doctrinalis Inter- pres ita scribit: Possumus montes Israel, & prin- cipes accipere eos, qui potentia, sapientiaq́ue, & scientia ac divitijs præcellebant, & hoc animadver- tendum quòd obfirmatur quidem facies, & ponitur contra montes: sed nequaquàm solis montibus, sed & collibus loquitur, & rupibus, & vallibus, in qui- bus inferior dignitas & gradus prudentiæ, scientiæ- que cognoscitur. Hæc sanctus Doctor, juxta quem id nobis Dominus significatum voluit, in nullo gradu, statu, aut conditione hominum esse firmitatem; & inferiores superiorum ex- emplo ad humilitatis utilissimam disciplinam excitandos, ne scilicet altè sapiant, sed timeant, juxta Apostolum Rom. 11. v. 20. Si enim con- tra montes gladius, quid non colles, quid non rupes, quid non valles pertimescant? Ergo
Miserabiliter. Incongrua quidem mutatione, ubi de Davide erat sermo, in quo octo Beati- tudines præfulserunt. Et quidem mirabiliter in viro, qui Evangelium antecessit, in quo illę à cælesti Magistro prædicatæ. Sed an dici de alio id possit? Non credo, quia videtur in- credibile quempiam sic à Deo præventum, mi- serabilem jacturam facere, & quod à cælesti fuerit beatitudine relegatus. Et aliqua quidem esse prædestinationis signa communis est Do- ctorum sensus; nullum autem majus apparet, quàm si quis Octo fuerit Beatitudinibus hone- status, in quibus indicia aut signa alia conti- nentur. Atqui objici potest ex eo felici statu posse lapsum contingere, sic enim quorum ope-
ptor de Contemptu mundi lib. 3. Cap. 14. Fateor possibilem lapsum, sed quod specialiter assero, id est, & si possibilis ille, non futurum tamen quod de persecutione æquanimiter tolerata di- ctum n. 12. quæ una ex Beatitudinibus est, un- de ubi concurrunt omnes validiùs proferen- dum. Itaque si quispiam, qui octonario felici gaudere visus, etiam est visus cecidisse. Scimus Deum quia in aliquibus sibi speciali modo complacuit, perseverantiæ donum & destinas- se, & felicissimè præstitisse. Quis autem talis ac ille, in quo Evangelica perfectio ore Christi prædicata, suis numeris absoluta reperitur? & hoc quidem ipse Dominus non obscurè signi- ficavit in fine prædicationis hujusmodi dicens: Omnis ergo qui audit verba mea hæc, & facit ea, aßimilabitur viro sapienti, qui ædificavit domum suam supra petram, & descendit pluvia, & vene- runt flumina, & flaverunt venti, & irruerunt in domum illam, & non cecidit: fundata enim erat super petram. Matth. 7. v. 24. & 25. Ubi quidem<-P> @@0@ @@1@ tentem futurum ut irruentia superet tentamen- ta, sed revera superaturum, & ita magnum illud
Concilium Tridentinum Seßione 6. Can. 16. dubio procul obtenturum. Ex quo non sequi- tur posse sine speciali revelatione plenam cer- titudinem haberi, quod ibidem à Concilio sub anathematis interminatione damnatur: quia nullus potest de ipsa Beatitudinum cohærentia penitus esse securus: sed morali quadam per- suasione, qualem ij, qui de signis hujusmodi agunt, affirmant minimè Canoni citato con- traire, & ita etiam accipiendum, quod circa Octavam est. n. 12. dictum, & non leviter com- probatum.
scilicet adeptus. Frequenter circa gloriam er- ramus, & errore exitiali, de quo & superiùs. Sicut autem exitialis error, ita & eximium, ac Deo gratissimum opus Evangelici ministri ab eo revocantis. Pro quo sic D. Jacobus in sua Epistola Catholica auream adjiciens conclu- sionem: Fratres mei, si quis ex vobis erraverit à veritate, & converterit quis eum: scire debet quo- niam qui converti fecerit peccatorem ab errore viæ suæ, salvabit animam ejus à morte, & operiet mul- titud inem peccatorum. Jacob. 5. v. 19. & 20. pro quo & sunt tres versus antecedentes, in quibus omnibus de errore agit Apostolus, & revoca- tione ad ipsum, in finem Epistolæ doctrinam istam, uti summi momenti reservans, & qui- dem ille in eum scopum totius Epistolæ horta- menta direxerat, ut ab errore errantes revoca- ret, & in viam cælestis patriæ reduceret. De via fidei Cap, 1. v. 6. Postulet autem in Fide ni-
tantùm de fiducia agi tenent plures apud P. Dazam, & novissimè apud P. Zuletam. Id quod Vers. 8. seq. videtur comprobari. Vir duplex animo inconstans est in omnibus vijs suis. Ubi de hæreticis esse sermonem affirmant Divi Ire- næus, Athanasius, Cyrillus Alexandrinus, & alij apud Nostros. Ubi cùm de vijs agat, per quas errant, satis ostendit velle se illos ad viam veritatis revocare. Cap. 2. de operibus agit ne- cessariò fidei maritandis, ut sic fideles viam possint mandatorum currere & ad metam glo- riæ pervenire. In sequentibus doctrina multi- plex, præsertim de moderatione linguæ, ora- tione, charitate, & pace ac patientia. In fine eos, qui errabundi futuri formare satagit futu- ros etiam in munere sibi credito similes, & ita suo etiam modo Apostolos. Quod quia ma- gnum & mirabile, Scire debet ait quicumque ille fuerit, ad quantam adlectus sit dignita- tem, & quanti id meriti sit, pro quo & ipse fue- rat Apostolus constitutus. Unde P. Cornelius ita infert: Qui ergo lucro animarum student, ob-<-P>@@ Sic ille, qui & videndus circa argumentum præsens, quidquid enim desiderari magni pon- deris potest, cum eruditionis cumulo vir zeli ardentissimi, & eruditionis incomparabilis cu- mulavit.
ficium, eo est compellandus nomine, quod il- lud exercentibus proprium est: sic enim ex officio medicus, advocatus, pictor, sertor, su- tor, & alij. Ergo & Apostolicum exercentes officium, Apostoli compellandi, & non tan- tùm Apostolici. Licet ob reverentiam Aposto- lici primatus, titulus ille primoribus illis erro- rum depulsoribus, & conversionis mundi au- ctoribus reservetur. Ubi non omittendum id, quod ad excitandum zelum potest nimis quan- tùm permovere: in hoc scilicet glorioso exer- citio magnum esse æternæ salutis pignus con- stitutum: id quod est à D. Jacobo profundiùs indicatum. Salvabit animam ejus à morte. Æter- na inquam. Sed an tantùm ejus, qui conver- titur? Non equidem, sed convertentis, sic enim juxta Græcum textum innuitur, quia signum in ea prædestinationis apparet. Hanc meritò ad hoc referri debeat illud Scire debet. Rem enim Apostolus singularem indicat, quam oportet sciant ij, qui de convertendis ab erro- re viæ suæ miseros errones curant, suum in- quam negotium agere, & saluti propriæ spei anchoram firmissimam admovere, de qua & D. Paulus Hebr. 6. v. 18. & 19. Qui confugi- mus ad tenendam propositam spem: quam sicut an- choram habemus animæ tutam ac firmam. Id quod omnes, qui illius instar laborant, possunt sibi meritò polliceri. Unde qui confugimus inquit; qui mecum scilicet, & mei honesta æmulatio- ne confugiunt ad tenendam spem, quæ zeli Apostolici imitatione firmatur, futuræ felici- tatis, quantùm licet pro hoc statu certitudine roborata. Circa quod hæc pauca satis, ubi non subtilia, sed solida studemus congere- re, licet illa cùm suppetunt minimè respua- mus. cum, ubi non hærendum. Num. 25. col. 2. pro A te, est Citè. Et posset mutatio sine veritatis injuria sustineri, sic enim ibi de Jesu nomine ex B. Laurentio Iustiniano: Senties indubitan- Et quidem non citè apud ipsum, sed à te. Ni- hilominùs est sanè verissimum, etiam citè pro- latum dulcissimum illud nomen, dummodò cum devotione fiat, amænitatem illam spiritua- lem & sapidam importare. Potest siquidem & cum cita prolatione devotio consistere, cùm cordis affectio jam antè in eo radicata succur- rit. Pro quo Divus idem Scriptor ita inquit:
@@0@ @@1@ go in prolatione etiam cita stabit illa oris amænitas sapida, quam devotissimus Scriptor proculdubio sentiebat, & sensuros pariter sen- tiebat alios, quia id virtuti sancti nominis tri- buebat: unde post allata prius verba sic prose- quitur: Habet enim virtutem sibi adhibitam, quæ
Præsul ille pijssimus devotionis medullis sagi- natus, cujus clausulæ, in qua admixtus error, veritati standum, licet pro adjuncto discursu error ex hac parte felix pręstiterit occasionem, licet nullum in eo inconveniens ex parte legi- tima veritatis. n. 33. Hæc pro Hac. col. item seq. ex n. 34. Vir-
tiæ veritas posset, quòd scilicet in virginum matrem Virginem Deus verterit: revera enim illa virginum mater est; ad quam excellen- tiam, dum in parentem eligitur, & sic honorat ac evehit servam, promovetur. A virgine enim virginalis est orta, & propagata familia, ut in
cum laude auctoris allegatum. Quam verita- tem nonnulli sine ullo contentiosæ operæ pretio conati sunt obscurare. Quorum senten- tia quia non bene audijt, dum pro Carmelita- nis Virginibus legis antiquæ certatur, primatus gloria Virgini denegata, P. Bonæ-Spei specia- lem est viam ingressus, qua res ista componi in- ter partes acriter collitigantes videretur, pecu- liari pro eo volumine pervulgato. Ait ergo Carmelitanas virgines veteri in lege fuisse, sed duce Virgine, & consequenter Matre, quia ejus est materna virginitas, & virginea ma- ternitas revelata, ut eam possent jam tunc vir- gines illius temporis imitari. Quod quidem nulli Patrum, qui pro Virgineo primatu cla- mant, in mentem venisse arbitror, ut eos le- genti constabit, qui dum Virginum ducem Virginem prædicant, ita rem explicant, ut non à revelata antiquis, sed in rerum natura exi- stente Virgine, Virginum sequela apertè de- monstretur. Nec mihi modò nova compugna- tio arridet; unusquisq; suo in sensu abundet ab Ecclesia permisso, non possum autem non stare dictis, & Societatis fovere sensum hoc in ne- gotio firmissimum. Aliquos ergo ex Patribus non gravabor suis loquentes verbis in medium attulisse. sostomus, cujus hoc ipso, quo hæc scribo, die homiliam recitavi, pro Festo S. Candidæ Vir- ginis & Martyris, cujus sacrum Corpus in hoc Limano Collegio D. Pauli asservatur, ut Tomo 3. Auctarij Thesauri Indici fusius declaravi. Sic ergo ille loquitur circa doctrinam Christi<-P>@@
ergo apud illos in usu virginitas, si enim ita esset, de possibilitate non poterat ulla subesse dubitatio. Idem in Psalmum 44. circa illud vers. 15. Adducentur regi virgines post eam, obser- vat à Propheta dictum Post eam, quia non sta- tim ac Ecclesia constituta est in ipsa bonum virginitatis extitit, sed aliquantò post tempo- re, nempe postquàm ea oblita est populi, & domum
virginitatis opprobrium in populo stabilitum, aut certè non receptum usum: si enim in usu & honore virginitas, id haberet quod memo- rari, & consequenter posset amplecti. Neque esset cur non ubi primum constituta est Ec- clesia bonum Virginitatis floresceret, quæ jam ante illam culta & honorata videbatur. Virginitatis, ita canit: Ante quidem umbroso in paucis splendore mica- Et alia quæ in Epithalamio Tit. nu. 644. Ubi quidem ad revelationem nequit esse recursus, cùm absolutè pro illis prioribus sæculis dene- getur. Neque dici in paucis illam splenduisse sanctum Doctorem asserere, quod de ijs acci- pi verosimiliter potest, pro quibus ab earum propugnatoribus decertatur. Non enim pauci aut paucæ sunt, in quibus continuata series per tot sæcula perennavit. Nec videtur cur non & plures esse potuerint, vulgata revelatione, & Deo jam tunc pro Virginis gloria militante. In paucis ergo, quia in uno Elia aut Eliseo, cùm tamen pro feminis nihil tale in Scrip- turis, aut Classicis Scriptoribus reperiatur, de quo statim. est ad Eustochium de Custodia Virginitatis Cap. 9. ita scribit: Alia fuit in veteri lege felici-
tamen non extat quidquam apud Vulgatam) & filij tui sicut novellæ olivarum in circuitu mensæ tuæ. (Psal. 127. v. 4.) Nunc eunuchis dicitur: Nec lignum arbitraris aridum. (Isai. 56. v. 3.) Virgo Elias, Eliseus Virgo, Virgines multi filij prophetarum. Ieremiæ dicitur: & tu ne acci- pias uxorem (16. v. 2.) Inveniebatur ergo, ut di- ximus, in viris tantùm hoc continentiæ bonum, & in doloribus jugiter Heva pariebat. Postquàm verò Virgo concepit in utero, & peperit nobis puerum, cujus principatus in humeros ejus, Deum, Fortem, Patrem futuri sæculi; soluta maledictio est. Mors per Hevam, vita per MARIAM. Ideòque & ditius virginitatis donum fluxit in feminas, quia cœpit à femina statim ut Filius Dei ingressus est super ter- ram, novam sibi familiam instituit, ut qui ab An- gelis adorabatur in cælo, haberet Angelos & in ter- ris. Sic Doctor Maximus interpretationem il- lam de revelatione prorsus excludens, cùm in<-P> @@0@ @@1@ nonnullis fuerit, locum habuisse. pro qua extat Epistola Tomo 9. ubi post nar- rationem miraculosæ Conceptionis, nativita- tis, præsentationis, educationis in templo, re- quisitionis de nuptijs, & illius pro servanda virginitate responsum, ita subditur: Pontifex verò in angustia constitutus animi, cum neque con- tra Scripturam, quæ dicit: Vovete, & reddite, vo- tum infringendum putaret, neque morem genti in- Yüklə 19,02 Mb. Dostları ilə paylaş:
|