Avctarii indici tomus quartus
Yüklə 19,02 Mb.
|
|
suetum introducere auderet &c. Morem inquam insuetum, quòd scilicet femina innupta rema- neret. Quod utique manifestè convincit cæli- batum feminarum, quidquid de revelatione fuerit, neutiquàm viguisse. comparatione Virginum attinet, antequàm à Maximo recedamus Doctore, ejusdem juvat verbis comprobasse. Sic ergo ille Lib. 1. con- tra Jovinianum Cap. 17. Hoc est vinum, quod cùm inebriaverit adolescentes & puellas statim vir- ginitatem sitiunt, & in crapulam castitatis eru- ctant, & expletur illud vaticinium Zachariæ (8. v. 17.) dumtaxat juxta Hebraciam veritatem de Ecclesiæ Virginibus prophetantis: Complebun- tur infantibus & puellis ludentibus plateæ ejus. Quid enim bonum ejus est, & quid pulchrum ejus, nisi frumentum electorum, & vinum germinans Virgines. Istæ sunt Virgines, de quibus in 44. Psal- mo scriptum est: Adducentur regi Virgines post eam: proximæ ejus afferentur tibi in lætitia & exultatione. Adducentur in templum regis. Vers. 15. & 16. Sequitur: Hortus conclusus Soror mea sponsa; hortus conclusus, fons signatus. Cant. 4. v. 12. & 13. Quod clausum est atque signatum simi- litudinem habet matris Domini, matris & Virginis: Vnde & in sepulchro Salvatoris novo, quod in petra purißima fuerat excisum, nec ante, nec postea quis- quam positus est. Et tamen hæc Virgo perpetua mul- tarum est mater Virginum. Sequitur enim: Emis- siones tuæ paradisus malorum granatorum cum fru- ctu pomorum. In malogranatis & pomis omnium virtutum significatur in virginitate concentus. Hæc ille: ille inquam, quo melius nullus. vers. 15. sic locutus: Afferentur regi Virgi- nes post eam. Verè factum est. Credidit Eccle- sia, facta est Ecclesia per omnes gentes. Modò quemadmodùm concupiscunt Virgines placere illi regi? Vnde invitantur? Quia præceßit Ecclesia. Afferentur regi virgines post eam. Sic S. Doctor. Modò ergo invitantur, non priùs, quia Eccle- sia præcessit, ut post eam ad cælestem sponsum afferantur. nis ad Eusebium cap. 1. sic habet: Pulchrè Da- vid cùm descripsisset Ecclesiæ gratiam, cujus omnis gloria intus est, non foris (in bonis enim cogitatio- nibus, at immaculato castitatis affectu, & sinceræ proposito conscientiæ, summa est laus) subtexuit, di- cens: Afferentur regi Virgines post eam Et conver- sus ad Dominum Patrem, Proximæ, inquit, ejus afferentur tibi; afferentur in lætitia & exultatio- ne, adducentur in templum regis. Quæ est proxi- ma, nisi quæ Christo propinquat, cui dicit Deus<-P>@@ <-P>Verbum: Exurge, veni proxima mea, formosa mea, columba mea, quia ecce hyems præterijt: Antequam Verbum Dei reciperet, hyems erat, inhonora, sine fructu: ubi Verbum Dei recepit, & mundus ei est crucifixus, æstas est facta. Denique fervore sancti Spiritus vaporata, flos esse cæpit, & spirare odorem fidei, fragrantiam castitatis, suavitatem gratiæ. Hæc ibi: quibus & consonant quæ habet Cap. 5. ita scribens: Veni ergo Heva jam MARIA, quæ
Magister, ut dici nequeat ullam ante Virgi- nem extitisse, quæ vexillum Virginitatis le- vasse Christo possit verosimiliter affirmari. circa Lucæ 1. v. 34. Quomodò siet istud? sic ait: Hæc igitur MARIÆ verba indicium sunt eorum, quæ tractabat in mentis arcano. Nam si caussa copu- læ conjugalis Ioseph desponsari voluisset, cur admi- ratione ducta est, dum sibi narratur conceptio: cùm nimirùm ipsa præstolaretur ad tempus mater effici, juxta legis naturam? Verùm quia oblatum corpus Deo quasi quoddam ex sacris, inviolabile reservari decebat: & ideo dicit: Quoniam virum non cog- nosco; quasi dicat: Quamvis sis Angelus, tamen quòd virum cognoscam ex impoßibilibus cernitur. Sic ille, ex Oratione de Nativitate Domini, apertè protestatus juxta legis naturam, matrem futuram Virginem, nisi ea supra naturam vo- tum emisisset: non ergo juxta illam virgini- tatem cum illis Carmeli incolis, quæ asserun- tur, amplecti licuisset. qui est de Annuntiatione, sic loquitur: Convenien- ter igitur Angelus sanctæ MARIÆ Virgini, om- nium primæ, salutationis verba hæc, Ave gratia plena, Dominus tecum prælocutus est: quòd cum illa gratiæ omnis thesaurus repositus. Ex cunctis enim generationibus hæc sola sancta corpore & spi- ritu fuit, solaque portantem omnia verbo portat. Hæc antiquissimum illud luminare Ecclesiæ, quibus dici nihil dilucidius potuit. tinopolitanus Oratione 3. de laudibus Deiparæ diabolum mœrore confectum introducit, cùm de partu Virginis suspicionem hausisset, & sic loquentem: Eversum, ajebat, est mortis imperium, si modò pepererit Virginis uterus. Dum natura in- corrupta conceperit, dæmonum genus interijt. Dum pudicitia vigeat, luxuria exulat. Dum sedatis affe- ctibus tranquillitas animorum obrenuerit, libido diffugiet: Dum integritas libertatem nacta fuerit, peccatum pudore mußitabit. Ne olim serpentem ac depascentem libidinem amittamus. Ne recens Vir- ginitatis institutum, ejusque novationem admitta- mus &c. Novum ergo virginitatis institutum in Virgine dedicatum est, & non antiquius il- lud, hujus magni Præsulis auctoritate firma- tum, nova P. Francisci Combefis translatione Tomo 6. Bibliothecæ Patrum. nus Serm. 1. in Annuntiatione sic fatus: Ave gra-
@@0@ @@1@ nitatem refert in Deipara singularem. ejusdem Festi sic ait: & ingressus Angelus ad eam dixit: Ave gratia plena, Dominus tecum benedicta tu in mulieribus. Quæ salutatio quantùm humana consuetudine inaudita, tantùm est beatæ MARIÆ dignitati congrua. Verè etenim gratia erat plena, cui divino munere collatum est, ut prima inter fe- minas gloriosißimum Deo virginitatis votum offer- ret. Vnde jure Angelico aspectu simul & affatu meruit perfrui, quæ Angelicam studebat vitam imi- tari. Et ideò verè Dominus cum illa erat, quam & prius novæ castitatis amore à terrenis ad cæle- stia desideranda sustulit, & postmodùm mediante humana natura omni plenitudine Divinitatis con- secravit. Verè quoque benedicta inter mulieres, quæ sine exemplo muliebris conditionis cum decore Vir- ginitatis gavisa est honore parentis: quodque virgi- nem matrem decebat, Deum Filium procreavit. Sic Sanctus ille, & multiplici titulo Veneralis Pater, qui dum sine exemplo Virginem decus illud affirmat amplexam, id profectò ait, quod & Ecclesia divinis in officijs habet, dum allo quitur illam dicens: Sola sine exemplo placuisti Domino nostro Jesu Christo. Quòd autem id de muliebri tantùm conditione proferat, prop- tereà est, ut suus viris sanctis honor reservetur, de quibus suprà. Evangelij, de quo & præfati, unus pro multis fuerit, dum multorum se Patrum magisterio insistere protestatur, & ita loquitur: Dixit Maria ad Angelum: Quomodo fiet istud &c. Quonam igitur modo erit mihi res sic divina, admi- rabilis, quæque omnem cogitationem superet? Nec id modò, sed & naturæ rerum convellens leges. Nam quod ego cognoscam virum, vel ut quæ Deo conse- crata sim, id verò fieri non potest. Vt autem absque viro & concipiam, & pariam, impoßibile. Illud verò, Quoniam virum non cognosco, ita omnino dixit, ut & ad Iosephum referret, velut quæ sciret ad usque sponsalia ejus spectare conjugium: nec in præsenti solùm, sed & in finem intactam se à viri consuetudine, tamquàm divinum, atque inviolabile Dei donarium mansurā non ignoraret. Planè autem etiam illum confirmans Sermonem, qui ex Patribus ad nos venit: nempe Virginem nedum matrimonij experimentum nescivisse, sed & ejus desiderium vo- tumque ignorasse. Non cognovi, inquit, desiderium viri. Non habeo voluntatem carnis; quod illi uti- que supra totum feminarum sexum singulare fuit ac eximium, ut quæ etiam voluntaria omnino castitate ac ex animo, in quam nulla ejusmodi vitiositas ca- deret, omnibus emineret. Tantùm ille. positioni præsenti tandem imponam, unum Ri- chardum à S. Laurentio præstat adduxisse, in quo & alios, qui Lib. 3. de laudibus B. Mariæ §. Duodecim privilegia. col. 181. ita scribit:<-P>@@ <-P>Prima igitur Mariæ prærogativa secundùm S. Bernardum est quod ipsa fuit virginitatis primi- ceria. Bartholomæus etiam Apostolus dicit manife- stè quòd prima vovit virginitatem: & ideò prima, quia ante eam nulla. Nec timuit maledictum illud, quod erat scriptum Exodi 23. & Deuteron. 7. ubi pro benedictione dicitur obedienti: Non erit apud te sterilis utriusque sexus. Vnde à contrarijs steri- litas pro maledictione reputabatur in lege. Erat enim tempore legis opprobriosa virginitas propter adjunctum, id est, sterilitatem, unde silia Iephte flevit virginitatem suam. Iudic. 11. & erat male- dictio ista opprobrij: nam opprobrium & vilitas erat mulieri sua sterilitas. Vnde dicit Elisabeth concepto Ioanne Lucæ 1 Sic fecit mihi Dominus in diebus, quibus respexit auferre opprobrium meum inter homines. Simile dixit Rachel nato Ioseph Genes. 30. Sed maledictionem hanc, sterilitatem hanc, hoc opprobrium, hunc contemptum MARIA contempsit, ut Deo offerret gratißimum sacrificium Virginitatis, absque omni humano præcepto, consilio, & exemplo, sola inspiratione Spiritus sancti, sicut dicit B Bernardus. Ratione autem hujus voti ap- pellatur ipsa Virgo virginum, quasi virginitatis si- gnifera & exemplar. Hæc ille & alia, qui D. Bernardum allegans, locum non indicat: ex- tat autem Homil. 4. in Missus est, quod ad vo- tum attinet, non tamen quod sine exemplo. De quo in Sermone de verbis Apocalypsis signum ma-
ex eo intelligitur sine exemplo decus illud am- bijsse. Sed est prætereà & quod subdit: De ce-
git & sic loquitur: Siquidem in omnibus istis (ex quibus unum illud erat, de quo dictum nuper)
Sed & illud ad rem insuper: Adducentur regi Virgines, sed post eam, nam primatum sola vendi- cat sibi. Sic luculentissimè declamator ille dul- cissimus, ut solus ille pro adjudicanda pietati caussa ista sufficiens posset meritissimò judi- cari. Quòd si D. Bartholomæus revera pro ipsa stat, quid adhuc desiderari testes libeat? Sed quia Scriptum non extat quod produci possit authenticum, ea ex parte vacillat auctoritas; quamvis aliquod apud citatum fuisse Scripto- rem non contemnendæ fidei, videatur satis verosimile, nec voluisse apocryphis rem tantam obscurasse potiùs quàm illustrasse. juxta Patrum doctrinam modum illum rem hanc explicandi docti Theologi sustineri. Ut enim vidimus non solùm quia antecurrens ex- emplar revelatione propositum Virgo prima- tum sibi virginalis propositi vendicat, sed quia ante illam nulla extitit prærogativa simili de- corata. Quòd si auctoritatibus præfatis intelli- gentia proportionabilis asserto contendatur, illa quidem talis erit, ut ex ineptitudine com- perta, confirmari potiùs, quàm infirmari sta- bilita thesis videatur. Sacramentum matrimo- nij Christus instituit cum alijs, quod est à Con-<-P> @@0@ @@1@ cat ergo quis in lege veteri Sacramentum etiam fuisse; neque ex eo tolli quin à Christo institutum possit affirmari: quia per revelatio- nem habitum adstiturum illum matrimonio, ut in Cana Galilææ accidit, & tunc contra- ctum illum ad sublimiorem elevaturum con- ditionem, vel occasione in alia, unde semper illi institutionis principatus reservatur. Quis autem modum hunc explicationis non penitus aversetur, ex eo scilicet quod Christus eo ipso quòd institutor matrimonij certissimus profe- ratur, consequenter dicendum sit ante illum sic instituentem minimè fuisse Sacramentum. Et ille quidem philosophandi modus ex sola ur- gentissima ratione assumendus, ne proprietas locutionis confusioni subjaceat, & ex uno in aliud absurdum inducamur, ut in Christo Do- mino ratione universalis redemptionis, quæ sicut ad omnes, ita ad omnia tempora debet extendi, & consequenter fides aliqualis in ip- sum, juxta explicationes commodas Theolo- gorum. Neque dici potest ad Virginis id spe- ctare gloriam, ut jam inde à multis retro sæ- culis virginali instituto coleretur: quia revera major illius gloria à SS. Patribus reputatur, ut primiceria Virginitatis sit, quam nulla præces- serit: aliàs dicamus per plura ante Eliam sæcu- la institutum virgineum floruisse, de quo Da- vid in Psalmo 148. v. 12. Iuvenes & Virgines, senes cum junioribus laudent nomen Domini. Qui erit profectò error pejor priore, ut nos jam ad corrigendos alios calamum dirigamus.
Et erat etiam de Virgine sermo ex devotissimo D. Bonaventuræ promptuario, cu- jus illud: Dominus (tecum) cujus sponsa es, qua nulla amabilior. Et dolendum quidem circa amorem Sponsi, & erga Sponsam talem, er- rorem admisceri. In quem quidem videntur impingere, qui originale in Virgine pecca- tum admittunt. Ubi de errore non loquimur quatenus censura Theologica est. Iudæis sic Christus Matth. 22. v. 29. & 30. Erratis ne-
ducæi resurrectionem inficientes, ubi quidem non est credendum eos non legere solitos Scri- pturas: legebant siquidem, sed quia pio non legebant affectu, ideò in illis Dei virtutem non inveniebant. Putas Sacerdotes Sadducæorum non legebant Scripturas? Sed cognoscere non potuere Deum in eis, quia nolebant vivere digne Deo. Sic D. Joannes Chrysostomus Homil. 42. in Matth. & quænam virtus illa Dei, quam illi nescie- bant? Dicat Apostolus Rom. 1. v. 16. Non enim erubesco Evangelium. Virtus enim Dei est ad justitiam omni credenti. Ubi idem Doctor San- ctus pro justitia habet salutem. Virtus ergo est<-P>@@ <-P>illa Dei, quam Evangelium prædicat, qua Deus homines ad salutem conducit æternam, Quod & nomen justitiæ indicat, est enim illa, qua homines justi redduntur, & æterna salute condigni. Quis autem non videat virtutem hanc Dei esse potentiam ardentissima instru- ctam charitate, vel charitatem potentia robo- ratam? De qua & idem Rom. 5. v. 8. Commen- dat autem charitatem suam Deus &c. Hanc ergo virtutem nesciebant Sadducæi, licet Scriptu- ras legerent: Dei scilicet charitatem erga ele- ctos talem esse, ut eos ad vitam immortalem, & conditionem Angelicam sublimaret. qua Deus Virginem sponsam prosequitur, aptissimè transferendum. Illi enim qui nega- tam ipsi originalem justitiam asserunt, non ita pio affectu Scripturas legunt, & ita in illis virtutem Dei, sponsi illius fidelissimi & poten- tissimi juxtà atque ardentissimi nō agnoscunt. Unus certè locus ille piè legenti sufficeret, qui pro mysterio isto omnium vocibus decantatus ex Cant. 4 v. 7. Tota pulchra es amica mea, & chritudine, & maculæ omnis abscessu sponsi amor affatur Amica mea. Ut sit sensus, Amica mea, ergo & tota pulchra, sine originalis tur- pitudinis fœditate. Ergo immaculata penitus, culpæ omnis macula procul inde potentissimi amoris imperio propulsata. Nihil ita de spon- salitio agenti fœdere in votis habetur, quàm sponsæ & pulchritudo & munditia, ut Assuerus rex cumulatissimè comprobavit, de quo Esther 2. ubi & illa introducitur singulari præconio Yüklə 19,02 Mb. Dostları ilə paylaş:
|