Avctarii indici tomus quartus
Yüklə 19,02 Mb.
|
Nomine, contextum nomen fulgentibus astris. Bissenis super hæc stellis diadema coruscum Imminet, imperium signans, quod in omnia quon- Nomina Terrigenum proli quæ lustrica ponent, Vendicat. Hoc mentem divinam ingentibus im- Sensibus: hoc stellam maris, & mare, cetera felix Sensa refert, petit in justo quæ nomine Numen. Tale probans: Placet hoc, inquit Deus. Ergo Dicitur. Hoc esto claræ mihi nomen alumnæ, Imperat: hoc toti semper Venerabile mundo. Hoc velut Arctoum sidus deducere læto, Vela mari implacidos pelagi sedare tumultus, Solertem laborem hominum Stygiosque furores Frangere, Tænariasque volo regnare sub umbras. Tum Deus impresso signum hoc lætabile mundo Indidit, argumentum ingens certumque futuri Virginis imperij. Hæc ille, & alia, quæ & hîc legi placuit, licet aliàs obvia, quia & consentanea instituto, & ad aliqualem propagationem gloriosi nominis conducere possunt, dum etiam inter sacra hæc & Theologica Theoremata perleguntur. sed revera, illud Potenter superfluit, nec debuit apponi. Quod si apponendum, interponi par- ticula, Immò, aut alia instituto conveniens debuisset. Et quia de odore sermo, juvat du- dum adductum vatem citato in Poëmate ite- rum auscultasse: sic enim ille:
Ubi & audiendus D. Anselmus, cujus & illud in hymno ad Virginem:
Nomen memorabile, O nomen, quod melius est, Quàm multæ divitiæ. Balsamum aromatizans Thus miræ fragrantiæ, Flos æternus, rosa lenis, Lignum semper viride. Quæ tam potens es in omni Bonitatis opere, Vt omnino sit beatum Qualis sis agnoscere. Benedictum nomen ejus Sanctum & terribile, Qui per orbem tuum nomen Fecit esse celebre. @@0@ @@1@ Et quàm hoc opportunum. Quia enim San- ctum & terribile nomen ejus. Psal. 110. v. 9. sua- vi est ab ipso providentia dispositum, ut aliud esset nomen, sanctum quidem, sed non terribi- le, Mariæ inquam, dulcedine ac suavitate ple- nissimum; cujus odore fidelium affectus impo- tenter raperentur. Ad quod in suo Cantico vi- detur allusisse ipsa, cùm dixit: Quia fecit mihi
cæ 1. v. 49 Ubi quod sanctum dicit, etiam & terribile voluit intelligi, cùm duo illa epitheta sciret à Vate regio connexa. Et quia de nomi- ne meminit, ad proprij nominis commenda- tionem à Spiritu sancto directa, in quo magna ipsi fecit, qui potens est, reddens illud suo etiam modo omnipotens, inter cælestes dulce- dines, & divinissimas suavitates. mè positus Mariæ nomine, ubi omissa præpo- sitio in. Inferius. Opinionem in certa, pro Opinio- num incerta. Ubi incerta substantivè positum, sicut apud Virgilium, Cæli convexa. & Eccle- siæ illud, Paradisi amæna virentia. Et plurima alia. Ibidem sequenti versu. In constat pro Id constat. Inferius. Deus uti conterens hostis propo- nitur. Ubi stare quidem posset Deum esse ho- stem, dum in Virgine contra serpentem tarta- reum præliatur. Sed nihilominùs non hostis, sed
proprietatem. Neque enim unus tantùm aut alter nobis hostis, quem oporteat à Deo con- teri: sed plures, plurimi, & quandoque innu- meri, ut videatur tota inferni potentia contra
tiam ostentare. Et id nobis per Mariæ no- men felicitatis accrescit, ut Deo conterente illos, feliciter triumphemus. Quoniam non est nobis colluctatio adversus carnem & sanguinem, sed adversus principes & potestates, adversus mundi rectores tenebrarum harum &c. Ephes. 6. v. 12. Circa quem locum Divus Hieronymus præter alia se digna ita scribit: Hæc autem omnium do- exercitus, in quibus hostium innumerabilis multitudo. Ideò præmiserat: Induite vos arma- tot hostes, non quibuscumque armis opus est, sed divinis: nec simplici armatura aliqua, sed omnimoda. Unde idem Sanctus Doctor ita scribit: Vt igitur poßit quis in hac die diabolo re- πανοπλία;) non ut in Latino simpliciter arma tran- slata, & omnibus telis, armisque succinctus, de qui- bus in sequentibus &c. Cùm ergo fideles Dei ar- mis instructi contra tartareos prælientur ex- ercitus, dici revera potest Deus in illis hostes conterere, & ita etiam in Virgine, cujus & nomen eorum est insuperabilis armatura,
Ut n 324. dictum. tur Ostendere. Nec magnus error, quia & tole- rabilis, & sensu non alieno. Liberalis enim lar- gitio, de qua ibi, ad salutem siquidem proxi-<-P>@@
tionem extenditur, etiam se pariter ostendit, sicut & debet ostendi ordinata charitas, quo- ties id necessitas proximi postulavit. Non enim internis fit satis affectibus, quando & effectus exiguntur. Pone me ut signaculum super cor tuum, ut signaculum super brachium tuum. Cant. 8. v. 6. Dictum circa locum istum aliàs, sed num- quàm satis, & ad amorem spectare signacu- lum geminatum videtur innegabile: quando- quidem in eodem versu, sic sequitur: Quia fortis
sus in corde & brachio collocandus: nisi enim per amorem esse ille in sponsa nequit. Sit ergo ut signaculum, dum intus fervet amor, sit in brachio, dum ad externos se extendit, & in quibus se ostendit, effectus. Unde & paulò post de exhibitione substantiæ mentio luculenta subnectitur. Si dederit homo omnem substantiam domus suæ pro dilectione, quasi nihil despiciet eam. v. 7 Ubi illud Pro idem est ac Præ. Si enim cor dilectio vera possideat, in largitione to- tius substantiæ domesticæ nihil se facere dili- gens reputabit, & est explicatio hujusmodi ver- sioni Septuaginta conformis, qui non Pro sed In habent, ut hoc pacto Vulgatæ sensus aperia- tur. Et est ille satis genuinus, licet alios etiam exhibeant Interpretes minimè contemnendos. Sed audiamus insuper D. Paulum ita Corin- thios allocutum 2. Cor. 8. v 24. Ostensionem Præmiserat v. 21. Providemus enim bona non so- lùm coram Deo, sed etiam coram hominibus. Non ergo est pia erga alios affectione contentus, Deo nota, sed ad charitatis officia impenden- da, ejus ardens providentia se porrigit. In quo quidem dignos se cupit & studet habere disci- pulos, unde ut vidimus Corinthijs scribit, non contentus eorum arcana dilectione, sed osten- sionem exigens erga illos, de quibus ibi. Et nostræ gloriæ pro vobis. Ut scilicet sic ostendant quàm meritò de illis per Evangelium Christo genitis glorietur, uti exponit D. Joannes Chry- sostomus Homil. 18. in Epist. cit. ubi sic legit: & nostræ pro vobis gloriationes. In eo ergo gloria illius videtur constituta, ut charitas se ad osten- sionem exerat, nec quomodocumque, sed In fa-
quidem ad honorem ille refert, qui Ecclesijs exhibetur, quando illi, qui ab ipsis missi sunt, exhibetur. Audiendus ille sic locutus: Deinde facit sermonem horribiliorem dicens, In conspectu Ecclesiarum. In gloriam, inquit, Ecclesiarum, in honorem. Nam si illos honoraveritis, Ecclesias, quæ miserunt, honoræveritis &c. Circa quod notan- dum illud, Sermonem horribiliorem. Ubi horri- bilis error apparet, cùm honorabiliorem, dicen- dum videatur. Ex quo apparet iam pridem ty- pographiam hoc vitio laborasse, impressio enim, qua utor, anni est 1541. Sed non ut nostris regnat illud temporibus, pro quo jam sine spe fortunæ melioris declamatum. Extat autem in prædicta Doctoris sancti expositio- ne non missum faciendum documentum, qui & pro Ostensionem documentum habet: quod sci-<-P> @@0@ @@1@ beat Charitas fidelium ostendere, in faciem Ecclesiarum, in illarum conspectu; ut scilicet parci in eo non simus, sed modis omnibus, sine affectationibus tamen fastidiosis, & ceremo- nialibus, liberales. Cum adnotatione errorum opportunæ verita- tes, de vitando honore hæreticorum. solatio, sed honori datum hæreticis, er- rore intolerabili, cùm pro horrori, positum ho- nori sit. Hæreticis namque non honor, sed hor- ror, horrendis sanè monstris exhibendus. Lu- therum quidem sic ore Ecclesiæ notatum ha- bemus in Bulla Canonizationis S. Ignatij no- stræ Fundatoris Societatis, in qua teterrimum monstrum compellatur, & aliæ detestabiles pestes, eo auspice propagatæ. Quis autem te- terrimis monstris, & detestandis pestibus ho- nor debeatur? Omnis qui recedit, & non perma- 2. v. 9. & 10. De hæretico ille locutus, cui nec communis ille salutationis honor, juxta eumdem exhibendus. Vult enim nos erga illos velut erga monstra versari; monstro enim oc- currens detestabili & pestilenti, totus in hor- rore est, neque quidquam, nisi quod horrorem præ se ferat, ex ore ejusdem audiatur. Ubi ars illa diaboli apparet, qua studet teterrimo men- dacio, par pari reddere veritati. Suadet ille hęre- ticorum filijs interventu parentum Papam esse monstrum quoddam horribile, unde sic edu- cati ad ejus nominis compellationem horres- cunt, & via illis præcluditur ad ovile Christi directa, Pastore in abominationem verso, & ejus ministris penitus devitatis. Pro quo atte- xuisse juvat brevem narrationem ex P. Joanne Nadasio depromptam in Anno dierum memora- bilium die 18. Septembris, ubi ita scribit de P. Joanne Mulhusino Germano post alia: Hoc in illo minimè omittendum, quòd cùm Romam tunc adhuc hæreticus appulisset, ubi Summum Pontifi- cem vidit, ac diligenter aspexit, agnovitque homi- nem verè esse non verò monstrum seu bestiam in- fandam (id quod à suis hetherodoxis magistris au- dierat) repentè lumine cælesti perfusus manus veri- tati orthodoxæ dederit, postea Societatem quoque amplexus. Sic ille. Notati errores super indicta doctrina. Regulare monitum & Seraphico di- gnum zelo erga suos alumnos, dum eos vult castitatis splendore conspicuos Enitendo Ange- licam puritatem imitari, & corporis & mentis no- stræ munditia ex Part. 6. Constit. Cap. 1. §. 1.<-P>@@ <-P>Pro munditia autem positum munditiam, aufe- rendi casu in accusandi mutato. Ubi quod ad ablationem spectat, ad curam referri potest, quæ in hac materia est futura permagna in auferendis sensuum lenocinijs, quibus pericli- tari puritas tantopere requisita potest, & ita id committi, propter quod possit meritò infe- lix transgressor à sua conscientia, quidquid de alijs fuerit testibus, accusari. Isaiæ 1. v. 16. La- puritate & munditia comparanda & retinenda, auferendi cura præscribitur. Auferendi in- quam malum cogitationum ab oculis Dei, ut nihil sit, quod ejus possit mundissimos offen- dere oculos, licet non sit in hominum oculos incursurum. & respicere ad iniquitatem non poteris. Habacuc 1. v. 13. Ubi Isaiæ videtur consonasse, & uter- que malum sine peculiari expressione reponit Dei oculis permolestum: videturq́ue ad carna- lem turpitudinem referendum, quæ munditiæ & puritati speciali quadam ratione videtur ad- versari. Unde Luxuriosus quidam auditis præ- fatis Isaiæ in Ecclesia verbis admirabili est transmutatione conversus, de qua ex Ruffino P. Cornelius in eum locum. Ad quem accessis- se Angelus dicitur, qui à longè steterat, ut sciamus cognatam esse illis castitatem, & pe- tijsse jure optimo D. Ignatium ab alumnis suis curam illam pro imitatione, & corpore & mente, Angelicæ puritatis. de quibus D. Paulus Rom. 2. vers. 15. Et
Circa quod D. Joannes Chrysostomus ho- mil. 5. in eamdem Epistolam sic ait: Non indi- get homo accusatore alio, illo quidem in judicio. Non tantùm in die cùm judicabit Deus occulta hominum, de quo ibidem v. 16. Sed in antecur- rente illo, quod post admissum peccatum con- scientia teste & judice agitatur. Cùm accusa- tur caro, quod concupiscentiæ ardore ad car- nis vetita officia provocarit, & caro accusatio- nem regerit in eum, qui indulgens sensibus ignis fomitem ministravit. Cùm accusatur ocu- lus, qui intemperatè respexit, & ille eum ac- cusat, qui in periculosa ipsum aspiciendi vetita, occasione constituit. Et sic invicem in alijs ac- cusatio nihil profutura, sicut neque defensio procedit. Cura sit ergo de Angelicæ imitatio- ne puritatis, & sic disponamus Sermones in ju-
Vatis summi Psal. 111. Disponet sermones suos in judicio. Ille inquam, de quo in principio, Beatus vir qui timet Dominum. Dicet enim: Con- fixi timore tuo carnes meas: à mandatis enim tuis timui. Psal. 118. v. 120. pro Fuisse. & statim pro verbo Duxit deest D. & lin. ult. & pro Est. Sic ibi: Munus annun- tiandi Christum non semel aut iterum, sed semper, ubivis gentium & omnibus hominum generibus à Deo & (est,) ipso gravißimè demandatum. Socie- tati inquam. Prædicate Evangelium omni crea- turæ. Marci 18. v. 15. Sic dictum Apostolis: &<-P> @@0@ @@1@ Sedes Apostolica, ex cujus mandato Evange- lium dictum in Festo S. Francisci Xaverij In- diarum Apostoli decantatur. Neque aliud est reliquorum institutum, quibus magnum illud præluxit exemplar, Apostoli Ecclesiarum, gloria Christi. 2. Cor. 8. 23. Ubi non est sermo de duodecim primarijs, sed de Evangelicis mini- stris, ut exponit D. Joannes Chrysostomus
Societate præter munus idem, id specialius fa- cit, quod gloria Christi dicuntur, debent enim magni Parentis exemplo gloriam Christi quę- rere, cujus majorem Gloriam inore semper habue- rat, semper in omnibus quæsierat, ut in sacris ha- betur Officijs. Atque etiam Evangelium spe- ctat, quod ex concessione Clementis X. reci- tandum, & est equidem Apostolici muneris exactissima, utpotè Christi magisterio & au- ctoritate, stabilita formatio. Lucæ 10. Desig- navit Dominus & alios Septuaginta duos &c. de quo aliàs dictum. Sed non prætereundum quod post prædictam accedit formationem: Reversi
neri faciebant satis, ad quod statim obeundum veloces & alacres exierunt. Id quod pro Socie- tatis operarijs juvat specialius usurpare, qui in nomine Jesu ad muneris Apostolici diversas functiones, ejus tantùm quærentes gloriam, progrediuntur. gaudio feliciter obiti muneris revertentibus?
Yüklə 19,02 Mb. Dostları ilə paylaş:
|