Avctarii indici tomus quartus
Yüklə 19,02 Mb.
|
| no ascendit in cælum. Sic Doctor sanctus, quod
& apparet verborum tenori valde consenta- neum, in quibus Confessio pro remissionis caussa designatur. Quod licet ita sit, nihilomi- nùs positionis nostræ veritas elucescit, ut effe- ctus demonstret affectum, quia syllabæ solæ pro remissione non sufficiunt, nisi quatenus in- teriori contritionis affectu animatę procedunt. Et quamvis effectus remissionis ex parte Dei videatur se habere, est etiam talis suo etiam modo ex parte peccatoris, quia & contritionis ad remissionem Deum sua efficacitate moven- tis, juxta eum gradum meriti, quem Theolo- gia communis agnoscit, de quo aliàs. pro Conditione. Num. 174. col. 2. Potius pro Potitus. Vbi de Davidis regno Sermo, sic enim reponendum: Quomodo ergo David amplißimo potitus regno &c. Et ita quidem usu venit ut de amplissimis regnis aliquid detrahatur. Et quo ampliora, plus extant detractionibus iteratis obnoxia: Virtus enim unita, ut est Philosophi- cum dogma, fortior est seipsa dispersa. Vnde Monarchia Hispana, quæ sub terminis suis in- expugnabilis extitit, amplitudine obtenta, hu- jusmodi patuit detrimentis, quod & in alijs visum. Quod quidem ita accidit, etiamsi quod est amplitudinis comparatum, jure steterit, quod violare numquam Christianissimi Prin- cipes voluerunt. Quid ergo ij de integritatis permanentia præsumant, qui malè partis glo- riantur, malè equidem dilapsuris? Vnde pro regno Christi speciale illud Daniel. 7. v. 14. @@0@ @@1@ Assyriorum inquam, aquilæ comparatum. Sed quid de illo Vates? Aspiciebam donec evulsæ sunt quòd plumę evellantur, id frequens: sed & non adeò rarum ut & alæ, regna inquam integra, quibus per mundum videbantur volitare. Circa quod non defuerunt, qui apologum dormien- tis aquilæ, & eatenus deplumatæ, bono sint animo commentati. Utinam Christiani non dormiant Principes, neque dormitent, quia & noxialis esse dormitatio potest: unde non dor- 120. v. 4. 3. Sed autem fit, pro Sic autem sit. Quod posset tamen non durè retineri, si aliquid in eo mo- menti perluceret. 184. Elevatura pro Elevatiora. col. 1. & Excentricum, col. 2. & 3. Qui in cor-
pro Censuerit. col. 2. Non aliàs pro Nam aliàs. Ubi ex adeò levi mutatione contrarius sensus efformatus. Est enim Non particula malignan- tis naturæ, quidquid post se invenit destruit: ut in Scholis circumfertur. Sed licet stare illud juxta commodum sensum possit: non est ta- men generaliter infamanda, quæ in Scripturis invenitur commendata, & cum affirmante verbo pariter collocata summa divi Magi- gistri auctoritate. Matth. 5. v. 37. Sit autem agitur, aut rebus, quibus commodissimè potest adaptari. Suavissimum quidem illud, de quo Num. 409. Bonus EST Dominus sperantibus in eum. &c. Thren. 3. v. 25. & illud: ex Psalmo 97. v. 7. Quia ipse EST Dominus Deus noster: & nos populus pascuæ ejus, & oves manus. Quod cùm legam in Biblijs Plantinianis omnium exactis- simis, & Anni 1608. quando errores typo- graphici non ita paginas inundabant, errorem non tolerandum reperio: nam pro Nos autem
peràm adhibetur. Sed pergamus audientes Dominũ apud eumdem Evangelistam 23. v. 9.
de Magistro Christo. v. 8. Quibus & adjun- gendum, quod præcesserat 12. v. 50. Quicum- (omissis plurimis) parallelæ possunt ex adver- so, non tamen adversæ proponi sententiæ, in quibus negans particula multùm etiam dulce- dinis conciliabit: Non veni vocare justos sed pec- v. 28. Et ego vitam æternam do eis: & NON<-P>@@ <-P>peribunt in æternum. Et Non rapiet eas. Iterum ille apud eumdem 14. v. 18. Non relinquam vos orphanos. Vbi & audiendus ille, in quo lo- quebatur, & modò etiam loquitur Christus 1. Cor. 10. v. 13. ubi utramque particulam am- plexus sic ait: Fidelis autem Deus EST, qui NON patietur vos tentari supra id, quod potestis: sed faciet cum tentatione proventum, ut poßitis sustinere. Et Divum quidem Baptistam satis celebrem iterationes negantis particulæ red- diderunt. Joan. 1. v. 20. & 21. Primò enim,
dem, Non. Sicut & infelicem Davidem in il- lius retentione defectus lamentabili amissione filij: dum petenti Absalon ut ejus frater Am- non ad paratum permitteretur ire convivium, respondit: Non est necesse ut vadat tecum. 2. Reg. 13. v. 16. Sed instanti annuit: Coëgit itaque
non semel parentibus accidit, ut importunis fi- liorum coacti precibus, perniciosa inconstan- tia condescendant. Quæ quidem prælusisse placuit, quia & utilia futura: dum ex proposi- tis ex Scriptura sententijs pij possunt affectus, & considerationes perutiles excitari. circa Non error præcesserat, sic & circa opposi- tam particulam sequeretur. Sic enim usu venit ut qui inter se contrarij pariter errent, dum quisque judicat sibi rationem suffragari, cùm tamen non ratione, sed immoderantia passio- nis agatur. Sic Lucæ 22. v. 24. Facta est con- tentio inter eos (Apostolos inquam) quis eorum vi- deretur esse major. Qua in contentione omnes errarunt: quia si quisquam cum fundamento major videri poterat; is erat Petrus, semper prælatus alijs: quod quidem si ipse ita censuit, quia contentio de omnibus prolata, in eo erra- vit, quia ex signis exterioribus non potest ma- joritas conjectari: quandoquidem Deus sin- gularia quædam honoris privilegia in aliquos pro suæ providentiæ inscrutabili profunditate derivat, quibus ij, qui apud ipsum majores, mi- nimè perfruuntur, de quo superiùs dictum: qua- le est illud B. Catharinæ Virginis Bononiensis incorrupti corporis, & ita tractabilis, ut possit à Clarissis Religiosis vestiri: quod & de B. Rosa Viterbiensi refertur. Et sic alia. Addo id quod Psal. 106. v. 40. datum superiùs, sed diverso sensu: & errare fecit eos in invio, & non
D. Augustinus: Omnes qui se dividunt ab unita- te, pauci sunt. Et licet loquatur de divisione schismatica, ejus ratio generalior est, & in quacumque verissima comprobatur: quando & ij etiam qui ab Ecclesiæ unitate discedunt, inter se acerbissimè digladiantur. Num. 193.
vexatur, de quo paulò superius disceptatum n. 386. & seqq. Num. 196. col. 2. Despicitur pro
errantibus errore turpissimo. Empyrei structura despicitur: cùm tamen dispici, considerari at- tentione incessanti debuisset. Sed jam in re- dempto à servitute Ægyptiaca populo despe-<-P> @@0@ @@1@ ra præmissa, de qua Psal. 105. v. 24. & pro ni- hilo habuerunt terrā desiderabilem. Pro nihilo? O rem humanæ rationis indignam! Neque enim parvi aut minoris habita dicitur terra, ad quam uti omnium præstantissimam, lacte & melle manantem, toto debebat desideriorum arden- ti cumulo suspirari; sed pro nihilo, promitten- te Deo, & in id negotij miraculosis, & por- tentosis expensis provocanti. Christiana hic agitur, & mutato nomine, non fabula, sed ve- ritas inconcussa narratur: Pro nihilo habuerunt terram desiderabilem, quia transitoriam dile- xerunt, ait ibi D. Hieronymus. Et non credide- runt in verbis ejus, quibus promisit regna cælorum, Sic ad v. 25. Vbi vulgata: Non crediderunt ver- bo ejus. Ergo qui despiciunt non credunt? Non id de Christianis dicam, in quibus cum pecca- tis perseverat fides: sed talis illa, ut vix digna eo nomine censeatur. Unde erit ut in extremo judicio damnandi instar infidelium sint à su- premo judice reputandi. Proferenti enim tre- mendam sententiam: Discedite maledicti &c. respondebunt audientes illam, & pariter red- dentes caussam non impensæ erga egentes mi- sericordiæ, Respondebunt & ipsi dicentes: Domi- ne, quando te vidimus esurientem? &c. Matth. 25. v. 44. Non ergo Evangelio crediderunt, in quo adeò expressum habetur Christo impendi quod pauperibus erogatur. Crediderunt ergo, & non crediderunt, quia ita operati sunt ac si fidem non habuissent, quia mortua illa: unde & quod de uno dictum à Domino, ad omnes spectat: & partem ejus cum infidelibus ponet. Lucæ 12. v. 46.
unde in eo col. 4. legitur Propriorem, cùm legi debuisset Propiorem. Vbi, ut aliàs dixi, unius litteræ additio sensum alterat, & corrumpit. Num. 202. col. 2. Ita pro Ista in- verso errore, nam quod priùs per additionem, modò per subtractionem incurritur, licet faci- lè possit intelligi. Sedes ita pro Sedes ista. Vbi de Sede agitur D. Francisco præparata, in cu- jus jam pridem possessione versatur. Subtracta S. qua stigma conscribitur, ut interpretari li- ceat eam diabolum Divo Parenti conari in- ferre molestiam, quam ipse ore Apostoli co- natus est amoliri. De cetero nemo mihi molestus sit: ego enim stigmata Domini Jesu in corpore meo porto. Galat. 6. v. 17. Scimus enim fuisse plures sacris stigmatibus, immò vulneribus, adversantes, quod & neotericis hæreticis per- suasum. Cùm autem hæc sit illius major glo- ria, ut clamat ipse ejusdem verbis: Mihi autem
dem accidere, si quis contendat ea per sum- mam injuriam ipsum defraudare. In Evange- lio Festi Beatissimi Patris particula dicta legi- tur dicente Domino: Ita Pater, quoniam sic fuit<-P>@@
Concionatorem, qui pro dicendorum funda- mento duo illa verba tantùm arripuit. Ita Pater. Cumq́ue particula dicta sit nota similitudi- nis, ex ea conformitates Seraphici Patris cum Christo est, ut potuit, prosecutus. In quo qui- dem non defuit, qui eum de singularitate lau- dârit: sed nescio an illa tanti debuerit fieri. Et quidem ut plus de singularitate, quod vendita- ret, haberet, solam pro themate particulam as- sumere potuisset: nam de Patre in concione nihil. Sed verò ubi Evangelium adeò illustres Christi sententias contineat, ex quibus fun- dari conformitates possunt, pro quibus extat liber, ut quid ita ad sensum à mente Christi alienum Ita torquetur. Si humilitas & man- suetudo non placet, quia duæ illæ tantùm vir- tutes, audiatur Salvator dicens: Tollite jugum meum super vos. v. 29. & dicatur D. Francis- cum cum Christo pariter tulisse jugum, cùm enim ait Meum, illud ipsum designat, quod ipse portabat: quod non fuerit difficile com- probare, dum ego ad alia transeo. 2. Naamethites Qui vim voluptati. Tollendũ
Num. 204. De gloriæ pro De gloria. Num. 206. Pacant pro Pascant. Num. 209. col. 1. Decipien- das pro Decipiendos. Num. 211. col. 2. Quæ est præclara. Num. 213. Hi duo Principes. Num. 221. col. 1. Eo officio. Homini est data, col. 2. Ex- cellentia tanta. Michael. Num. 223. col. 2. Enim pro Eum. Num. 227. col. 2. Hoc præ illo. Num. 229. col. 2. sic legendum: Qualis erga homines
posset, si cùm Quis dicitur, allusio esset ad no- men, Michaelis, de quo ibi, cùm sit idem ac
v. 5. Quis sicut Dominus Deus noster? Quod ad- ducens D. Bernardus Sermone 2. de Verbis Isaiæ, Vidi Dominum, sic ait: Vide autem ne fortè Michaelis verbum sit, superbo illi dicenti: Similis ero Altißimo (Isai. 14. v. 14.) in faciem resisten- tis, Michael enim interpretatum dicitur, Quis ut Deus? Sic ille. Censet ergo Davidem Michae- lis locutum verbis, & ejus nomen sic loquen- tem expressisse. Et cur non tanto ille gloriare- tur magistro, qui ut talis eo in Psalmo videtur introductus, cujus initium: Laudate pueri Do-
excitantur: ex quo apparet erga illos magiste- rium exerceri. Michaelis ergo illud, qui statim loquens introducitur. Sed quinam hi pueri ad scholam prophetalem & Angelicam evocati? Respondeat D. Augustinus sic locutus: Nostis, fratres, & sæpißmè audistis in Evangelio Dominum dicere: Sinite pueros venire ad me, talium est enim regnum cœlorum. Et iterùm: Si quis non receperit regnum Dei sicut puer, non intrabit in illud, & multis alijs locis Dominus Deus noster per singula- re humilitatis exemplum superbiam veteris hominis ad innovandam humiliter vitam, similitudine pue- rilis ætatis accusat. Quapropter, Charißimi, cùm cantari auditis in Psalmis: Laudate pueri Domi- num, ne arbitramini ad vos istam exhortationem<-P> @@0@ @@1@ ille hujus scholæ discipulus, quæ etsi longius- cula, placuit & hoc loco legi, quia pro insti- tuto præsenti commodissima, cùm sint dignis- sima aliàs ut in ipsis compitorum parietibus conscribantur. chael magister est, ex cujus magisterio Rex Vates etiam magister evasit, quia & studiosus auditor. Audiam quid loquatur in me Dominus Deus: quoniam loquetur pacem in plebem suam; & super Sanctos suos, & in eos, qui convertuntur ad cor. Sic ille Psal. 84. v. 9. Ubi cùm pacem lo- quentem Dominum se audire, auditurumq́ue testetur, Divum Michaelem debemus agnos- cere, qui est Angelus, ut Ecclesia canit, cujus ministerio Deus ad instructionem humilis il- lius mentis utebatur. Et quidem ritè consonat ut magister pacis, humilitatis etiam magister sit: turbulentæ siquidem contentiones ex su- perbiæ inflatione nascuntur. Quod quidem à D. Bernardo citato in Sermone præclarè ex- pensum, ubi sic post alia: Semel turbavit super- D Michaelem ambienti Altissimi similitudi- nem introducit in faciem ei impudentissimam resistenti, ut jam ex ipso audivimus, ut prop- tereà humilitatis beneficio restitutam pacem agnoscamus, cujus quidem & ille magister in cœlis, eo enim duce & Angeli ejus duci super- biæ in faciem restiterunt. Pro quo Ecclesiæ hymnus unde illud:
Sequamur hunc nos Principem, Vt detur ex Agni throno Nobis corona gloriæ. Sicut ergo Lucifer superbiæ dux, ita & D. Michael humilitatis & Dux & Princeps, qua fugatus ille cum asseclis, & pax æterna regnis cœlestibus restituta. Quam & per eum loqui- tur fideli populo, & sancti audiunt, atque ij, Yüklə 19,02 Mb. Dostları ilə paylaş:
|