Avctarii indici tomus quartus
Yüklə 19,02 Mb.
|
|
qui convertuntur ad cor. Nam revera ex eo hu- militatis defectus accidit, quòd homines non convertantur ad cor. Ex eo profectò quòd se- riæ considerationi non datur locus, sed ut lo- quitur Apostolus Rom. 1. v. 21. Evanuerunt in braica, quam & Cardinalis Bellarminus cona- tur Vulgatæ conformare. Et super Sanctos, & Qui autem sint sancti, quibus promittitur pax, ex- plicatur per verba sequentia: & in eos, qui conver- tuntur ad cor. Sic ille. Itaque quòd homines<-P>@@ <-P>sancti non sint, ex eo evenit, quòd non convertantur ad cor, sed ad stultitiam eorum cogitatio devolvatur. Superbia autem mera stultitia est Apostolo teste suprà v. 22. Dicentes enim se esse sapientes, stulti facti sunt. De quo & in superioribus dictum. Unde concludit sapien- tissimus Cardinalis dicens: Sic etiam converti
texitur. sensu incommodo. Num. 233. col. 2. Quia erga is, pro Ergo is. col. 3. Quid jam sic, pro sit. Num. 235. col. 3. Assensus pro Ascensus. Num. 238. col. 1. Desivere pro Deficere. Dico pro Diu. Num. 239. col. 2. Definitionem pro Definitio.
minis proprietatem defendere, ut regregia sit valde egregia ex re addito, quod in multis alijs accidit, in quibus perfectionem significat, ut docti Grammatici observant. Sed placet emen- datio. Sic enim pro Si enim. Num. 249. col. 1. Non percere pro Nos perducere. Solitudo pro Soli- citudo. Quid pro Quod. Num. 252. col. 2. Basa suerte pro Baja suerte. & Bajo apud Hispanos à Basso dictum; est autem Bassus idem quod imus, humilis, à basi, ut nonnulli existimant, li- cet alij secus Græcam Originem requirentes. In musica quidem Bassus vox est crassa, op- posita Discantui, Triple, quæ exilis, sed jucun- dior, inter quas quæ Tenor dicitur. Et quidem qui Bassum à Basi dictum censent, id in musica eatenus aptant, quod Bassus illius fundamen- tum sit. Ex quo pro moribus aliquid posset non ineptum fabricari. Sed id alijs relinquamus; si illud dicamus tantùm, in Republica nullum etsi bassæ sortis contemnendum, quia pro con- sona illius harmonia tales fundamentum sunt, sine quibus stare illa non poterit. Sublimes enim pauci, & mediæ conditionis licet plures, non tamen eos, qui sunt imæ, artifices scilicet rerum mechanicarum, exæquant: in quibus profectò vitæ communis recognoscitur funda- mentum, unde & debent justæ æstimationis pondere apud prudentes appendi. Domini enim Anna S. Samuelis alma parens suo in Cantico, & ita magistra musicæ spiritalis. 1. Reg. 2. v. 8. Ubi D. Hieronymus in traditionibus Hebrai- cis cardines esse affirmat eos, quos mundus calcat, qui scilicet infimum tenent locum: & super istos à Deo est orbis constitutus. Quòd autem cardinum sapiens meminit femina, ad cœlestes habitum fuisse respectum, ex quibus derivata similitudo, docti arbitrantur Interpre- tes, ex quibus genuina elegantia P. Gaspar Sancius: quia videlicet in cœlis suus est con- centus sublimiorum & inferiorum, de quo Job 38. v. 37. & concentum cæli quis dormire fa- ciet? ter. & Circa pro Citra pessima mutatione. De Spiritu sancto erat sermo, qui corporali specie sicut columba apparuit: quod quidem citra personalem unionem accidisse, ut erat opus dictu, pronuntiatum. Dum autem pro Citra positum Circa, contrarius sensus indicatus, quem quidem vera Theologia non patitur<-P>
@@0@ @@1@ id certum affirmat P. Suarez Tomo 2. in 3. p. Disput. 27. Sect. 2. & uti error Tertulliani lib. de Carne Christi Cap. 3. notatur apud P. Mal- donatum in Matth. 3. circa Vers. 16. & Pater ipse affirmat esse cavendum. Sed P. Joannes Ludovicus de la Cerda Tomo 2. in Tertullianum circa citatum Caput, illius sententiam uti ab eo propositam vult locum habere defensionis, non enim ita cruda sunt verba, ut in bonum sensum explicari nequeant, sicut à P. Suarez citato loco factũ: quod ut stare possit illius sunt verba proponenda. Sic enim ibi: Qui Spiritus cùm hoc esset, tam verè erat & columba, quàm & Spiritus: nec interfecerat substantiam propriam, assumpta substantia extranea. Circa hæc citatus Pater ait extrema verba eò dumtaxat protulis- se, ut ostenderet contra Marcionem, non quo- tiescumque forma aliqua & natura acquiritur, necesse esse perire antiquum esse, sicut Mar- cion existimabat. Priora autem verba etiam mitigantur, si particula Vera non appellet su- per copulam verbi est, sed super columbam & Spiritum, ut sensus sit Spiritum ad Christum advolantem esse columbam veram, non appa- rentem, sicut & Spiritum verum, sed diverso nimirum modo. In qua expositione firmari se ait ex eo quod Tertullianus Cap. 4. indicat re- putare se indecens Deo assumere creaturam irrationalem, ut lupum, taurum, aut etiam cygnum: quod ex vi argumentationis ejus li- cet colligere ab Jove, qui in taurum aut cyg- num conversus est. Sic dictus Scriptor ingenua in Tertullianum pietate ductus, sed immeri- ta: cùm enim tot fuerit erroribus ab Ecclesia condemnatis obstinatissimè depravatus, quid mirum si in eum deprehendatur lapsus, qui non ita damnatus ab illa est, & illius verba adeò apertè præseferunt: ut si ex instituto illum proferre vellet, nullis clarioribus verbis id fa- cere potuisset. Tam verè erat & columba quàm & spiritus. Quid hoc clarius? Sed falsius quid? Theologi omnes in hanc conspirant verita- tem, unde minima censura erit insignis teme- ritatis, in re gravissima, & levissimo fundamen- to. Sin minus dicatur etiam Spiritus sanctus linguas igneas, aut ventum vehementem pa- riter assumpsisse, pro eo quod habetur Act. 2. Dicatur ergo citra, non circa personalem unionem. teriale. Num. 269. col. 1. In Divo Petro Michae- le. Immanis error, illud enim Petro superfluit sensum fœdè corrumpens. Num. 270. col. 1. Existimantur pro Existimentur col. 2. Quo pro Qui. Num. 274. col. 1. in principio claudendum parenthesi à verbis illis Deo scilicet usque ad lu- strali exclusivè. col. 2. Milites pro Miles. De Cornelio sermo, qui unus pro multis, in quo primitiæ sunt Gentium conversione multiplici dedicatæ. Et quidem sicut Deus plurali nomi- ne dictus Eloim, ita & qui ipsi per veram ad ipsum conversionem adhærent, & inserviunt, evadunt virtute, & æquivalentia quadam plu- res, ut cum Davide aliquando pro decem milli- bus computentur. Num. 277. col. 3. Fidelium pro Fidelem. In loco ex 1. Tim. 1. v. 11. ubi de<-P>@@ <-P>se Apostolus loquitur. Qui fidelem me existima- vit ponens in ministerio. Et standum quidem le- gitimæ lectioni: cùm tamen veritate constan- te posset etiam errans lectio non penitus im- probari. Apostolus siquidem à Christo in mi- nisterio positus, totum futurum se fidelium existimavit, quorum saluti prorsus impensus. Sed & si immolor supra sacrificium, & obsequium fidei vestræ, gaudeo, &c. Philip. 2. v. 17. Ecce se in sacrificium offerentem propter obsequium fidelium. Ubi Græcè est Liturgia, quod cum alijs exponit P. Cornelius, Sacrum ministerium. Quia ergo sacro ministerio traditus, se jam non suum reputat, sed pro illis se sacrificium contendit offerre: sacrificium enim res alterius est. Unde qui paratus est in ministerio, & prop- ter ministerium immolari, cōsequens est, ut ad omnia, quæ tanti momenti sunt, obsequentis- simum se debeat exhibere. Audiant hoc mini- stri Evangelici. Ibidem Potest pro Post. Num. 278. col. 2. & minùs dignè Ante Minùs ponen- dum Nil, aut Nihil. Et statim Quamquàm pro Quàm. De Divo Paulo est sermo, cujus magi- sterium passim incurrit, & dolendum quando in divinam imaginem transformatus asseritur, & per excellentem Deitatis participationem Deum redditum, errores admisceri. Sed id cer- tè non novum, adeò enim sanctus, illustris, excellens, & privilegijs cœlestibus singularis, ut circa illum hæretici quidam exerrarint, sen- tientes, & clamantes fuisse illum Spiritum san- ctum à Christo promissum, & ex narratione Divi Lucæ etiam constet, Act. 14. v. 11. & 28.
verium accidisse affirmant quidam, sed nullo fidem faciente Luca, sed auctore merenti nul- lam his noto in regionibus: unde ego pro il- lius laudibus nihil tale sine magno scrupulo auderem usurpare. Errorum emendatio doctrinalis. cepimus, sic enim apud D. Clemen- tem de Divo Petro magistro suo loquentem. Cùm aliàs stare verissimè queat, quod acce- pimus aliquando, etiam modò accipere: semper enim fons ille doctrinæ cœlestis emanat, & quod semel tradidit, curat nobis efficaciter instillari. Sicut enim Chri- stus Petra est, cujus extitit antiqua illa à Moy- se percussa figura, Apostolo teste 1. Cor. 10. v. 4. Petra autem erat Christus. Et ex illa egressæ sunt aquæ largißimæ, Numer. 20. v 11. circa quod nonnulli improbanda confingunt: quæ tamen ad spiritalem redacta sensum, eam indicant, de qua Apostolus, veritatem. Bibebant autem de spiritali consequente eos Petra: quia doctrina Christi largissimè fluit, ut nova quotidie vi- deatur. Ad eum modum & Petrus, quia Petra, & ipsa largissimas ministrat aquas, usque ad sæculi finem profluxuras. Num. 285. col. 2.
col. 2. Vnda pro Vnde. Ibidem Societati à Jesu<-P> @@0@ @@1@ Societas à Jesu Religio nostra dicatur, in lo- co tamen illo id legitima constructio non pati- tur. Ubi quidem de B. Stanislao sermo est, qui tunc temporis eum non fuerat assecutus hono- rem judicio Apostolicæ Sedis, quo jam felicis- simè gaudet, propediem supremo omnium expectato. Et quidem post illum gloriosior juvenis beatissimus apparuit, tum alibi, tum in hoc Peruviano regno, & præsertim in hac Limana Civitate miraculorum varietate, de quo dixi in ultimo Tomo Auctarij Thesauri In- dici, sed post laborem illum prælo transmis- sum pergit divina potentia mirabilium multi- tudine circa cultum præstitum beneplaciti sui singularem rationem ostendens, ut ipsam am- plam beatificationem Canonizare quodam- modo videatur. Ut etiam pariter ostendat de- ferendam quantocyùs, cùm dicere Majestas di- vina possit digniori sensu, quod indignissimi aliàs: Quid adhuc egemus testibus: Matth. 26. v. 65. Vulgaris est apud Nostrates paræmia: Aquien Dios se la diò, San Pedro se la bendiga. Cui eam dedit Deus, S. Petrus benedicat. Sed qui- dem inverso videbatur ordine dicendum, quod & in negotio præsenti compertũ habemus? cui enim eam dedit D. Petrus, Dominus benedixit. A D. Petro datum censendum est, quod ab ejus Sede descendit, unde Pontifices in talibus ejus solent auctoritatem protestari, non quia Vica- rij, quod solùm respectu Christi contingit, sed ut successores, cum recognitione debita prima- rij in illo principatus. Sic ergo & amplificata Beatificatio à D. Petro data, & illi est à Do- mino benedictio glorificati per multiplicia miracula nominis impertita. Pro quo pulchrè succurrit ea laus, de qua David Psal. 20. quæ ad Regem quidem dirigitur, & præcipuè ad Christum spectat, sed ut ait Titelmanus, pos- sunt ea, quæ in illa dicunt, pro Sanctorum gloriosa Victoria, & salute post pugnam secu- ta, Deo decantari. Hi enim omnes reges sunt, re- gnaturi cum Christo Imperatore suo, qui illis dedit esse Reges in sæcula sæculorum. Ut autem hoc ve- rum aliàs sit, in B. Stanislao cum quadam spe- ciali proprietate decurrit, cui illud bellissimè congruit: Quoniam prævenisti eum in benedictio- nibus dulcedinis: posuisti in capite ejus coronam de lapide pretioso. v. 3. Præventus siquidem est ab incunabulis ipsis benedictionibus dulcedinis erga Jesum, & Mariam, quibus cor & cor- pus ejus redundabant: unde brevi in capite ejus imposita corona de lapidibus pretiosis: qui unius tantùm nomine designati, eo quòd li- cet multi & varij, quod ad pretium attinet unus sunt, quia circa illud ita certant, ut nul- lus alium videatur superare: Et unde adeò de- properata felicitas? Ex eo sanè quod sequitur. Vitam petijt à te, & tribuisti ei longitudinem die- rum in sæculum sæculi. v. 4. Quàm hoc peculia- re, quàm & mirabile in illo! Per epistolam pe- tijt ad Virginem directam, de quo historia, à qua & amanter ac feliciter exauditus, impetrā- te à Filio, ut post quinque dies jucundus suæ interesset festivitati, omnium quidem maxi- mæ, Assumptionis inquam incomparabiliter gloriosæ. Magna inde & gloria ejus in salutari<-P>@@ <-P>Dei, quod v. 5. subnectitur, In salvatione ut Titel- manus exponit, cui & quod annectitur, copu- latum: Magna est gloria ejus in salutari tuo: gloriā
magna cum gloria & decore salvatio, dum eum Deus & in cælo & in terra reddidit gloriosum, miraculis, titulis, cultu, & Reliquiarum cele- berrima transmissione. Et quid jam ultra? Quo- v. 6. Quod quidem ad mirabilia post Beatifica- tionem meritò referendum: propter illa enim benedictiones in ipsum multiplices, ij de quibus bene meritus, & qui vident, aut audiunt, jacu- lantur. Benefici enim sic soliti more Scripturæ salutari. Genes. 24. v. 31. Ingredere benedicte 31. v. 28. Splendidum in panibus benedicent labia multorum. Inter quos & ego meas etiam bene- dictiones, dum semel & iterùm de illo loqui gestio, jactare studui, & quoties opportuna pro ijs occasio inciderit, studebo, juxta eum modulum, iterare. gnus cujus nomen inter errores & fœdas litu- ras recondatur. Ibid. Impendi pro Impendendi. non constante sensu. Num. 292. col. 1. Fideli-
dictum, sed verò non potest non memoria ista sæpiùs repetita prodesse. Utinam & mihi, ejus januas, quotidie pulsanti, & valenti cũ D. Paulo profari 2. Cor. 1. v. 9. Et ipsi in nobismetipsiis re- quod apud Isaiam 28. v. 10. Expecta, reexpecta; expecta reexpecta: modicum ibi, modicum ibi. Itaq; cum S. Job inter mutationes istas litterarias cunctis diebus, quibus nunc milito, expecto donec veniat immutatio mea. Job 14. v. 14. Utinam ex illis unus, de quibus dictum, Expectatio ju- storum lætitia, Proverb. 10. v. 18. Num. 294. col. 1. Custodem pro Custodes. Num. 297. col. 2. Quam pro Qua. Angelo pro Angulo. Neque an- guli nomen adeò Angelo indignum, ut non possit juxta stylum Scripturæ loquendo ipsi convenienter adaptari. Isai. 19. v. 13. Decepe- runt Ægyptum, angulum populorum ejus, id est, præsidium & firmamentum, ut doctè P. Sancius; in angulis enim ædificij firmitas illius est: un- de & Christus lapis angularis dictus. Isai. 28.
geli præsidium & firmamentum nostrum ad quod possumus amicabili fiducia confugere, & juvamen infirmitati nostræ opportunissimum expectare. Unde quod in Oratione habetur pro D. Gabriele, ad Custodem quisque suum po- test derivare: Vt nos recurrentes ad præsidium
quod etiam ostendunt à Nobis adducta §. illo 20. Num. 300. col. 2. inter D. Francisci Xa- verij epitheta sit habetur; Dignus resurrectionis, pro Pignus resurrectionis. In eo enim quod di- gnus, nihil peculiare designatum, secus cùm pignus dicitur, neque de resurrectione pro- pria, sed aliorum accipiendum insinuatur &<-P> @@0@ @@1@ quibus ibi, licet non mortui penitus, quia se- pulti tamen, & opitulante ipso vivi evaserunt, quodammodo resurrexisse visi sunt, & ita Præ- latus dictus judicavit. Cùm aliàs tot sint mor- tui beneficio illius suscitati, ut meritò possit di- cto epitheto celebrari. Clementis VIII. quod adducit Lauretus de Franchis in Controversiis inter Episcopos & Re- gulares Pag. 52. sint litaniæ prohibitæ, quæ à sacra Rituum Congregatione non fuerint ap- probatæ: id quidem absolutam prohibitionem non continet, sed publicum usum, sic enim ibi: Quicumque alias Litanias edere, vel jam edi- Yüklə 19,02 Mb. Dostları ilə paylaş:
|