Avctarii indici tomus quartus
Yüklə 19,02 Mb.
|
|
lio commissa fuerit Decretorum compilatio: eamque meritò probabilem censent plures Doctores alterius opinionis. Sic ille. P. Franciscus Bonæ-Spei Tomo 4. Tractatu 2. Disput. 12. nu. 130. ita re- solvit: Dico in B. Virgine nullum fuit debitum etiam remotum in Adamo peccatum originale con- trahendi: immò non plus quàm in Angelis. Tan- tum ille. Illustrissimus Caramuel in Theologia Rationali Lib. 10. Parte 2. Thesi 8. pag. 74. & 75. Ubi singularem modum circa exemptio- nem proponit, de quo inferiùs P. Martinus Pe- rez Disput. 15. de Incarnatione Sect. 4. nu. 4. & Disput. 33. Sect. 6. nu. 4. P. Christophorus de Vega in Theologia Mariana Tomo 1. Palæstra 5. apud quem præter aliquos à Nobis adductos, Ludovicus Carvajalius, Mendez Dominica- nus, Luzerus, Sylvester de Saavedra. P. Magal- lianus in Cap. 1. Epist. ad Timoth. P. Petrus Oñate Tomo 2. de Contractibus Disp. 25. n. 110. Mag. Benedictus de la Serna Generalis Bene- dictinus in Triumpho MARIÆ 53. Parte 1. §. 8. n. 6. P. Eusebius Nieremberg in Operibus Par- thenicis Parte 3. per plures Paragraphos. Illustrissi-<-P>@@ <-P>mus & elegantissimus Cerda Academia 3. n. 65. ubi subtiliter deducit Virginem in Adamo po- mum vetitum non manducasse. P. Martinus de Esparza Tomo 1. Lib. 5. Quæst. 4. Arti. 7. & 8. jñcto Indice ab ipso confecto. verb. Adamus. His adden- di Insignis Advocatus in Matritensis Curiæ Tribunalibus Hieronymus de Gusman in Veri- dreas de la Rocha Regius Confiliarius, & in Limensi Cancellaria criminum Quæstor, post sublimes alios magistratus, alibi à me lauda- tus, & numquàm pro meritis, illum enim & sapientia summa, & singularis eruditio, & Christianæ pietatis excellentia, qui inter Vir- ginis Mystas admittatur dignissimum reddide- runt. jam positio ista adeò invaluit, ut multi in con- cionibus cum puritate originis in Virgine in exordio inviolabilis, debiti etiam remotionem inclament, quod quidem à multis prudentibus, etsi cum ipsis sentiant, improbatum. Sed ut missi fiant alij, juvat elegantissimi nostri P. Antonij Chanut carmina, velut floream coro- nam contulisse. Sic ergo ille Lib. 1. de sep- tem præcipuis mysterijs Virginis, Poëmate 1. Fœdere, decretamq́ue merens ab origine pœnam Materna maculam numquàm duxisset ab alvo Opprobrium prohibente Deo, quòd nescia primi Fœderis, & primo surgens in sidera jussu Divinæ sobolis comes indivisa futura? Quibus addenda alia ex Poëmate 5. ubi sic post nonnulla;
@@0@ @@1@ jecti, quos in Præludio dedimus §. 2. non pos- sunt non sententiam stantem pro Virgine val- dè probabilem demonstrare. Valde inquam: quod jampridem ita visum doctissimo P. Bene- dicto Justiniano in 1. ad Timoth. 2. v. 6. quam- vis P. Suarez, ut erat ille sententiarum suarum constantissimus propugnator, illud Valde po- tuisse excusari fuerit arbitratus: sic enim in 1. 2. Tract. 5. Disput. 9. Sectione 4. n. 38. in addi- titia quadam Epistola, de qua erit fortè qui & dicat, excusari potuisse. Sed stabit illud Valde apud Auctorem, quem ipse gravem reputat, stabit & apud alios, ex quorum attestatione non solùm valde probabilis sententia evasit, solidis aliàs stabilita rationibus, sed etiā pro- babilissima, si quod Scriptores circa gradus probabilitatis statuunt, est, ut debet, prudenter observandum. Et Doctoris quidem Eximij vo- tum illud erat, quod ibidem expressit, ut scili- cet servetur inter defensores immaculatæ Con-
nescio quem commodum sensum habere possit. Nam revera ad intelligendum mysterium di- ctum maximê confert exclusio à pacto, cùm sint qui eo stante, non contrahere Originale defacto impossibile judicaverint, ut videri po- test apud eumdem Tomo 2. in 3. p. Disput. 3.
servit tota, cùm pro neganda possibilitate non leve in Divo Thoma extare fundamentum vi- deatur. Si autem dicatur unionem conferre plurimùm ut Deus peculiarem lucem ad intel- ligentiam tribuat, sic enim cùm essent disci- puli congregati in unum, divini Spiritus splen- dor affulsit, id quidem & pro sententia fautrice stantes desiderare possunt, & revera deside- rant, & quinam magis pro gloria Virginis, charitatis cōstante vinculo, dignius, & laudabi- lius militent, nō est difficile judicare: vel si cui- quā nō facile videbitur, piè, & laudabiliter sen- tientibus abũdare in suo sensu licet, & sic etiam cœlestem expectare lucẽ, & pariter veritatem. defuit, qui ita interpretandum velit, ut contra mysterium sentiens, velit tamen inde pietatem erga ipsam ostentare. Cùm enim strenuè aga- tur pro definitione origineæ in Virgine puri- tatis, curandum est ne quidquam interpona- tur, quo possit illa retardari: & talem videri sententiam asseritur, quæ debitum removet, quia difficilior inde redditur. Et hunc esse sen- sum præfati voti, pro quo & adducitur Dom.
20. & Dom. Guerra supra Discursu 7. fragmento 3. nu. 9. Et quidem oportere nonnumquàm certa etiam dogmata silentio involvere eruditè ostendit Illustrissimus & Excellentissimus D. D. Fr. Payus de Ribera Archiepiscopus & Prorex Mexicanus in Appendice ad Tractatum de
vocare liceat Eccles. illud Tempus tacendi. Cap. 3. v. 7. & Eccli. 20. v. 7. Homo sapiens tacebit usque<-P>@@
venienter applicari. Sed quidem quod ad Exi- mium Doctorem attinet, explicatio illa præ- fati voti minimè congruit, quandoquidem ille de mysterij definitione neutiquàm cogitabat, neque in ipsius mentem venisse apparet favo- rabilem assertionem mysterij definitioni obi- cem aliquem posituram. Quòd si quispiam præ oculatissimi ingenij perspicacia id se in Docto- re tanto penetrare contendit, id certè innu- meris alijs aciei visus minimè obtusæ non po- terit unquàm persuadere. tes, at ij qui sunt inter tantos Dom. Peream novi & cognovi, & scio quantùm ejus debeat auctoritati deferri quem concionantem audivi sua in Ecclesia, sicut & me ille tunc juvenem, ad mensam pro more invitatum post concio- nem, id enim grati officij pro Ministris Evan- gelicis opportunum judicabat & ut Episcopo manifestum assertorem Episcopum oppona- mus, talis profectò Mag. Fr. Franciscus à Cru- ce Episcopus S. Marthæ in Theologica demonstra-
& ibi eum præstat sequi, quàm ubi contrarium se videtur exhibere. Ut non multum de sensu eruditi P. Waddingi curare debeamus. Do- minum jam Riberam percontari juvat quo- usque tacendum nobis? neque enim per- petuum, sed pro nunc temporis silentium indicit. Dicet equidem expectandam defi- nitionem, & quando hæc erunt? Quid si non futura? An piè, verosimiliter, & gloriosè pro Virgine militantes, doctos, subtiles, & pro- fundos discursus jam partui proximos infelicis- simè suffocabunt? In quibus & ij erunt, quos prædictus Antistes fœcundo & facundo inge- nio confovet: dum enim sententiam suam aperire refugit, satis indicat eam esse, quæ fa- veat Virgini: aliàs cur non se prodit, cùm cer- tum sit juxta ipsius providam pietatem, senten- tiam pro debito stantem definitioni neutiquam obstituram, quandoquidem in contraria obsta- culum inculcatur. Et Auctores quidem ab ipso adducti debitum agnoscunt & fatentur, idque conveniens judicant ad præfatum finem, unde silentio non utuntur. Et judicat quidem eos sic loquentes inducens, P. Suarij prudentissi- mum monitum admittendum, qui citato n. sic locutus: & in hac materia mihi videtur eligen-
quæ promotura est caussam, proferre, quàm tacere: ergo proferre & non tacere, disertissi- mus Præsul debuisset. Et quid ad hæc? tum sacrorum silentium, de quo ipse in Epitha- lamio n. 763. Sed id tunc verũ, quando ex ma- nifestatione timentur scandala, si videlicet sanctum detur canibus, & margaritæ mittan- tur ante porcos. Quod equidem in negotio præsenti locum habere non potest: quæ enim pro Virginis gloria dicuntur, si definitionis occurrat articulus, ad doctissimos sunt judices perventura, qui sententiarum diversitatem pro- bè notam habebunt, & quod est inter pecca- tum originale & illius debitum non possunt<-P> @@0@ @@1@ scimus aliquos non solùm in gratia concep- tam Virginem asserere, sed etiam in gloria. Cur non & illi carpuntur; nam adeò singula- ris assertio ante præsens sæculum non audita, sicut & aliæ, quæ pro amplificando & illu- strando mysterio à doctis Scriptoribus profe- runtur? & sunt multæ ex illis minùs profectò probabiles, quàm illa, de qua agimus, & quas credibile est P. Suarium minimè judicaturum probabiles, cùm eas omiserit, uti minimè in Scholis receptas, aut eò usque non natas, lu- cem publicam metuentes: ei, de qua agimus, sua probabilitate penitus asserta. Unde mirum est erroneam ab eo dictam pronuntiari, & alio- rum censuras congeri, cùm sit sanè notissimum judicio Sacri Tribunalis Inquisitionis esse illas condemnatas, & viam factam aut relictam piè sentientibus pede inoffenso deinceps de- currendi. currit, favorabilem sententiam definitioni im- pedimentum allaturam, de illa est penitus des- perare. Tot enim sunt jam, qui pro ea mili- tant, ut agmen numerosum constituant, sint- q́ue satis ad effectum prædictum; vel si satis non sunt, erunt qui sequentur, & erunt quidem permulti. Itaque si numerositas obstat, major indies futura, gliscente erga Virginem affe- ctu; unde & validius impedimentum, ac prop- tereà de supremo favorabili judicio, spes, quæ pietatem alit, penitus abjicienda. Et quis id cre- dat, & non potiùs, si ominari licet, contra- rium ominetur? Neque enim dici potest hanc viam sequi ad honorem Virginis non condu- cere, cùm sit ipsi adeò honorificum omne pec- cati contagium nescijsse, ut nequeant de ipsa efferri absurda illa pronuntiata, de quibus in Præludio §. 2. & 3. & quæ ex peccato in Ada- mo inferunt SS. Patres apud P. Suarez citato Tomo in 1. 2. Disputatione illa 9. Sect. 2. Ex quibus apparet argumentum in hac caussa pos- se à sententiæ favorabilis patronis ex nuper di- ctis validius efformari. Si enim ex eo quòd Virgo dicatur in Adamo peccasse, adeò inho- noræ ipsi prodeunt assertiones, ut tot gravibus Scriptoribus pro ijs avertendis visum fuerit de- certare: quid de peccati reali incursione fuerit? Properandum ergo, & sua ipsi stabilienda glo- ria, pro qua festinare solitus Dominus Psal. 45. v. 6. Adjuvabit eam Deus mane diluculo. Et Cant. 2. v. 8. Ecce ista venit saliens in montibus, transiliens colles. multis Scriptoribus approbata, in qua D. Tho- mas Episcopo Patavino, nomine Fantino se in cælis veritatem puritatis Virginis suo in con- ceptu dignovisse testatus. Et in verbis revela- tionis S. Doctor illam debitum contrahendi peccatum originale supponit, dum affirmat se quando inter vivos scripsit, respexisse solùm ad divinum & generale statutum, quo attento Virgo sacra peccatum originale contrahere debuisset: scivisse tamen jam inter immortales beatum, singulari privilegio, eò quia Mater Dei fuit, fuisse Mariam sine originali peccato cōceptam. Circa quam revelationem sunt, nec<-P>@@
bios se gerant, aut hæreant. Sed sit illa vera, ut libenter admitto: in ea tamen contra favora- bilem sententiam nihil extat, quod movere quemquam ritè expendentem queat. Asserit quidem cœlestis nuntius, dum inter vivos scripsit, respexisse ad generale Dei statutum, juxta quod originale contrahere Virgo debuis- set, at in cælo privilegium agnovisse. Ergo agnovit non benè se ex generali statuto con- tractum à Virgine peccatum deduxisse. Ex quo clarè sequitur Virginem in eo generali statuto non fuisse contentam: & hanc verita- tem cælis illatum didicisse. Privilegium ergo circa exclusionem à generali statuto extitit, & cum ea juxta varias Theologorum sententias componendum. Ex qua perspicua explicatione habetur manifestum, quidquid aliàs discurri- tur parvi, aut nullius esse momenti. Fateor juxta P. Suarium & quosdam alios, stare posse statutum generale, in quo Virgo non fuerit excepta, & nihilominus exceptioni quoad realem contractionem locum esse privilegij in- terventu potuisse: sicut in privilegijs accidit, quæ in legibus comprehendentibus omnes conceduntur. Sed quidem ij, qui ita philoso- phantur, revelationem ut libuerit interpreten- tur: Nobis autem adhibita expositio commo- dissima apparet, ut minimè contrarium S. Do- ctorem habeamus, & cùm hoc aut illo modo explicari revelatio possit, ille profectò præfe- rendus, qui honorificentior Virgini manifestis rationibus comprobatur. Et Sanctus quidem Doctor ita Virginem in statuto illo generali inclusam videtur agnovisse, ut proptereà im- possibile visus sit etiam indicare eam in primo Conceptionis instanti sanctificari, ut constat ex ijs, quæ habet Quæst. 27. arti. 1. ad 4. quod & graves etiam nonnulli Thomistæ amplexi, de quo suprà n. 737. Non ergo juxta ipsum fuit debitum à contractione sejunctum, neque prę- sens quæstio locum habuit apud ipsum: unde si immunitas à peccato, etiam à debito: nec peccasse in Adamo sine reali contractione pec- cati esse potuit. Unde quoad præsentem quæ- stionem nequit rationabiliter allegari. Pro quo hæc satis.
ita scribit: Cùm Adamum condere vo- luit Deus, intelligentia simplici cognovit innu- merabiles alios homines, quos producere po- tuisset, si voluisset. Vocemus Adamum Homi- nẽ A & ceteros B. C. D. &c. Cognoscens Deus Hominem A cognoscit alios ejus posteros ab ipso naturali defluxu processuros: & cognos- cens Hominem B. etiam cognoscit hujus po- steros, qui per gradus & genealogias descende- rent, si ille produceretur. Et quia stando cursui<-P> @@0@ @@1@ sunt procedere, videbat Deus nullum ex poste- ris Hominis B. esse producendum ab Homine A. & nullum ex posteris Hominis A. esse pro- ducendum ab Homine B. Decreto infinitè libero Deus elegit Homi- nem A, & Homines B. C. D. &c. in meræ pos- sibilitatis thesauro hærere jussit. Creat Ada- mum, & iste perpetrato crimine omnes suos posteros commaculat: omnes inquam, non solùm futuros, sed possibiles: omnes enim to- tius illius genealogiæ homines incurrerunt peccati originalis debitum, vi cujus, si genera- rentur actu, actu etiam id peccatum originale incurrerent. Quamobrem, si verè dixero: Si Fornellius duxisset uxorem, habuisset filium R. etiam verè subjunxero: Homo R. est purè possibilis, & ad genealogiam & posteros Ada- mi spectat: habet debitum incurrendi culpam originalem, &, si de facto fuisset genitus, illam incurrisset de facto. Condoluit naturæ humanæ lapsæ Deus, il- lamq́ue redempturus, carnem humanam vult adsumere, & à femina nasci: sed à qua purissi- mus & immaculatissimus? A Virgine pura & immaculata. At in tota Adami genealogia in omni possibilium posterorum Adami serie nul- la erat creatura pura: peccarat Adam, & posteros omnes infecerat. Convertit ergo ocu- los Deus ad Hominem B. quem creare potuit, cùm produxit Adamum: ad hominem, qui non fuerat, adeoq́ue non peccaverat: ejus po- steros intuetur, & omnes immaculatos esse re- perit, & ex illis eligit personam M. hoc est Mariam, quæ stando naturali cursu rerum, erat non futura: non enim pertinebat ad po- steros & genealogiam Hominis A (Adami) à Deo producti, sed ad posteros Hominis B. nondum producti. Hanc ergo miraculosè ad posteros Adami transtulit (licet enim caussa A non possit naturaliter producere effectus caussæ B. illos potest producere miraculosè & supernaturaliter.) Hanc implantavit Joachimi & Annæ lumbis etiam miraculosè, & jussit ab his caussis procedere, à quibus numquàm omnino processisset, Si non interfuisset mira- culum. Hæc ille: quæ eleganter exornata, cùm Concionator quidam, doctus sanè, in solemni Conceptionis Festo protulisset, malè quidem apud quosdam audierunt, qui & gravi censura digna judicarunt. Virginem attinet post prævisum Adami lap- sum, ac extra posterorum seriem illius crimine maculatam, sunt qui affirment multi, ex qui- bus P. Salazar de Conceptione Cap. 17. §. 2. P. Bernal de Incarnatione Disput. 26. n. 29. & plu- res alij. Unde ex hac parte nihil novum in dis- cursu præfato, aut quod censuram mereatur. Quòd etiam posteri Adæ possibiles ejus fue- rint crimine deturpati, non est etiam de novi- tate suspectum, cùm ex ijs, quæ à Nobis dicta Tomo 1. Sect. 9. Problem. 6. ejus antiquitas habeatur, suffragantibus Divis Augustino & Gregorio Magno, juxta quos non peccante Adamo nulli reprobi nascerentur. Illi ergo qui modò nascuntur, intra possibilitatis statum<-P>@@
peccasse, quandoquidem cum originali conci- piuntur. Quòd si dicatur eos, qui nascuntur Yüklə 19,02 Mb. Dostları ilə paylaş:
|