AxiRƏt aləMİNƏ SƏyahəT

www.rizvan.net - 

İslam Maarifi Jurnalı

  12 

Getdilər. Mən də ya yuxuya getdim, ya da bihuş oldum. Amma hiss 

edirdim ki, həmin iztirablardan qurtulmuşam. 

 

QƏBİRDƏ İLK YUXUDAN SONRA 

 

Az sonra ayılıb gözümü açanda özümü xalılarla döşənmiş bir otaqda 

gördüm. Xoş üzlü, xoş saçlı, xoş ətirli bir cavan başımı dizi üstünə 

alıb, oyanmağımı gözləyirdi. Mən ədəb və təvazö üçün qalxıb, salam 

verdim.  O  da  gülümsünüb  qalxdı,  salamımı  aldı.  Görüş  və 

mehribanlıqdan sonra dedi… Əyləş, mən nə peyğəmbər, nə İmam, nə 

də mələyəm, sənin dostun və rəfiqinəm. 

Dedim… Adın nədir? Əslini-nəslini mənə de. Nə yaxşı ki, mənə rəfiq 

olmusan, kaş daim səninlə olaydım. 

Dedi… Adım Hadidir, yəni yol göstərən. Bir ləqəbim Əbül-vəfa, o biri 

Əbuturabdır. Axırıncı sualın cavabını sənin dilinə gətirən mən idim. 

Sən cavab verib, qurtuldun. Əgər cavab verə bilməsəydin, əmudla elə 

vuracaqdılar ki, vücudundan od şölələnəcəkdi. 

Dedim…  Həzrət-Alinin  mərhəmətindən  məmnunam  ki,  sizin  azad 

etdiyiniz kəsəm. Amma onların sonuncu sualı nəzərimə faydasız və 

bəhanə  göründü.  Axı  İslami  əqidələri  düzgün  cavab  verdim  və 

gerçək işləri izhar edən şəxsə “nə üçün, niyə” nə lazım? Əgər biri o 

birinin ovcuna od qoyursa, o da “əlim yandı” deyirsə “nə üçün əlinin 

yandığını izhar edirsən”, deyə soruşmaq olmaz. Əgər biri cahillikdən 

soruşursa,  cavabı  budur  ki,  məgər  korsanmı,  görmürsənmi  od 

ovcumdadır? Onların sonuncu sualı bu qəbildən idi. 

O dedi… Yox, belə deyil. Təkcə sözün həqiqətlə uyğunluğu insanın 

halına faydalı deyil. İnsaf və qəlbi əqidə lazımdır ki, əməlin yerinə 

yetməsi üçün şövqə gələsən. Necə ki, buyurulmuşdur… 

“Biz  iman  gətirdik,  deməyin...  Biz  İslamı  qəbul  etdik,  deyin.  Hələ 

iman sizin qəlblərinizə daxil olmamışdır.”

5

 

                                                 

5“Hücürat” surəsi, ayə 14. 

---

   

AXİRƏT ALƏMİNƏ SƏYAHƏT