AXİRƏT ALƏMİNƏ SƏYAHƏT
www.rizvan.net -
İslam Maarifi Jurnalı
28
Mən də öz qaram ilə gedib bir dağın ətəyinə çatdım. Yol ağır, daş-
kəsəkli idi. Dağ aşağı uzanan dərə isə dərin də olsa, hamar idi. Dərədə
hava tutqun olduğundan, ürəyimdən keçdi ki, dağın yüksəkliyi ilə
gedəm. Qara mənə çatıb, fikrimi təsdiq etdi. Dedi… Havanın
tutqunluğundan savayı dərədə vəhşi heyvanlar, ilanlar da var. Dağın
başından isə ətrafı seyr edə bilərsən.
Maddi
dünyada,
tələbəlik
illərində
yuxarıdan
getmək,
yanındakılardan üstün olmaq istərdik. İndi də dağ yuxarı getdik.
Dağın zirvəsinə yol olmadığından çarəsiz qalıb, dağın arxasına üz
tutuduq. Heç burada da rahat yol olmadı. İki-üç dəfə daşlar
ayağımızın altından qaçdı və yıxıldıq. Bir neçə addım aşağı sürüşdük,
az qaldıq ki, dərəyə düşək. Tikanlardan, daşlardan yapışıb özümüzü
saxladıq. Əlimiz, ayağımız, kürəyimiz yaralandı. Burnum daşa dəyib
sındı. Qarama dedim… Əcəb tamaşa, səyahət oldu! Kaş dərənin içi
ilə gedərdik.
O mənə gülüb dedi… Dünyada təkəbbürlü olanı Allah alçaldar. Hər
kəs üstünlük, ucalıq axtarsa, burnu torpağa sütülər.
“Öz cəzanı çək, çünki sən dünyada izzət, üstünlük tələbində idin!”
21
Çətinliklə də olsa, bu tordan xilas oldum. Amma bədənim yaralandı,
ürəyim dərdlə doldu. Bizdən qabaqda gedən biçarə sıldırımdan
yıxılıb, dərəyə düşdü. Naləsi göyə ucaldı. Qarası arxasınca gülürdü.
O, yerindəcə qaldı.
Çoxlu məşəqqət və çətinliklərdən sonra hamar yola çatdıq. Başqa bir
müşkülüm olmadı. Yalnız yorğunluq, susuzluq, yaraların sızıltısı!
Qaram dəfələrlə sübut gətirib, məni yoldan çıxartmaq istədi. Könlüm
istəsə də, qulaq asmadım. Ona itaət etmədiyimi görüb, arxada qaldı.
Dostları ilə paylaş: