www.rizvan.net -
İslam Maarifi Jurnalı
76
Mən dedim… Bizim qanımızın coşub qaynamasının səbəbi İmam
Zaman (ə)-ın kədəridir. Şiənin qəlbi ona bağlı olduğundan nə qədər
ki, onun qəlbi soyumayıb, bizimki də soyumayacaq.
Fikirləşib, onu intizardan qurtarmaq lazımdır. Bunun duadan başqa
yolu yoxdur. Biz tam ciddiyyətlə biçarələrə çarə qılandan istəyək ki,
dərdimizə çarə etsin. Hamı bu fikri bəyəndi. Yalnız məlaikələr susdu.
Bu vaxt qoşundan bir dəstə adam gəldi və dedilər ki, şəmşirsiz,
nizəsiz bizim qəlbimiz soyuyan deyil. Dedim ki, hamıya elan edin ki,
sıraya düzülsünlər, Beytül-məmura tərəf gedəcək və Allahdan
zühurun təcilini istəyəcəyik.
Hamı düzüldü. Əllərimizi Allah dərgahına qaldırıb “Fərəc” duasına
başladıq. Başqa çarəmiz də yoxdu. Sıradan çıxıb bir neçə nəfərlə
lövhə olan yerə getdik ki, ali söhbətlərdən eşidək. Bir də gördük ki,
Peyğəmbər, (s.ə.v.v), Əli (ə), Əhli-beyt də sıraya durub, əllərini
“Fərəc” duasına qaldırıblar. Arxalarında bütün peyğəmbərlər,
mürsəllər, göy əhli, mələklər dua üçün durublar.
Dedim… Şəksiz, bu hadisədən dünyaya təsir olacaqdır. Çünki nəzər
salıb, Həzrətin özünü, yaxınları ilə bir dağ başında dua halında
gördüm.
Dostları ilə paylaş: | 
