| ZƏHMLİ ƏBÜL-HÖVL
Qalxdım, torbamı dalıma atıb, yenidən yola düşdüm. Yol tər-təmiz,
daşsız-kəsəksiz idi. Hava yaz havası tək, mən də qüvvəli və təravətli!
Böyük şövqlə məhbubum gülüzlü, vəfalı Hadinin görüşünə
tələsirdim. Günün yarısınadək sürətlə getdim. Hava yavaş-yavaş
istiləşdi. Yorğunluq, susuzluq başladı. Yol da daraldı, tikanlı, kol-
koslu oldu. Dağın ətəyi ilə yuxarı qalxırdım. Öz tənhalığımdan
üşənirdim. Qəfildən arxaya çevrilib, kiminsə mənə tərəf gəldiyini
gördüm. Əvvəlcə sevindim ki, əlhəmdulillah, tənha qalmadım.
Gəlib mənə çatanda gördüm ki, qara, uzun boylu, qalın dodaqlı, iri
dişləri bayırda, enli burunlu, heybətli və üfunətli bir şəxsdir. Mənə
salam verdi, amma “l” hərfini izhar etmədi. Eləcə də “sam əleykə”.
“Sam əleykə” düşmənçilik bildirdiyindən mən şəkkə düşdüm.
Eybəcər qiyafəsindən də ədavətli olduğu duyulurdu. O da ola bilərdi
13“İrahim” surəsi, ayə 22.
14“Əzhab”, surəsi, ayə 62.
AXİRƏT ALƏMİNƏ SƏYAHƏT
Dostları ilə paylaş: | 
