Özürlüler ve Bazı Kanun Hükmünde Kararnamelerde
Değişiklik Yapılması Hakkındaki Kanun
Türk hukukunda ayrımcılığı yasaklayan üçüncü önemli düzenleme, 5378 sayılı Özürlüler ve Bazı Kanun ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde Değişiklik Yapılması Hakkında Kanun’dur. Kanun’un “Genel Esaslar” başlığını taşıyan 4. maddesinin a bendine göre, “Devlet, insan onur ve haysiyetinin dokunulmazlığı temelinde, özürlülerin ve özürlülüğün her tür istismarına karşı sosyal politikalar geliştirir. Özürlüler aleyhine ayrımcılık yapılamaz; ayrımcılıkla mücadele özürlülere yönelik politikaların temel esasıdır.” Engellilere karşı ayrımcılığı genel olarak yasaklayan bu madde yanında, 13. maddede meslek seçme ve mesleki eğitim alma, 14. maddede istihdam ve 15. maddede eğitim ve öğretim bakımından engellilere karşı ayrımcılığın yasak olduğu ifade edilmiştir.
5378 sayılı Kanun ayrımcılığı yasaklamışsa da, ayrımcılığın ne olduğunu tanımlamamıştır. Bu çerçevede ayrımcılık hukukunda benimsenen farklı ayrımcılık türlerine ilişkin açık bir ifadeye yer vermediğini de belirtmek gerekir. Başka bir ifade ile Kanun doğrudan ve dolaylı ayrımcılık, taciz, makul uyumlaştırma yapmama gibi farklı ayrımcılık türlerini açıkça ifade etmemiştir. Ancak, özellikle istihdam ve eğitime ilişkin hükümlerinde bireyin ihtiyaçları gözetilerek gerekli düzenlemelerin yapılması yükümlülüğünün öngörülmesinden hareketle, Kanun’un ayrımcılığın bir türü olan “makul düzenleme yapma” kurumunu, Türk hukuk düzenine kazandırdığı söylenebilir.
Dostları ilə paylaş: |
