| Tahir Mirzə:
Mən Tahirəm saralıban solanda
Əcəl peyvanəsi gəlib dolanda
Qızılgül dibini xarlar alanda
Qoyma gejə gül dibində xar yeri.
Zöhrə:
Eşqin səməndini minib çaparsan
Harda sınıq gönül varsa yaparsan
Sən kişisən yad ölkədə taparsan
Zöhrə çəksin burda ah zar yeri.
Tahir Mirzə sevgilisi ilə deyişəndən sonra ona təsəlli olmaq üzrə aldı dübarə:
Aldı Tahir:
Əmib-əmib ləblərindən qandığım
Gecə-günduz eşq oduna yandığım
Məşməblə at dəryaya sandığım
Qoy aparsın görüm sel mənə nə elər.
Əlbət belə imiş qəzanın işi
Gecə-gündüz mən elərəm təftişi
Yunusu dəryadan qurtaran kişi
Qoy aparsın görüm sel mənə nə elər.
Xan Tahirəm sözüm deyim mərdanə
Şikayət vardur qadir subhana
Qoy sandığa tolla məni imana
Qoy aparsın görüm sel mənə nə elər.
Tahir sözün tamam etdi. Cəlladlar bunu aparası oldular. Bu vədə cəlladlara iltimas edib dedi: bunu aparmayın nə qədər pul istəyirsiniz verim. Ancaq bunu mənə verin. Cəlladlar qəbul edib iki yüz dirhəm pul alıb bir neçə müddətdən sonra şahın hüzuruna varid oldular. Dedilər şah sağ olsun, əmrini yerinə yetirdik.
Tahir ilə Zöhrə bir xəlvət yerdən evə getdilər. Zöhrə bir sandıq qayıtdırdı. Gecələr Tahiri özü ilə yatırdıb gündüzləri də sandığa qoyub dəryayə salırdı. Bir çox gün belə dolandılar. Haradan isə şah xəbərdar oldu. Cana doyub yeddi gecə qızının otağına qaravul qoydurdu. Tahiri ələ gətirə bilmədi.
Qaravul da gedəndən sonra Zöhrə xanım sandığın tənabini çəkəndə ip boş gəldi. Sandıq dəryaya qərq olub suyun üzərində təlatim etməgə başladı.
Biçarə Zöhrə Tahirin dəryaya qərq olub axdığını görəndə ağlaya-ağlaya sözə başladı:
Dostları ilə paylaş: | 
