Şahzada Heydər:
Duşmannar da dört yanını alıblar
Köməgi yox onu tənha bulublar
Al dilinən zindanə salıblar.
Onun üçün tac təxti olub viranə
Heydər deyər bu sağlığı neylərəm
Hər dilnən bəs xanəni söylərəm
Bir qanına bir neçə qan eylərəm
Mən də özüm görgəzərəm duşmana.
Söz tamama yetişib şahzada Heydər qardaşına ürəyi o qədər yanub ki, atasınnan da iznsiz bir gün şikar ata suvar olub üz çöyürdü Xtan vilayətinə. Günə bir mənzil teyyi-mənazil təpələrdə yel kimi, dərələrdə sel kimi, badeyi sərsər kimi at sürdürdü. Ta inki bir müddətdən sonra şahzada Bəhram düşdügü Mah Ənvərin qələçəsinə yaxınlaşanda qız uzaxdan bir atdının gəlməyini görüb bunun kim olması üçün durbun ilə baxdı nə gördü: eyni şahzada Bəhram bir no cəvan gəlir. Qız çox şad olub dedi: Yəqin ki, Bəhramdı, Xtan elinnən gəlir. Qız Heydəri pişvaz edub bir ehtiram ilə qələçəyə daxil etdi. Və qolların Heydərin boynuna salıb dedi: “Ey cavan nə müddətdi sənin həsrətindəyəm, niyə boylə gej gəldin. Pəs mətlubun hanı?” Şahzada bu sözü eşidib bildi ki, qardaşı buraya gəlibmiş. Qıza dedi: “Bu nə sözdür? Mətlubunu gətirməyən kimdi?” Mah Ənvər məyus olub dedi: “Oğlan yəqin mənnən əl götürmüşdü. Ona görə bu dillərnən oğlana cavab verir.
Mah Ənvər:
Gejə-gündüz intizarın çəkərəm
Könlüm bir cavanın intizariydi
Nə qəlbim açılar, nə üzüm gülər
Yoxsa mənim könlüm qəm xırdariydi.
Uzaxlaşıb əlim çatmaz əlinə
Bülbül olub qonammadım gülünə
İntizaram göz tikərəm yoluna
Gözün yollarının intizarıydi.
Bizim üçün qara gəldi bu illər
Qalxanda sonalar bulanar güllər
Sinəm üstə bəslədiyim o narlar
Şahzada Bəhramın yadigaridi.
Mah Ənvər saraluban solmasa
Bu dərdimi kimsə eşidib bilməsə
Ölən vaxta qavrım üstə gəlməsə
Görən deyər yazıx günahkariydi.
Eylə ki şahzada Heydər Mah Ənvərdən qardaşının adını eşidib o saat bihuş oldu. Mah Ənvər heyrətdə qaldı: “Xudaya bu nə işdir ki, mənim başıma gəldi? Bu cavan namədar bihuş oldu. “Bəs: qız oğlanın üzünə müşk gülab səpib huşə gətirdi. Heydər huşə gələn kimi dedi: “Ey nazənin, qulaq as dərdimi sənə bəyan edim.
Dostları ilə paylaş: |