Əsmayıl Pəri:
Sarvanın özündən ixtiyar aldım
Oyan oğlan sənnən söhbət edəlim
Özüm yanar-yanmaz odlara saldım
Oyan oğlan! Sənnən söhbət edəlim.
Səni görcək heyva kibi saraldım
Nə öpdüm, nə küsdüm, nə kamım aldım
Bu viran dünyada bimurad qaldım
Oyan oğlan! Sənnən söhbət edəlim.
Naşı sarvan bizi düzə gəzdirdi
İnci sədəf al yanağa düzdürdü
Yar oyanmaz, yaralarım əzildi
Oyan oğlan! Sənnən söhbət edəlim.
Kəseydim yasdığın yanını
Vərəydim kirpiklərin sayını
Nə tapıbsan kor yuxunun kamını
Oyan, oğlan! Sənnən söhbət edəlim.
Şahında qolları kəmər bəstədi
Görən deyər bu biçarə xəstədi.
Bir cift taza narınc sinəm üstədi
Oyan, oğlan! Sənnən söhbət edəlim.
Sən mənim sultanım, sən mənim canım
Sana qurban olsun bu şirin canım
Adım İsmayildi, Hinddi məkanım
Oyan, oğlan! Sənnən söhbət edəlim.
Söz tamama yetişdi. Qız gördü oğlan oyanmadı. Bir nama yazıb oğlanın başının altına qoyub yola rəvan oldu. Əsmayıl Hində doğru getməkdə olsun, gəl sənə şahzada Qasımdan xəbər verim. Xeyli vaxtdan sonra qəflət yuxudan bidar oldu. Əsmayıl Pərinin yazdığı namanı tapdı gördü ki, belə yazıb:
– Oğlan, hərgah, məni almaq istəsən dalımca Hində gəl. Yeddi il səni gözləyəcəyəm, özüm də sənin oğluna nişanlıyam, amma gəlsən, səninəm. Şahzada atına suvar olub and yad etdi ki, gərək Hindin darvazasına qədər qılınc vura-vura gedəm. Ya öləm və ya Əsmayıl Pərini gətirəm. Bu sözü deyib atını sürdü, bir müddət getdikdən sonra bir dağın damənində dəvənin izini gördü, atına mahmız göstərib gedirdi. Yenə dəvənin izi gözündən qeyb oldu. O mat-məəttəl qalıb fikrə peçidə olmuşdu.
Nagah gördü: Bir cadə rah vardur. Atından piyadə yola nəzər saldıqda gördü ki, yol ilə bir zərin kəcavə gəlir. Kəcavə yaxınlaşanda səsləndi: Sarvan! Kəcavəni əylə, görüm nə kərasən?
– Nə istəyirsən? Öz işinə get.
– Sarvan! Kəcavəni əylə, yoxsa, səni öldürərəm.
– Xanım, amandur, indi cavabını ver.
Şahzada Qasım diqqətlə baxanda gördü kəcavədə əgləşən qızdır. Sazı sinəsinə alıb sözə başladı:
Dostları ilə paylaş: |