Şahzada İbrahim:
İbrahimam şirin candan bezaram
Özüm oxuduğumu özüm yazaram,
Nə müddətdi itgin qardaş gəzərəm
Xocam bir yarımdan xəbər ver varı.
Xoca Əziz:
Xoca Əziz xocaların gözüdü,
Sinəmə çekdigin eşqin gözüdü,
Hiratda Fətəli şahın qızıdı,
Oğul, sən adın de, mən nişan verim.
Sözləri tamama yetişdi. Şahzada İbrahim bütün əhvalatı Xoca Əzizə nağıl elədi. Xoca Əziz İbrahimin başına gələn macəranı eşidib, çox gəmnak oldu.
– Oğul! Haman sən gezən şəhər Hiratdı, məşuqən Hurinnisa də bu Hiratdadı. Get yolun kənarında bir yuca qəsir vardır. Qız haman qəsirdə səni gözləyir. Şahzada İbrahim Xoca Əzizə dua və səna edib, yüz şəhərə qoydu. O yandan Hurinnisa o gündən ki, ağası İbrahimi ona buta vermişdi o İbrahimin eşqindən dedə giryan yol gözləyirdi.
Hurinnisanın imarəti yolun qırağında idi. İbrahim gəlib, keçməsin deyə bir neçə qarabaş yolun kənarına qoyub, tapşırmışdı ki:
– Hankı bir aşıq sizə rast gəlirsə mənim yanıma gətirin. Qəzadən İbrahim gəlib, haman cadədən keçərkən qarabaşdara rast gəldi. Qarabaşdar onu qəsrə xanımın yanına apardılar.
İbrahim Hurinnisanı görcək haman ağası badə verən qız olduğunu bildisə də əmma hər ikisi təşvişdə idilər. Bir-birinə etibar etmirlərdi. Bir-birinə tanışdıq vermək üçün hər iki vəfadar sözə başladı.
Hurinnisa:
Başına döndüyüm cavan!
Cavan gəl bəri gəl bəri
Səndə var yar bircə nişan
Cavan gəl bəri, gəl bəri
Dostları ilə paylaş: |