Paşa bəy ömrünün sonunda oğlannarın yığır başına. Deyir ki, bala, bu döölət-var hamısı sizindi. Mən ölənnən sora adıza layix ehsan verərsiz. Deyillər, ay ata, nə varsa sənin adınnan bağlıdı. Deyir, yox, bala, mənimki bura qədərdi. Burdan ayna nə eləsəniz deyəjəhlər Paşa bəyin öylatdarı bunu elədi. Çalışın camahata fərq qoymuyun. Ehtiyacı olan da otsun yesin. Amma yanıma üzü qara gələssiz mənim kəfənimi bütöy ağdan bişsəniz. Mənim kəfənimi cırın, onu calatdırın, sora mana kəfən biçin. Deyillər, niyə, qiymətdi parçalara nə gəlif? Deyir, yox, yorğanın kəfrənini söküf ölüsünə kəfən tikənnər deməsin ki, mən ölümə kəfən tapmadım, amma Paşa bəy bahalı kəfəndə basdırıldı. Qoy desinlər ki, Paşa bəy də calax kəfənnən getdi.
