150. SEVGİ-MƏHƏBBƏT BAZARLIĞI Bir cavan oğlan gedir bir qız alır gətirir. Nəysə, iki-üç günnən sora oğlan geyinir-keçinir gedir. Gedəndə arvadına deyir ki, gələndə nə alım gətirim? Qız fikirrəşir, deyir ki, gələndə sevgi-məhəbbət al gətir. O biri qapıdan çıxanda anası çıxır qabağına. Oğlan deyir ki, ana, gələndə nə alım gətirim? Anası deyir ki, bala, xeyir-bərəkət al gətir. Atası çıxır qabağına. Deyir ki, ata, saa gələndə nə alım gətirim? Atası deyir ki, əmin-amannıx al gətir. Oğlan durur gedir. Axşam tərəfi qayıdanda görür ki, yolda üç kişi oturuf. Salam verif onnara. Birinə deyir ki, sənin adın nədi? Deyir ki, mənim adım sevgi-məhəbbətdi. Mənim bu qarşımdakı əşyadan alsan, sənin sevgi-məhəbbətin böyük olacax. O birisi kişiyə deyir ki, bəs sənin adın nədi? Deyir ki, mənim adım xeyir-bərəkətdi. Qarşımdakı əşyadan alsan, sən xeyir-bərəkət aparassan. O birisi kişiyə deyir ki, bəs sənin adın nədi? Deyir ki, mənim adım əmin-amannıxdı. Bu əşyadan alsan, əmin-amannıx aparassan. Oğlan fikirrəşir deyir ki, ay allah, arvadım dediyini alsam, onnar inciyər. Onnar dediyini alsam yoldaşım inciyəcəh. Çox fikirrəşənnən sora deyir ki, əşi, sevgi-məhəbbət alacam, aparacam. Nə olar, olar. “Allah, Məhəmməd, ya Əli” – deyif pulunu verif gedif onun qabağındakı əşyadan alır, götürür gedir. Yola düzələndə baxıf görür ki, bu kişilərin ikisi də hərəsi satdığı əşyadan bir əz götürüf bının dalınca gəlillər. Oğlan deyir ki, a kişi, mən ta aldım. Onnardan almıram, alıf neynirəm ki. Deyillər ki, sən elə bir şey aldın ki, sən aldığın şeyi götürüf gedənnən sora bu ikisi də onun dalınca gələcəh. Sevgi-məhəbbət, istəh olannan sora, xeyir-bərəkət də olur, əmin-amannıx da olur. Hamısı onun yanındadı.
