43. HAZIRCAVAB LAÇINLI
Şuşalılarnan biz bir-birimizə lətifə qoşmuşuğ, atmaca atmışıx. Həmişə şuşalılar bizə gəlirdilər, biz də arana gedəndə Şuşanın içinnən keçif gedirdih. Məktəb vaxdı oluf, atam gedif ki, Şuşadan uşaxlara ayın-oyun ala, onda bu hadisənin şahidi olufdu. O deyir ki, bir itin dalında üç-dört küçüyü varmış. Bir şuşalı Laçın çobannarına deyir ki, dayı, bu balaları hara aparırsan? Deyir ki, görmürsən ağlaşıllar. Deyillər, gedək dayımgili görək gələk.
44. QARININ ARZUSU
Aşıq Möhubbətin öz dilinnən eşitmişəm. Deyirdi, kəndimizdə bir nəfər qoja arvad olur. El köçür yaylağa. O vaxdı da dağa maşın yolu yox, bir şey yox. Hamı atnan, öküznən köçürdü. Atı alıxlıyıb hazırrıyıllar. Daa arvad atın üsdə durası deyil. Arvadı qoyullar xurcunun bir tayına, təzə doğmuş balağı da qoyullar bir tayına, aşırıllar atın üsdünə. Bu arvad xurcunda balağın başını sığallıyır. Deyir:
– Ay balax, gün o gün olsun ki, sənin balannan da gedim dağa.
Gör yaşamax nə qədər şirin şeydi ey. Ayağa dura bilmir, amma bunun balasını arzulayır.
Dostları ilə paylaş: |
