| XXV mətn
Bizdə bir kənd var, Məmmədbəyli kəndi. Həmən Məhəmməd bəy Aşiq Cavanşirlər nəslindəndi. Həmən Məmməd bəyin üç oğlu olufdu. Əbdülsəməd bəy, Cavad bəy, bir də Teymur bəy. Məhəmməd bəy həmişə İranın Qaradağlı vilayətinnən aşıx gətirərmiş, oxudarmış. Sarı Aşıx da Məmmədbəylidə yaşıyırmış həmin dövrdə. O, getmiş imiş öz kəntlərinə – Laçının Güləbirt kəndinə. Gedir ora Nooruz bayramına. İrannan gələn aşıx çalır, oxuyur. Çalıf-oxuyannan sora sazı qoyur yerə, deyir, mənə bu ərazidə bir qənim verin, mən onnan deyişim. Məhəmməd bəy Aşiq iki at göndərir. Deyir ki, birin aparıf qoyarsan Hacı Muradın qapısında, Muradxannıda. O birisini sürərsən gedərsən Güləbirdə, verərsən Sarı Aşığa, məclis qutarmamış gələr bura. Sarı Aşıx obaşdan gəlir çıxır məclisə. Bunlar görüşür, başdıyır deyişməyə. Qaradağlı Aşıx deyir ki:
Aşıx bənəh bənəhdi,
Halım bənəh bənədi.
Sənnən xəbər alıram,
Araz neçə sənəhdi?
Hamı məhəttəl qalır ki, Sarı Aşıx bunun cavabın verə bilmiyəcəh. Sarı Aşıx bir kruq vurur. Gəlir durur bunu yanında. Deyir:
Aşıx bənəh bənəhdi,
Halım bənəh bənəhdi.
Çağır Araz dayansın,
Ölçüm neçə sənəhdi.
Onnan sora Məhəmməd bəy Aşiq ona bir at verir.
Dostları ilə paylaş: |
