| XVIII mətn
Bunun Şuşada bir dənə tacir tanışı olur. Həmin tacir bulara gəlir. Abbas heyvan kəsir, çörək yeyir, münasibət qurullar. Bu hadisədən sora Abbas bir neçə dəfə Qalaya gedir, tanışı bunu heş evə də dəvət eləmir. Deyif, məni tanımadın? Deyif, yox, tanımadım. Abbas çıxıf gəlir.
Bu tanışı bir gün gəlir Abbasgilə. Xoş-beş, on beş. Xoş gəlmisən, beş gəmisən. O söhbətin heç adın çəkmir. Abbas da xəsil42 əkmişimiş. Bu da iki qatırnan gəlmişimiş. Abbas deyir, bura ayı dadanıf, çarəsizdi. Bu da deyif ki, silahın var? Deyif, hə. Deyir, onu bu gejə qardaşın endirəjəh. Qatır da qaraltı görəndə donuz kimi xortulduyur. Bu kişi ikisin də atır. Gəlif deyir, canın üçün, vurmuşam ikisin də. Deyif, ola bilməz. Nə tez atdın? Səhər gediflər ki, öz qatırların vuruf. Abbas deyif, sən dəlisən, nəsən? Nə həyətinə gələn qonağı tanımırsan, nə kövşənə girən qatırı tanımırsan.
Dostları ilə paylaş: |
