Azərbaycan miLLİ elmlər akademiyasi folklor institutu azərbaycan folkloru antologiyasi (Cəbrayıl, Ağdam, Laçın, Qubadlı, Zəngilan, Ağcabədi və Kəlbəcər rayonlarından toplanmış folklor nümunələri) baki – “Nurlan“ – 2012

III mətn

Misçi Almədətdən qabax gəlif. Misçi, deyilənə görə, Diyarbə­kirdən gəlif, Almədəd Dərələyəz tərəfdən gəlif. Almədəd bir yol gedir İrana. Orda xozeynin yanında oluf. Deyir ki, gedirəm, tay vətən məni çağırır. Deyif:

– Getmə, getmə Almədəd, sənə qoyun verim, mal verim.

Deyif ki, şah sağ olsun, sən mənə elə qoyunsan da, malsan da.

Deyif:

– Dilindəki özü olsun, ürəyindəki mənim olsun.

Tapşırıf ki, buna bir inək verin balası erkək olsun, bir at verin balası erkək olsun. Gedər ələ bir şey gəlməz, damazdığ tutmağa heyvanı olsun.

Qayıdıf gələndə görür ki, burda geyişqan soyuluf. Bizdə Qul­var adında bir zağa vardı. Misçi də gedif o zağada yaşıyırmış. Almədəd gəlif ki, burda şennik var. Geyişqannan bilif. Gizdənif, gözdüyür, görür budu gəlir. Çörək yox, çay yox. Amma yaz vaxdı imiş, pencərnən, cərgərnən baş dolandırırmış. Deyir:

• 
  Ə, nə eşitmisən? Haraya gedax mal tapax gətirək?
  

Deyir:

• 
  Qızevet tərəfdə deyillər yaşayış var.
  

Bellərinə ip bağlıyıllar, gedillər ordan bir mal gətirillər. Bir müddət onnan başdarın dolandırıllar. Camahat toplanır. Öküz olur, at olur, əkin-biçin. Onnan başdarın dolandırıllar. Orda Şanolar oluf, bajılı deyilən nəsil oluf. Torpağın ən çoxunu onnar götürüf. Biz misçilərə yaxşı yer düşmüyüf. Əlbət aciz olmuşux da. Almədədin oğlannarı Abdulkərim, Manaf, Cabbar oluf. Vəlvəyin oğlannarı Qəmbər, Kalbalayi Murad, Kalbalayi Məmməd, Hüseyin oluf.

Vəlvəyin züryəti olmurmuş. Qardaşı ona töhmət eliyif. Onnan sora arvadı deyif ki, niyə belə peşmansan? Deyir:

– Maa quru kəllə deyillər.

Deyir:

• 
  Mən icazə verirəm, get filan yerdən evlən, narahat olma.
  

Şam kəntdə Cahangir addı yaxşı bir kişi varmış. El onnan məsləhət alırmış. Gedir onnan məsləhət alır ki, mən neyniyim, belə bir şey oluf? Əlinin dalıynan üş dəfə belə eliyif ki, get evlən. O da gedir, Mişniyə addıyanda iki arvatdı bir gəlin, bir ata da bir-iki dəsd mitil yüklüyüflər, burda cəhlidi. Deyir:

– A bajı, bu nə cəhlidi belə?

Deyir:

• 
  Bu mənim qızımdı, vermişdim bunun oğluna, bu da yiyə durmur.
  

Deyir:

– Mən saa bir söz deyim. Bu yük də sənin olsun, bu at da. Bu gəlini ver mana.

Özü də deyir mənim arvadım var, amma züryətim yoxdu. Al­lahın qismətidi da. Gəlini ona verillər. Həmin Vəlvəh kişinin dörd oğlu olur: Əhməd, Kərbalayi Murad, Kərbalayi Məmməd, Qəm­bər. Kərbalayi Murad çox səxalı¹¹ kişi oluf. Kərbalayi Məm­məd yegi olur. Acizi mənim babam Əhməd olur.