| XII mətn
Paşa bəy dülgərləri göndərir ki, Dərəkəndində yaxşı qoz ağacdarı var, olardan kəsin verin mişara, yaxşı-yaxşı taxdalar çıxardın, mən onnan şkaf bağlatdırajam. Qoz ağacının da özünün rəngi var da. Həmin Dərəkəntdəki gözə gələn ağacdardan birini kəsif verillər mişara. Mişar bunu çətin kəsir da, səs eliyir, dirənir. Mişar çəkənin biri deyir:
– Çor, zəhirmar, burda sənə mən keçi ətini hardan alım?
Mişar çəkənin biri olur Lələ, biri də oğlu Abdulkərim. Lələ deyir:
– Ə çək, möhkəm çək, görüm bu niyə ilişdi?
Deyir:
– Ay ata, nə bilim, mənnən keçi isdiyir, yağ isdiyir. Mən keçi ətini hardan alım?
Gedif Sultan bəyə deyillər, Sultan bəy bulara bir keçi verir. Gətirif keçini kəsillər. Abdulkərim deyir ki, buna yaxşı mərsiyə yaraşır. Sinəsinə döyə-döyə deyir:
A keçi, yağlı keçi
Dörd əl-ayağı bağlı keçi.
Səni usta yeyəjək
Necə ki Sultan sağdı, keçi.
Dostları ilə paylaş: |
