Baldırannıx kəndində Xannı addı əsl iyid oluf. Onun bir atı varmış, o atdan heş kimdə yoxmuş. Haçadil atmış, Şirvan zonasınanmış. Həmin atı suya aparanda iki adam aparırmış. Biri qabağa çəkirmiş, biri də başındakı noxtanı arxaya çəkirdi ki, at qabaxdakı adamı ayaxlamasın. Sultan bəyin atı, ilxısı varmış. Atabaxanı deyir ki, sən də deyirsən mənim atım var. Baldırannıx kəndində Xannı var, onun bir atı var, sən bu ilxının hamısını versən o atı alammazsan. Sultan bəy bir dənə məktub yazdırıf göndərir Xannının üsdünə. Xannının da bir kələntər21 anası varmış. Axşam üsdüymüş, düyü dəmliyirmiş arvad. Bir atdı gəlir. Salaməlöykü, əleyküm salam. Bir dənə məktub çıxardır verir Xannıya. Xannı oxuyur, götürür məktubun dalına nəsə yazır. Bunun anası da çox görüf-götürmüş qadınmış. Deyif ki, Xannı, o nə kağızdı? Oxudun dalına nə yazdın? Deyir ki, heç, elə-belə məktufdu. Arvad da bilən adammış. Əliynən döşün tutur, deyir, Xannı, bu döşümnən verdiyim süd sənə haram olar o məktubun məzmunun maa deməsən. Deyir ki, ana, Sultan bəy mənnən atı isdiyir. Deyir, bə sən nə yazdın? Deyir, mən də yazdım ki, sənin yanın mənim atımın üsdə durmaz. Yeddi nəfərnən sən gəl Tığı kəndinə, mən də tək gəlləm. Orda kim kimə qalib gələr atı aparar. Xannı belə iyid adamdı. Da o cavabın qabağında Sultan bəy hara gələr?
