Azərbaycan miLLİ elmlər akademiyasi folklor institutu azərbaycan folkloru antologiyasi (Cəbrayıl, Ağdam, Laçın, Qubadlı, Zəngilan, Ağcabədi və Kəlbəcər rayonlarından toplanmış folklor nümunələri) baki – “Nurlan“ – 2012

III mətn

Şəkil qabaxca Mirsədi ağanın qulluxçusu oluf. Mirsədi ağa rəhmətə gedən vaxdı bu ağlıyıf. Deyif, bala, niyə ağlıyırsan? Deyir ağa, sən gedirsən, mən neyniyəjəm? Deyif ki, get, sənin payını o kişi verəjək. Ona bir dənə şamaxı vermişdi, bir dənə də çəlik ver­mişdi. Demişdi, get gözdərinə torpax töküləni bu şamaxıynan çı­xart, boğazında sümük qalanı sığa çıxart. Onnan sora o çöpçülük eləməyə başlayır.

Bir gün mən bunun yanına bir xəsdə aparmışdım. Mən buna zarafat elədim ki, içəridəki kimdi? Bərk güldü. Dedi, zarafatımız öz yerində, amma gir içəri, bileysən ki, mən bu gejə kimnən yatmı­şam. Taxtadan qayrılmış taxt qıravatın üsdündə yeri varmış. Durdu gəldi əl-üzün yudu. Pərdəni atdı yerə, dedi, ay məlun, gəl. Allahın adına and olsun, bir dənə boz ilan gəldi, pərdənin altınnan çıxdı. Fısıldı­yanda dedi ki, fısıldama, evdə yad adam var. Kənar yerdə cızıx çəkdi, dedi gir o cızığın içinə. Dedim ki, Şəkil, bu nədi? Dedi günüz­dən nəyəsə hirsdənif ağız atıf daşa, daş girifdi bunun ağzına, çıxarda bilmir. İndi ağzı aralı qalıf. Cızığı çəkdi. Dedi, gəl gir bura, tərbiyəsiz. Çox fərri iş görmüsən, hələ bir diş çıxardırsan. Dedi, ayağı dağıtma ha, dağıtsan səni qurudajam. İlan gəldi yalmana-yalmana çıxdı bunun dizinin üsdündə oturdu. Naqqaşı saldı ağzına daşı çıxartdı. Ağzına üfürdü, dedi çıx get, bu günnən sora heş bir şeyə ziyannığ eliyif gəlmə.
IV mətn

Hüsü maa həmişə lağ eliyirdi. Deyirdi, sən hardan oldun, ə, sınıxçı. Dedim, ə Hüsü, lağ eləmə, mən adicə insanam, intaası maa nə isə o təklifi eliyən kişi oldu da. İndi mən bu işə baxıram, sənə ziyan vurmuram ki. Dedi, saa inanmıram. Dedim, sağlığ olsun, Allah eləsin gəl ojağıma. Mənim də bağım çox yekə idi. Bağın girəcə­yində bir armud ağacı varıdı. Bir gün gəldim ki, biri uzanıf burda, üsdünə bir ədyal atıflar, zarıldıyır. – “A bu kimdi?” Dedilər Hüsüdü? – “Noluf?” Dedilər, ayağı sınıf. Dedim, bay Allah saa şükür. Hüsü də eşidir. Dedi, Mamay, niyə şükür? Dedim, ilahiyə bir də şükür, iki də şükür, üç də şükür. Ona görə ki, maa lağ eliyirdin. İndi gəldin ojağıma. Sənə elə bir divan qoyajam yeriyə bilmiyəs­sən. Onun da, sənin də canın haqqı, onun nə sümüyün yığmadın, nə düzəliş vermədim, yalannan sarıx vurdum, dedim get. Axı gərək sı­nıxları yığasan, nizamlıyasan sora sarıyasan. Gejə səhərə qədər yatmır. Gejə yuxuda gördüm ağsakqal bir kişidi, gəldi məni oyatdı yuxudan, dedi, dur. Dedi, filankəsə niyə heylə baxmısan, bu gejə səhərəcən uluyuf? Dedim, zarafatımız vardı. Dedi, saa da mən zarafat eliyirəm. Ağzıma bir şapalax vurdu. Baxdım ki, gözüm belə baxır, ağzım belə baxır. Ağzım əyilif. Getdim dilənçinin ojağında yatdım. Gördüm həmin kişi bir də gəldi. Dedi, toba əstafurla elə. Səhər gəldim Hüsünü çağırdım, onnan üzr isdədim. Dedim ki, sənin üsdündə mən bu işə düşdüm, Allah səə nəhlət eləsin.