48. KİRİŞ VƏ SÜPÜRGƏ ƏHVALATI
Bir kişi varıymış. Həmişə yaz gələndə kiriş yığıf aparıf satarmış, bunnan dolanırmış da. Kiriş də yabanı çıxırdı axı. Bazara aparanda bir kişi kiriş satana deyir ki, bunun – kirişin toxumunnan gətirərsən, mən də əkərəm. Deyir ki, bının toxumu bahadı. Ama bının toxumu yoxdu axı. Var ey, özü bitəndi. Kişi deyir ki, neçəyədi? Deyir, on manat. O vaxtı da on manat çox çıxırmış. On manatdı, o da tapıla, tapılmıya. Kişidən on manatı alır. İsdiyir ki, nööbəti kirişi aparıf satsın. Birdən yadına düşür ki, bu axı kişidən pul alıf. Qara süpürgə toxumunu daşa çırpır. Yığır səliqəli bükür, aparıf həmin söz verdiyi adama verir. Deyir ki, toxum budu. Kişi aparıf toxumu əkir. Bitənnən sora gəlif deyir ki, sən məni allatmısan. Bəs kiriş dönüf oluf süpürgə. Deyif, ola bilməz. Kişi hey fikirrəşir ki, nətər yaxasını qutarsın. Deyir, ə, suyunu çox vermisən, kiriş dönüf süpürgəyə.
Söz altınnan ustufca çıxan kişilər varıymış, bala.
Dostları ilə paylaş: |
